درمان
درمان ذات الریه بعد از جراحی هم به میزان فرآیندهای التهابی و هم به عام بستگی دارد شرط از بیمار مورد نظر در ابتدا اکسیژن فرد مبتلا از طریق یک عینک اصطلاح اکسیژن تامین می شود. این هدف برای بهبود است اشباع اکسیژن از قرمز خون سلول.
در مورد تلفظ ذات الریه، که پس از یک عمل رخ می دهد ، ممکن است اکسیژن رسانی خالص تحت شرایط خاص کافی نباشد. در این موارد ، مکانیکی تهویه باید در نظر گرفته شود. در طول درمان از ذات الریه، بستن نظارت بر of خون گازها و دائمی نظارت بر اشباع اکسیژن ضروری است.
اگر ذات الریه ناشی از عوامل بیماری زای باکتریایی باشد و پس از جراحی رخ دهد ، باید درمان آنتی بیوتیکی آغاز شود. علاوه بر این تب همراه با فرآیندهای التهابی باید با اقدامات تب برانگیز درمان شود. به طور خاص ، استفاده از کمپرس گوساله و تجویز داروهای ضد تب مانند پاراستامول یا استیل سالیسیلیک اسید (ASA) برای موثر بودن مناسب هستند تب کاهش
علاوه بر این ، بیمار مبتلا باید از مصرف مایعات کافی حداقل 1.5 لیتر در روز اطمینان حاصل کند. روند بهبودی همچنین می تواند تحت تأثیر بسیج زودهنگام بیمار و درمان تنفسی ویژه قرار گیرد. دولت از سرفه- داروهای کشنده (به اصطلاح ضد سرفه) مانند کدئیناز طرف دیگر ، اکنون بحث برانگیز است.
در مورد ذات الریه خصوصاً برجسته ، که پس از یک عمل جراحی رخ می دهد ، بیمار مبتلا ممکن است مجبور به کنترل داروی مراقبت ویژه شود. درمان ذات الریه بعد از عمل معمولاً بسیار دشوارتر است. در این موارد ، درمان خاص با ضدمیکوت (داروهای ضد قارچ) یا ضد ویروس (داروها علیه ویروس ها) از اهمیت اولیه برخوردار است.
پیش بینی شانس زنده ماندن
پیش آگهی یا احتمال زنده ماندن ذات الریه بعد از عمل به طور عمده به شدت فرایندهای التهابی و به طور کلی بستگی دارد شرط از بیمار. در صورت شروع سریع درمان مناسب ، ذات الریه کمتر مشخص پس از جراحی ، پیش آگهی خوبی دارد. با درمان مناسب ، فرآیندهای التهابی معمولاً طی دو تا سه هفته بهبود می یابند. فقط در موارد منفرد می توان دوره های تا دوازده هفته مشاهده کرد.
از آنجا که ذات الریه غیر معمولی معمولاً روند خفیف تری دارد ، پیش آگهی یا احتمال زنده ماندن ذات الریه ناشی از ویروس پس از جراحی نیز به طور قابل توجهی بهتر در نظر گرفته می شود. این شکل از ذات الریه معمولاً در طی دو هفته در بیمارانی که از قبل بارگیری نشده اند ، بهبود می یابد. فقط بیماران مسن و یا نقص ایمنی احتمال زنده ماندن ذات الریه بعد از جراحی به طور قابل توجهی بیشتر است. به طور متوسط ، فرض بر این است که میزان کشندگی (میزان کشندگی بیماری) برای ذات الریه شایع فقط 0.5 درصد است ، اما عمل جراحی قبلی تأثیر منفی بر ضعف سیستم ایمنی بدن از بیماران مبتلا
تمام مقالات این مجموعه:
