مخفف | Musculus iliopsoas

اختصار

ورزشکارانی که فیبرهای واقعی و / یا تاندون عضله ایلیوپسواز در آنها کوتاه شده است علاوه بر نوع معمولی ، محدودیت های حرکتی قابل توجهی را نیز تجربه می کنند. درد. محل دویدن و پیاده روی اغلب این واقعیت مانع می شود که خم شدن مفصل ران به شدت محدود شده است. درد عضله کوتاه شده باعث کاهش عملکرد ورزشی نیز می شود.

وقتی عضله کوتاه شد ، فقط تمرینات فیزیوتراپی طولانی و منظم انجام می شود کشش می تواند مشکل را برطرف کند. ورزشکاران مبتلا به M. Iliopsoas کوتاه شده باید از صبر بالایی برخوردار باشند. حتی اگر این بیماری زود تشخیص داده شود ، هفته ها طول می کشد تا درد علائم برطرف می شوند

در بیشتر موارد ، گشاد شدن عضله کوتاه شده حتی دوره قابل توجهی طولانی تر را نیز پوشش می دهد. با بازسازی حجم کار عادی ، ممکن است ماهها طول بکشد تا بازسازی کامل شود. به همین دلیل ، ورزشکاران باید از همان ابتدا از ایجاد M. Iliopsoas کوتاه شده جلوگیری کنند.

ایلیوپسواس عضله ای است که از دو قسمت عضله ایلیاکوس و ماهیچه پسورای ماژور تشکیل شده است. این عضله های داخلی ران است و قوی ترین خم کننده در است مفصل ران. همچنین می تواند چرخش کند ران به خارج (چرخش خارجی).

اگر او از هر دو طرف فلج باشد ، دیگر نمی توان صندوق را از حالت خوابیده صاف کرد. بنابراین آسیب های عضله ایلیوپسوآ می تواند تأثیر قابل توجهی در زندگی روزمره داشته باشد. التهاب تاندون در زیر جزئیات بیشتری از iliopoas توضیح داده شده است.

التهاب تاندون التهاب تاندون است ، که اغلب در زمینه تغییرات دژنراتیو رخ می دهد. تغییرات دژنراتیو تغییرات ساختاری یا عملکردی بافت ها هستند (به عنوان مثال ، از تاندون ها or مفاصل) که منجر به کاهش عملکرد می شود. آنها همچنین به طور طبیعی در طی روند پیری رخ می دهند.

به طور کلی ، بیماران از انقباض عضله همراه از درد در تاندون آسیب دیده و افزایش درد شکایت دارند. در این حالت ، این بدان معناست که خم شدن لگن دردناک است. همچنین درد در ناحیه کمر کمر ، در قسمت تحتانی دیده می شود ناحیه شکم و سفتی مفصل ران احساس می شود.

از آنجا که خم شدن لگن برای بسیاری از حرکات ترکیبی ضروری است ، انجام ورزش هایی مانند این کار آسیب می بیند آهسته دویدن یا فوتبال بازی می کنند. بلند شدن زانو نیز آسیب می زند. اما در این مورد چه کاری می توانید انجام دهید؟

پزشک می تواند با لمس تاندون و عضله به راحتی تاندونیت را تشخیص دهد. این برای بیمار دردناک است. روش های تصویربرداری مانند تصویربرداری با تشدید مغناطیسی و سونوگرافی می توانند تاندون ملتهب را به تصویر بکشند ، اما به طور کلی در عمل بالینی روزمره برای این مورد لازم نیست.

در موارد استثنایی، آرتروسکوپی می تواند یک تشخیص قابل اعتماد را ارائه دهد. در مورد درمان ، موارد زیر باید گفته شود: امکان درمان دارویی وجود دارد ، اما اول و مهمترین ، محافظت از تاندون آسیب دیده اولویت اصلی است. در ابتدا باید از ورزش پرهیز شود و از فشار بیش از حد روی مفصل ران نیز خودداری شود!

این شامل ، به عنوان مثال ، کشش و خم شدن ران (به عنوان مثال چمباتمه زدن و بلند کردن بارهای سنگین). در مرحله اول التهاب حاد ، داروهای ضد التهاب برای تسکین درد بسیار مناسب هستند. در اینجا از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) استفاده می شود.

آنها هم به صورت موضعی (پماد) و هم به صورت خوراکی به صورت قرص استفاده می شوند. کمپرس خنک می تواند علائم را در چند روز اول کاهش دهد. با این حال ، آنها هرگز نباید مستقیماً روی پوست قرار بگیرند.

سپس می توان تمرینات فیزیوتراپی و فیزیوتراپی را به تدریج انجام داد. کشش از تاندون در پیش زمینه است. شلوارک فشرده سازی گرم کننده نیز می تواند کمک کند. دوره توانبخشی می تواند تا 2 ماه طول بکشد. اگر بعد از 6 ماه درمان محافظه کارانه موفقیت آمیز نبود ، می توان یک عمل را در نظر گرفت.