Iclaprim یک داروی پزشکی است که در حال حاضر (از سال 2017) هنوز در مرحله تأیید است. این محصول توسط ARPIDA ، یک شرکت دارویی و زیست دارویی سوئیسی مستقر در Reinach ساخته شده است و برای درمان بیماری های پیچیده در نظر گرفته شده است. پوست و عفونت های ساختار پوست. از نظر دارویی - پزشکی ، یک است آنتی بیوتیک که مکانیسم عمل ناشی از مهار دی هیدروفولات ردوکتاز باکتریایی است.
iclaprim چیست؟
انتظار می رود که در آینده نزدیک از Iclaprim برای درمان عفونت های مختلف این بیماری استفاده شود پوست و همچنین ساختار پوست. این ماده فعال توسط شرکت دارویی APRIDA سوئیس تولید می شود که همچنین حق ثبت اختراع روی این ماده را نیز در اختیار دارد. آنتی بیوتیک هنوز در مرحله تأیید در اتحادیه اروپا (اتحادیه اروپا) و ایالات متحده آمریکا (ایالات متحده آمریکا) است. در سال 2009 ، غذا و داروی ایالات متحده حکومت (FDA) تأیید سریع را رد کرد و پرونده را به تصویب کامل که در حال حاضر توسط APRIDA جستجو می شود ارجاع داد. Iclaprim هنوز در بازارهای دارو موجود نیست. در صورت تأیید ، ممکن است دارو فقط پس از دریافت نسخه پزشک برای بیماران توزیع شود. سفارش های اجباری داروخانه نیز برای مقایسه معمول است داروهای. در شیمی و داروسازی ، Iclaprim با فرمول مولکولی C 19 - H 22 - N 4 - O 3 توصیف می شود. برای Iclaprim mesilate که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد ، فرمول مولکولی C 20 - H 26 - N 4 - O 6 - S استفاده می شود. این مطابق با اخلاقی است توده از 354.4 گرم در مول و 450.51/XNUMX گرم در مول. مکانیسم عمل Iclaprim بر اساس مهار دی هیدروفولات ردوکتاز باکتری است. آنتی بیوتیک یک درمان امیدوار کننده برای بیماری های ناشی از سویه های مقاوم در برابر است پاتوژن ها.
اثرات دارویی بر بدن و اندام ها
با توجه به خواص دارویی و همچنین مکانیسم عمل اعمال می شود ، Iclaprim یک آنتی بیوتیک است. این ماده در گروه دیامینو پیریمیدین طبقه بندی می شود داروهای، که شامل داروها نیز می شود پیریمامین، کامپکسیل و آمینوپترین. به طور معمول برای این گروه وجود یک ترکیب آلی متشکل از یک باز و دو گروه آمینو بر روی یک حلقه پیریمیدین است. بنابراین ، فرمول مولکولی دیامینو پیریمیدین ها همیشه دارد کربن (ج) ، هیدروژن (ح) و نیتروژن (N) Iclaprim به عنوان یک مهار کننده موثر دی هیدروفولات ردوکتاز یک باکتری در نظر گرفته می شود. بنابراین شباهت هایی با تری متوپریم دارد که آن نیز در گروه دیامینوپیریمیدین ها قرار دارد. ویژگی خاص Iclaprim این است که در سویه های مختلفی نیز فعال است پاتوژن ها تریمتوپریم روی آن دیگر م effectiveثر نیست. مطالعات پزشکی انجام شده در خارج از ارگانیسم زنده (in vitro) نشان داده است که می توان از Iclaprim در برابر طیف وسیعی از گرم مثبت استفاده کرد باکتری. گرم مثبت باکتری هستند که پاتوژن ها وقتی روش رنگ آمیزی دیفرانسیل (رنگ آمیزی گرم) انجام می شود ، آبی می شوند. Iclaprim به عنوان یک درمان امیدوار کننده برای بیماری های قارچ در نظر گرفته می شود پوست ناشی از مقاوم باکتری.
کاربرد پزشکی و استفاده برای درمان و پیشگیری.
Iclaprim برای استفاده در مقابله با عفونت های پوست و ساختار پوست در نظر گرفته شده است. در آزمایشات بالینی انجام شده تا به امروز ، حکومت از راه خوراکی یا داخل وریدی بوده است ، بنابراین این راههای تجویز احتمالاً در عمل نشان داده می شوند. هنگامی که به صورت خوراکی به صورت روکش دار گرفته می شود قرصاز دسترسی به زیستی آنتی بیوتیک تقریباً 40٪ است. آ مقدار 160 میلی گرم برای بیماران متوسط توصیه می شود. در این حالت ، سطح پلاسما حداکثر 0.5 میکروگرم در میلی لیتر قابل دستیابی است. اگر Iclaprim به صورت داخل وریدی تجویز شود ، دوز توصیه شده بین 0.4 تا 0.8 میلی گرم در هر وزن بدن است. غلظت پلاسما تا 0.87 میکروگرم در میلی لیتر امکان پذیر است. نیمه عمر پلاسما دو ساعت تنظیم می شود.
خطرات و عوارض جانبی
همانطور که با تمام داروهای، ممکن است عوارض جانبی جانبی پس از مصرف Iclaprim رخ دهد. با توجه به دانش فعلی ، می توان مقایسه های بی شماری با دارو انجام داد لینزولید. بنابراین ، شایع ترین عوارض جانبی شامل علائم گوارشی است که ممکن است باشد اسهال (اسهال) ، مدفوع نرم ، استفراغ, درد شکم, یبوست (یبوست)، تهوع، یا حالت تهوع همچنین، سردرد و در کاهش می یابد طعم توانایی عوارض جانبی بالقوه است. علاوه بر این ، تغییرات در خون مقادیر ممکن است. کاهش رنگ سفید خون سلول ، کمبود نوتروفیل یا پلاکت همچنین ممکن است رخ دهد. علاوه بر این، تب و واکنش های پوستی انتظار می رود. دومی به ویژه با خارش ، قرمزی و بثورات ظاهر می شود. علاوه بر این ، در صورت وجود موارد منع مصرف دارویی (داروی مصرفی) از Iclaprim نباید استفاده کرد. در پزشکی ، این به شرایطی اشاره دارد که باعث می شود استفاده از یک داروی خاص به دلیل احتمال خطرهای غیرقابل کنترل و عوارض جانبی غیر منطقی به نظر برسد. این امر به ویژه در مواردی مشاهده می شود که عدم تحمل به ماده فعال شناخته شده باشد. در مورد آلرژی به دی آمینو پیریمیدین باید احتیاط ویژه ای داشت ، بنابراین باید توزیع دقیق فرصت ها و مزایا انجام شود. علاوه بر این ، باید توجه شود فعل و انفعالات با داروهای دیگر بنابراین پزشک معالج باید در فواصل منظم از تمام آماده سازی های انجام شده مطلع شود. به این ترتیب می توان خطرات را به حداقل رساند و قابل محاسبه کرد.
