پیش آگهی | شانه دررفته

پیش بینی

به ویژه بیماران جوان و ورزشکار اغلب تحت تأثیر عود بیماری قرار می گیرند. پس از دررفتگی آسیب زا ، تا 60٪ بیشتر دچار دررفتگی عادی می شوند. بعد از عمل ، شانه های دررفته به ندرت (5٪) دوباره عود می کنند.

در شرایط خاص ، دررفتگی شانه می تواند منجر به آسیب به کپسول ، رباط ها و تاندون ها از مفصل شانه. اغلب لبه گلنوئید مفصل نیز آسیب می بیند ، به این ضایعه بانكارت می گویند. عود ، یعنی عود دررفتگی شانه حتی با آسیب دیدگی جزئی یا حرکات روزمره ، در بیش از 50٪ موارد رخ می دهد. در اینجا ممکن است جراحی لازم باشد. دررفتگی شانه خطر آرتروز را در این بیماری افزایش می دهد مفصل شانه، که عمدتا بیماران مسن را تحت تأثیر قرار می دهد. برای جلوگیری از محدودیت های حرکتی دائمی ، دررفتگی شانه باید تحت درمان پزشکی و فیزیوتراپی قرار گیرد.

دررفتگی شانه در کودک

در کودکان مبتلا به دررفتگی شانه باید بین علل آسیب زا یا پس از سانحه و عادت تفاوت قائل شد. از عادت برای توصیف دررفتگی هایی استفاده می شود که قبل از آن ضربه یا تصادف رخ نداده است. کودکان می توانند شانه خود را با حرکات ساده روزمره از جای خود جدا کنند.

در این حالت ، فیکساسیون جراحی برای جلوگیری از آسیب طولانی مدت توصیه می شود. در مورد دررفتگی هایی که پس از تروما عود می کند یا آسیب به خود برجای گذاشته است غضروف، جراحی آرتروسکوپی برای ایمن سازی شانه به صورت شکمی (قدامی) توصیه می شود. با این حال ، به دلیل رشد هنوز باز ، باید از عمل استخوان در اینجا خودداری شود مفاصل. سپس برای تقویت عضلات شانه باید فیزیوتراپی کافی ارائه شود.

مبانی تشریحی

مفصل گلنوهومرال توسط سر از استخوان بازو (سر مفصل) ، که در حفره گلنوئید قرار دارد (بخشی از کتف) ثبات مفصل شانه به طور عمده توسط عضلات و رباط ها تأمین می شود. عضلات روتاتور کاف به ویژه در اینجا نقش تعیین کننده ای دارند. با این حال ، از آنجا که مشترک سر 3 برابر بزرگتر از حفره گلنوئید است و هیچ هدایت استخوانی از مفصل شانه وجود ندارد ، دررفتگی شانه افزایش می یابد. در عین حال ، این پایه و اساس دامنه حرکتی مفصل شانه است.