سرطان غدد لنفاوی: چشم انداز و علل

بررسی اجمالی:

پیش آگهی: شانس درمان در بسیاری از موارد خوب است، مشروط بر اینکه درمان در مراحل اولیه شروع شود. پیش آگهی لنفوم هوچکین تا حدودی بهتر از لنفوم غیر هوچکین است.
علل و عوامل خطر: محرک های دقیق مشخص نیست. عوامل خطر عبارتند از عفونت های ویروس اپشتین بار (EBV)، بیماری های ایمنی (به عنوان مثال، عفونت HIV)، سیگار کشیدن طولانی مدت، مواد شیمیایی، سن، استعداد ژنتیکی.
درمان: نظارت منظم برای تومورهای درجه پایین، شیمی درمانی و/یا رادیوتراپی، پیوند سلول های بنیادی، آنتی بادی یا ایمونوتراپی.

سرطان غدد لنفاوی چیست؟

لنفوم نام محاوره ای لنفوم بدخیم است و در گذشته لنفوسارکوم نیز نامیده می شد. این بیماری تومور از سلول های دژنره شده سیستم لنفاوی (سیستم لنفاوی) منشاء می گیرد.

سیستم لنفاوی (سیستم لنفاوی)

علاوه بر این، سیستم لنفاوی در خدمت تشکیل، بلوغ و تمایز نوع خاصی از گلبول های سفید خون، لنفوسیت ها (= سلول های لنفاوی) است. آنها برای دفاع ایمنی بسیار مهم هستند زیرا آنها به طور خاص عوامل بیماری زا را شناسایی و از بین می برند. بیشتر لنفوسیت ها از جایی که منشا گرفته اند باقی می مانند. فقط بخش کوچکی از آن وارد خون و لنف می شود.

در اینجا می توانید در مورد لنفوسیت ها و دو زیر گروه آنها (لنفوسیت های T و B) اطلاعات بیشتری کسب کنید.

طحال همچنین نقش مهمی در دفاع ایمنی و همچنین تصفیه خون دارد. شما می توانید بیشتر در مورد این در اینجا بخوانید.

نحوه ایجاد سرطان لنفاوی

با پیشرفت بیماری، سرطان غدد لنفاوی اغلب فراتر از سیستم لنفاوی گسترش می یابد و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

فراوانی و اشکال سرطان غدد لنفاوی

سرطان غدد لنفاوی شکل نادری از سرطان است. هر سال از هر 100,000 نفر دو تا ده نفر به تازگی مبتلا به لنفوم بدخیم تشخیص داده می شوند. مردان بیشتر از زنان مبتلا می شوند.

بر اساس تفاوت های ظریف در ساختار بافت، پزشکان بین دو گروه عمده سرطان غدد لنفاوی تمایز قائل می شوند:

لنفوم غیر هوچکین (NHL): این شامل تمام اشکال لنفوم است که لنفوم هوچکین در نظر گرفته نمی شوند - یعنی حدود 30 نوع مختلف (مانند پلاسموسیتوم). در سال 2020، 55,601 زن و 67,378 مرد به تازگی مبتلا به NHL در اروپا تشخیص داده شده اند. میانگین سنی بیماران 72 سال (زنان) و 70 سال (مردان) است.

بیماری هوچکین (لنفوم هوچکین)

در مورد علائم، علل، تشخیص، درمان و پیش آگهی این نوع لنفوم در مقاله بیماری هوچکین بیشتر بخوانید.

لنفوم غیر هوچکین

شما می توانید هر آنچه را که باید در مورد این گروه بسیار شایع تر سرطان غدد لنفاوی بدانید در مقاله لنفوم های غیر هوچکین بیاموزید.

امید به زندگی افراد مبتلا به لنفوم چقدر است؟

با این حال، به طور کلی، پیش آگهی لنفوم هوچکین کاملاً مطلوب است. در بسیاری از بیماران، درمان ممکن است. 84 درصد از زنان و 86 درصد از مردان مبتلا به لنفوم هوچکین حداقل پنج سال پس از تشخیص زنده می مانند (نرخ بقای نسبی 5 ساله).

برخی از انواع NHL بسیار تهاجمی رشد می کنند (مثلاً لنفوم بورکیت) و به آنها لنفوم های بدخیم گفته می شود.
انواع دیگر NHL - به نام لنفوم های کم بدخیم - به آهستگی طی سال ها تا چندین دهه توسعه می یابند (مانند لنفوم MALT، لوسمی سلول مویی). آنها بیماری های مزمن در نظر گرفته می شوند.

از سوی دیگر، لنفوم‌های با درجه پایین معمولاً فقط قابل کاهش هستند، اما به طور دائم درمان نمی‌شوند. بنابراین افراد مبتلا تحت مراقبت های پزشکی مادام العمر هستند. در صورت لزوم، درمان مجدد مورد نیاز است.

خطر تومور دوم

علل سرطان غدد لنفاوی چه می تواند باشد؟

علل دقیق لنفوم هنوز شناخته نشده است، اما ترکیبی از عوامل به نظر می رسد که در آن دخیل باشند.

عوامل خطر برای لنفوم هوچکین

سایر عوامل خطر برای بیماری هوچکین عبارتند از بیماری های مادرزادی سیستم ایمنی و نقص ایمنی اکتسابی، به عنوان مثال در نتیجه عفونت HIV.

سیگار کشیدن طولانی مدت نیز ممکن است خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد.

عوامل خطر برای لنفوم غیر هوچکین

برای گروه ناهمگن لنفوم‌های غیرهوچکین (NHL) هیچ فاکتور خطر عمومی قابل اعمالی را نمی‌توان نام برد.

مواد شیمیایی مختلف نیز خطر برخی از لنفوم های غیر هوچکین مانند بنزن و سایر حلال های آلی را که به طور گسترده در صنعت استفاده می شوند، افزایش می دهند.

تشعشعات رادیواکتیو و سن بالاتر نیز از عوامل خطر محسوب می شوند.

سایر عوامل خطر احتمالی مانند عوامل ژنتیکی (در موارد متعدد بیماری در یک خانواده) یا سبک زندگی خاص در حال بررسی هستند.

سرطان غدد لنفاوی: علائم

شما می توانید همه چیز مهم در مورد علائم معمول سرطان غدد لنفاوی را در مقاله علائم سرطان غدد لنفاوی بخوانید.

سرطان غدد لنفاوی چگونه تشخیص داده می شود؟

با این حال، اگر تورم بدون درد غدد لنفاوی برای هفته‌ها ادامه داشت و احتمالاً با علائمی مانند تب، تعریق شبانه و کاهش وزن ناخواسته همراه است، باید فوراً با پزشک مشورت کنید. اگر مشکوک به سرطان غدد لنفاوی هستید، فرد مناسبی که باید با آن تماس بگیرید، پزشک خانواده یا متخصص داخلی و انکولوژی است.

تاریخچه پزشکی

پزشک ابتدا سابقه پزشکی شما (تاریخچه) را در یک بحث مفصل با شما خواهد گرفت. سوالات احتمالی عبارتند از:

آیا اخیراً به دلیل "خیس عرق" شب از خواب بیدار شده اید؟
آیا در گذشته تب های مکرر (بدون علائم عفونت) داشته اید و احساس ضعف کرده اید؟
آیا متوجه بزرگ شدن غدد لنفاوی بدون درد (مثلاً روی گردن، زیر بغل یا کشاله ران) شده اید؟
آیا شرایط پزشکی شناخته شده ای دارید؟
آیا در خانواده شما مواردی از سرطان وجود داشته است؟ اگر چنین است، چه نوع سرطانی؟

معاینهی جسمی

آزمایش خون و ایمونوهیستوشیمی

با این حال، مورد دوم نیز می تواند افزایش یابد (لکوسیتوز)، همانطور که اغلب در بیماری هوچکین اتفاق می افتد. اگر پزشک زیر گروه های مختلف لکوسیت ها را در یک به اصطلاح شمارش خونی افتراقی تجزیه کند، آشکار می شود که افزایش کل لکوسیت ها به دلیل افزایش زیر گروه «گرانولوسیت های ائوزینوفیلیک» (ائوزینوفیلی) است.

خون بیماران مبتلا به سرطان غدد لنفاوی نیز اغلب سطوح بالایی از التهاب (به ویژه افزایش رسوب خون) را نشان می دهد. با این حال، چنین افزایشی غیر اختصاصی است و ممکن است دلایل دیگری داشته باشد.

نمونه بافت (بیوپسی)

برای تشخیص تایید شده سرطان غدد لنفاوی، لازم است نمونه های بافتی گرفته و آنالیز شود. این همچنین به تعیین نوع سرطان غدد لنفاوی کمک می کند.

نمونه برداری (بیوپسی) نه تنها از غدد لنفاوی، بلکه در صورت لزوم از بافت های دیگر نیز قابل برداشت است. اگر مشکوک به لنفوم پوستی (لنفوم جلدی) باشد، نمونه ای از پوست است. اگر مشکوک به لنفوم MALT باشد، نمونه ای از مخاط معده است. هر دو لنفوم متعلق به لنفوم های غیر هوچکین هستند.

معاینات بعدی

در برخی از بیماران، معاینه اضافی از مغز استخوان برای تشخیص آلودگی احتمالی ضروری است. این معمولا شامل سوراخ کردن کرست ایلیاک (تحت بی حسی موضعی) با سوزن و آسپیراسیون مغز استخوان است. سپس پزشک مغز استخوان را زیر میکروسکوپ بررسی می کند.

در موارد نادر، نمونه برداری از مایع مغزی نخاعی (CSF) نیز ضروری است.

لنفوم: مرحله بندی (طبق گفته آن-آربور، پس از Cotswold (1989) و Lugano (2014) اصلاح شده است).

پزشکان سرطان غدد لنفاوی (لنفوم بدخیم) را بر اساس نتایج معاینه به مراحل بیماری (مرحله‌بندی) تقسیم می‌کنند. این کار طبق طبقه بندی به اصطلاح Ann Arbor با چهار مرحله انجام می شود. این طبقه بندی در ابتدا برای لنفوم هوچکین ایجاد شد، اما اکنون برای لنفوم های غیر هوچکین نیز استفاده می شود.

صحنه	درگیری غدد لنفاوی
I	درگیری تنها یک ناحیه غدد لنفاوی
	درگیری دو یا چند ناحیه غدد لنفاوی در یک سمت دیافراگم (یعنی در قفسه سینه یا شکم)
III	درگیری نواحی غدد لنفاوی در دو طرف دیافراگم (یعنی هم قفسه سینه و هم شکم)
IV	درگیری منتشر ارگان / ناحیه خارج لنفاوی (مثلاً مغز استخوان) با یا بدون درگیری نواحی غدد لنفاوی

با پارامترهای A و B به عنوان افزودنی به مرحله تومور، می توان نشان داد که آیا بیمار علائم B (کاهش وزن، تب، تعریق شبانه) را نشان می دهد یا خیر. با پارامتر A، علائم B وجود ندارد، با پارامتر B، علائم B وجود دارد.

درمان سرطان غدد لنفاوی چیست؟

شیمی درمانی و رادیوتراپی برای سرطان غدد لنفاوی

در مراحل اولیه لنفوم، پرتودرمانی معمولاً مفید است زیرا سرطان هنوز خیلی دور بدن پخش نشده است. در لنفوم غیر هوچکین، تابش موضعی در برخی موارد کافی است. با این حال، معمولاً با یک روش درمانی دیگر - اغلب شیمی درمانی - ترکیب می شود.

شیمی درمانی و پرتودرمانی نیز نقش مهمی در مراحل پیشرفته تر لنفوم دارند.

پیوند سلول های بنیادی برای لنفوم

یکی دیگر از گزینه های درمانی در موارد خاص لنفوم، انتقال سلول های بنیادی خونساز (پیوند سلول های بنیادی خونساز) است. در این روش، پزشک ابتدا سلول‌های بنیادی خونساز سالم، معمولاً از بدن خود بیمار (پیوند سلول‌های بنیادی اتولوگ) به دست می‌آورد.

در مرحله بعد، فرد بیمار شیمی درمانی با دوز بالا دریافت می کند تا تمام مغز استخوان و سلول های سرطانی موجود در آن از بین برود. بلافاصله پس از آن، پزشکان سلول‌های بنیادی سالم گرفته شده را منتقل می‌کنند که خون‌سازی جدیدی را بدون سلول‌های سرطانی آغاز می‌کنند.

در موارد خاص، سلول های بنیادی خون اهدایی از فرد دیگری نیز برای پیوند در نظر گرفته می شود (پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک).

ایمونوتراپی برای سرطان غدد لنفاوی

انواع مختلفی از ایمونوتراپی برای درمان لنفوم بدخیم وجود دارد.

آنتی بادی درمانی

در این شکل از ایمونوتراپی، بیمار آنتی بادی های تولید شده مصنوعی را دریافت می کند که به طور خاص به سلول های سرطانی متصل شده و به روش های مختلف باعث تخریب آنها می شود. دو نمونه آنتی بادی ریتوکسیماب و برنتوکسیماب ودوتین هستند.

برای افراد خاص مبتلا به لنفوم هوچکین، ماده فعال برنتوکسیماب ودوتین ممکن است در نظر گرفته شود. این یک آنتی بادی مصنوعی است که با یک داروی سیتواستاتیک بارگذاری شده است. این ماده ای است که از تقسیم سلولی جلوگیری می کند.

ایمونوتراپی با مهارکننده های ایست بازرسی

برای برخی از افراد مبتلا به لنفوم هوچکین، درمان با مهارکننده های ایست بازرسی یک گزینه است. اینها همچنین آنتی بادی های خاصی هستند. با این حال، آنها مستقیماً روی سلول‌های سرطانی اثر نمی‌گذارند، اما بر نقاط بازرسی خاصی از سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند. این «ایست‌های بازرسی ایمنی» واکنش‌های ایمنی را کاهش می‌دهند.

سلول درمانی CAR-T

سلول درمانی CAR-T شکل نسبتا جدیدی از ایمونوتراپی است. برای درمان انواع خاصی از لنفوم غیر هوچکین و لوسمی مناسب است.

برای آماده شدن برای این درمان از شیمی درمانی خفیف استفاده می شود. بخشی از سلول های سرطانی و همچنین سلول های T خود بدن را از بین می برد. این «شکاف» در انبار سلول‌های T توسط سلول‌های CAR T تولید شده در آزمایشگاه، که بیمار از طریق تزریق دریافت می‌کند، پر می‌شود.

درمان با مهارکننده های مسیر سیگنال

یکی از نمونه ها، ماده فعال ایده اللیسیب است. چنین درمانی برای افراد مبتلا به لنفوم فولیکولی (یک NHL) زمانی در نظر گرفته می شود که شیمی درمانی و آنتی بادی درمانی موثر نبوده باشد.

برای اطلاعات دقیق در مورد درمان انواع مختلف لنفوم، به مقالات بیماری هوچکین و لنفوم غیر هوچکین مراجعه کنید.