رفتار
درمان اشک های پرینه به شدت آن بستگی دارد شرط در بالا توضیح داده شد. اشک های پرینه درجه یک ، که در آن عضله تحت تأثیر قرار نمی گیرد ، می تواند بدون درمان کنترل کند. از آنجا که پارگی های پوست حتی بدون بخیه به خودی خود بهبود می یابند.
اگر اشک های عمیق تری ایجاد شود ، باید آنها را به صورت لایه ای بخیه زد. درمان در اتاق زایمان ، یعنی بلافاصله پس از تولد ، معمولاً در محلی انجام می شود بیهوشی. اگر تولد در زیر صورت گرفته باشد بی حسی اپیدورال (PDA) ، هیچ بی حسی موضعی لازم نیست ، اما هنوز می توان از بی حسی هنگام تولد استفاده کرد.
در مورد پارینای درجه دو پرینه ، از بخیه های خود حل شونده استفاده می شود ، بنابراین پس از بهبودی دیگر نیازی به بخیه زدن نیست. به ویژه در مورد پارینال درجه سه یا چهار درجه ، باید توجه ویژه ای به درمان صحیح شود ، زیرا در هر دو درجه عضله اسفنکتر خارجی نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و بنابراین مدفوع بیاختیاری در صورت درمان ضعیف یک خطر است. در هر دو مورد ابتدا اسفنکتر و روده تأمین می شوند قبل از بخیه زدن پرینه.
اگر پارن پرینال پیچیده وجود داشته باشد ، گاهی اوقات تحت شرایط عمومی نیز درمان می شود بیهوشی. قبل از درمان پارینال ، پزشک متخصص زنان و زایمان باید عوامل مختلفی را بررسی کند: پارگی در کجا قرار دارد؟ آیا فقط پوست تحت تأثیر قرار می گیرد یا عضلات نیز تحت تأثیر قرار می گیرند؟ اگر عضله آسیب دیده باشد ، عضله اسفنکتر خارجی نیز تحت تأثیر قرار می گیرد؟ آیا روده نیز تحت تأثیر پارینه پرینه قرار دارد؟
مراقبت
برای جلوگیری از التهاب یا خونریزی باید از پارن پروینال درمان شده به خوبی مراقبت کرد. به برخی از بیماران توصیه می شود برای جلوگیری از التهاب زخم یا خنثی کردن تورم ایجاد شده ، از داروهای ضد التهاب استفاده کنند. عامل ضد التهاب تورم را کاهش می دهد و باعث بهبود می شود خون گردش خون ، به طوری که زخم بهتر بهبود می یابد. حمام های کوتاه و نیم گرم سیتز برای مراقبت مناسب هستند. پس از پاکسازی ، زخم باید همیشه خوب خشک شود.
دفع مدفوع
در روزهای اول تا هفته های بعد از درمان پارینه ، درد و یک سوزش احساس در ناحیه آسیب اغلب در حین حرکات روده رخ می دهد. اگر آسیب هنوز به طور کامل بهبود نیافته است ، باید از فشار دادن شدید در هنگام اجابت مزاج جلوگیری شود تا بخیه ها دوباره پاره نشوند. بعلاوه ، بهتر است غذای نرم بخورید تا مدفوع نیز نرم باشد.
اگر عضله اسفنکتر خارجی نیز تحت تأثیر پارینه پرینه قرار گیرد ، ممکن است چندین ماه طول بکشد تا دوباره به درستی کار کند. یک عارضه نیز می تواند دائمی باشد بیاختیاری. با این حال ، این اتفاق خیلی کم رخ می دهد.
به منظور مقابله با اختلالات عملکردی ، آموزش هدفمند از کف لگن عضلات مناسب است به منظور جلوگیری از پارگی پرینه در هنگام تولد یا سرعت بخشیدن به روند تولد ، اپیزیوتومی گاهی انجام می شود. در بیشتر موارد ، اپیزیوتومی به دلیل وضعیت کودک انجام می شود سلامت، به منظور کاهش فشار بر کودک در هنگام تولد.
بعضی اوقات اپیزیوتومی همچنین برای جلوگیری از پارگی اپیزیوتومی انجام می شود. برش پرینه خروجی لگن را بزرگ می کند. با این حال ، اگر برش پرینه خیلی کوچک باشد ، این نیز می تواند منجر به پارگی پرینه شود.
اپیزیوتومی اغلب انجام می شود ، اما بحث برانگیز است. اپیزیوتومی می تواند باعث آسیب به خون عروق و دستگاه های عصبی ، که می تواند منجر به خونریزی و اختلالات حساسیت شود. از طرف دیگر ، اپیزیوتومی معمولاً قطعات یدکی است خون عروق و اعصاب. حتی بعدا بیاختیاری، که می تواند در مورد اپیزیوتومی اتفاق بیفتد ، حتی اگر نادر باشد ، اما با اپیزیوتومی نمی توان از آن جلوگیری کرد. درد و عوارضی می تواند در ناحیه اسکار بعدی برش پرینه ایجاد شود.
