فوتوپلتایسموگرافی

روش فوتوپلتایسموگرافی یک روش معاینه همودینامیکی است که برای تشخیص و نظارت بر روند به اصطلاح استفاده می شود نارسایی مزمن وریدی (CVI) در این بیماری ، وریدی عروق به گونه ای آسیب دیده اند که خون به اندازه کافی به طور م effectivelyثر حمل نمی شود قلب و خون پشت سر می گذارد. این می تواند رهبری به بسیاری از شرایط ثانویه مانند ترومبوز (بیماری عروقی که در آن الف خون لخته (ترومبوز) در یک رگ تشکیل می شود).

فوتوپلتایسموگرافی یک روش تشخیصی ابزاری است که مبتنی بر تشخیص بازتاب تابش نور مادون قرمز ساطع شده است. علاوه بر PPG ، انواع مختلفی از جمله وجود دارد رئوگرافی بازتاب نور (LRR) یا فوتوپلتایسموگرافی دیجیتال (DPPG) که فقط در چند جزئیات تفاوت دارند. از آنجا که فوتوپلتایسموگرافی یک روش غیرتهاجمی است ، برای معاینه غربالگری (معاینه پیشگیرانه از بیماران سالم برای تشخیص به موقع بیماری) مناسب است.

موارد مصرف (مناطق کاربرد)

• تشخیص نارسایی مزمن وریدی (CVI ، مترادف: سندرم استاز وریدی مزمن ، نارسایی مزمن وریدی).

روش

فوتوپلتایسموگرافی بر اساس اصل زیر استوار است: دستگاه اندازه گیری در بالای ناحیه مورد بررسی قرار گرفته و نور مادون قرمز را ساطع می کند ، که توسط حسگر منعکس و سپس ثبت می شود. نور مادون قرمز طول موج خاصی دارد و بخصوص به خوبی جذب می شود هموگلوبین (قرمز خون رنگدانه) در شبکه وریدی سطحی (شبکه وریدی).

در طول معاینه ، به بیمار آموزش داده می شود که حرکات ساده ای مانند خم شدن پشت (خم شدن) در ناحیه پا را انجام دهد مچ پا خم شدن مفصل یا زانو. در نتیجه ، خون وریدی توسط پمپ عضله و رگها خالی می شود (وقتی عضلات ساق پا متشنج می شوند ، رگها به طور همزمان فشرده می شوند و خون به سمت پمپ می شود) قلب، این مکانیسم پمپ عضله نامیده می شود). در هنگام مکث بعدی در حرکت ، عروق دوباره پر کن حجم نوسانات وریدها باعث نوسانات موازی بازتاب نور می شوند که ثبت و ارزیابی می شوند. این منجر به زمان پر کردن مجدد می شود ، که اطلاعاتی در مورد وضعیت عملکردی وریدها فراهم می کند: هرچه زمان پر کردن کوتاهتر باشد ، آسیب بیشتری به شبکه های عروقی وارد می شود. به طور معمول ، این دوره زمانی بیشتر از 25 ثانیه است.

روش معاینه به شرح زیر است: بیمار را روی دستگاه اندازه گیری قرار می دهند ، این دستگاه در یک برچسب (مشابه الکترود ECG) یا در کاف قرار دارد. در حین معاینه ، بیمار می نشیند و برنامه حرکتی (خم شدن زانو ، شیب پا و ...) را انجام می دهد که چندین بار تکرار می شود. سپس بیمار شل می شود و زمان بهبودی اندازه گیری می شود. نتایج اندازه گیری به شرح زیر ارزیابی می شود:

نتایج معمولاً به صورت دیجیتالی مستند شده و بسیار قابل تکرار هستند.