پیش آگهی امید به زندگی | گلیوبلاستوما

پیش بینی امید به زندگی

گلیوبلاستوما متاسفانه درمان آن بسیار دشوار است. درمان دائمی به طور معمول امکان پذیر نیست. در پایان ، بیماران معمولاً بر اثر تومور می میرند.

درمان استاندارد شامل جراحی است که به دنبال آن پرتودرمانی و شیمی درمانی. متأسفانه ، تومور خیلی سریع رشد می کند و به بافت عصبی اطراف نفوذ می کند ، به طوری که هرگز امکان حذف تمام سلول های تومور در طول جراحی وجود ندارد. تومور معمولاً برمی گردد (عود).

با ارقام زیر در مورد پیش آگهی و امید به زندگی ، باید بخاطر داشت که اینها آمار است. در موارد فردی ، زمان واقعی زنده ماندن بیمار ممکن است بسیار متفاوت باشد. بیماران جوان (سن <50 سال) با نتایج خوب جراحی بهترین پیش آگهی را دارند. 70٪ در سال اول زنده مانده اند.

میانگین زمان زنده ماندن پس از تشخیص 17-20 ماه است. تنها حدود 15٪ پس از 5 سال هنوز زنده هستند. با افزایش سن پیش آگهی بدتر می شود.

در بیماران بالای 50 سال یا در بیماران جوان با محدودیت های قابل توجه ، با وجود نتایج خوب جراحی ، میانگین زمان زنده ماندن اغلب کمتر از یک سال است. در بیماران بدون جراحی یا عملکرد عصبی ضعیف بعد از عمل ، پیش آگهی حتی بدتر است. فقط یک سوم در سال اول زنده مانده است.

متوسط ​​پس از 8 ماه می میرد. بیماران فردی با وجود عود از کیفیت زندگی نسبتاً خوبی برخوردار هستند و با وجود این چندین سال زنده می مانند. با این حال ، تاکنون ، این موارد منفرد است. بنابراین چه عواملی تأثیر مثبتی در پیش آگهی دارند ، در حال تحقیق فشرده است.

سیر گلیوبلاستوما چگونه است؟

گلیوبلاستوما یک تومور بدخیم در است مغز با پیش آگهی بسیار ضعیف درمان معمولاً امکان پذیر نیست. به طور متوسط ​​، بیماران حدود 1 سال پس از تشخیص می میرند.

اگر محل تومور مطلوب و عمومی بیمار باشد شرط خوب است ، برداشتن جراحی ابتدا انجام می شود. متأسفانه ، گلیوبلاستوما به قدری در بافت عصبی نفوذ می کند که نمی توان تمام سلول های تومور را از بین برد. بنابراین عملیات با تابش و شیمی درمانیبا این حال ، این فقط می تواند روند طبیعی بیماری را به تأخیر بیندازد.

به جز در موارد نادر فردی ، تومور بازگشت می کند (عود می کند). در بیشتر موارد ، آنقدر سریع رشد می کند که فشار بیشتر بر روی مغز به زودی منجر به علائمی مانند تهوع/استفراغ و شدید سردرد. به دنبال آن اختلالات هوشیاری به وجود می آید.

با توجه به افزایش فشار بر مغز، مناطق خاصی از مغز در نهایت منقبض می شوند. اگر ساقه مغز تحت تأثیر قرار گیرد ، نتیجه آن فلج تنفسی و مرگ است. با درمان فوق می توان این کار را چندین ماه به تأخیر انداخت ، اما سیر بیماری را نمی توان متوقف کرد و با مرگ پایان می یابد.