ویروس ها
اگرچه واکسیناسیون خطر ابتلا به عفونت را از بین می برد ، اما متأسفانه همه زنان از آن استفاده نمی کنند. اگر مادر تا هفته 12 ام آلوده باشد بارداری (اوایل بارداری)، جنین از اصطلاحاً سندرم گرگ رنج می برد: قلب نقص ، ناشنوایی و a آب مروارید (کدر شدن لنز) رخ می دهد. پس از این ، عوارض موثر بر سیستم عصبی در کودک انتظار می رود.
در طی این مدت دیگر واکسیناسیون امکان پذیر نیست بارداری. اگر هیچ گونه محافظت از واکسیناسیون وجود نداشته باشد و زن باردار با فرد آلوده تماس پیدا کند ، به اصطلاح پیشگیری از قرار گرفتن در معرض تا 8 روز پس از این تماس که معمولاً از عفونت جلوگیری می کند ، هنوز امکان پذیر است. پس از روز 8 ، این پیشگیری می تواند حداقل زمان ابتلای کودک را به تعویق بیندازد.
مبتلایان به زنان بارداری مبتلا هستند ابله مرغان عفونت برای اولین بار در طی بارداری. اگر عفونت در 6 ماه اول بارداری رخ دهد ، اصطلاحاً جنین است ابله مرغان سندرم به ندرت می تواند رخ دهد: ناهنجاری بازوها ، پاها و مغز، علائم پوستی و وزن کم هنگام تولد رخ می دهد. اگر عفونت دیرتر اتفاق بیفتد ، میوه به اندازه کافی توسط مادر محافظت می شود آنتی بادی و سالم می ماند.
اگر اگر عفونت کمتر از 5 روز قبل از تولد رخ دهد ، کودک تازه متولد شده نیز مبتلا می شود ابله مرغان. یک سوم این نوزادان مبتلا می میرند. در شرایطی که دودکش، واضح است ، زیرا هیچ خطری برای کودک متولد نشده وجود دارد.
درمان با تجویز انجام می شود آنتی بادی حداکثر ظرف 4 روز برای جلوگیری از شیوع بیماری. با این حال ، اگر زن باردار در شرف زایمان است ، ارزش آن را دارد که بعداً تجویز شود. نوزاد تازه متولد شده همان دارو را دریافت می کند ، حتی اگر علائم آن تا قبل از تولد در مادر ظاهر نشود.
این عفونت شایع فقط برای کودک متولد شده خطرناک است در صورتی که برای اولین بار در دوران بارداری به آن مبتلا شود. اگر عفونت در 3 ماه اول رخ دهد ، انتظار می رود ناهنجاری های کودک. اگر کودک در هنگام تولد آلوده باشد ، این منجر به بزرگ شدن اعضای بدن می شود کبد و طحال (هپاتوسپلنومگالی) ، کاهش تعداد پلاکت (ترومبوسیتوپنی) ، خونریزی پوست (پتشیا) ، و همچنین ناتوانی جسمی و ذهنی و آسیب شنوایی. درمان یا جلوگیری از انتقال عفونت به کودک متولد نشده امکان پذیر نیست.
گروه های خطر مانند کادر پزشکی یا مددکاران اجتماعی در معرض خطر هستند. آ هپاتیت عفونت B (S. هپاتیت ب) در دوران بارداری یا فقط در هنگام تولد به کودک منتقل می شود. از هفته 32 بارداری به بعد ، مادر به طور معمول از نظر عفونت معاینه می شود.
علائم معمولاً در کودک قابل مشاهده نیستند ، زیرا بیماری بیشتر مزمن است و سپس به سیروز کبدی تبدیل می شود کبد در یک سوم موارد اگر آزمایش در مادر مثبت باشد ، کودک پس از تولد به طور فعال و منفعل واکسینه می شود و از شیوع بیماری معمولاً جلوگیری می شود. یک زن باردار آلوده به ویروس HIV در یک چهارم موارد ویروس را به فرزند خود منتقل می کند.
اگر در دوران بارداری درمان دارویی انجام شود و سزارین انجام شود ، فقط حدود 1٪ از کودکان به این بیماری آلوده می شوند! اگر کودک آلوده باشد ، سرکوب آن سیستم ایمنی بدن می تواند در اولین سال زندگی منجر به مرگ شود. با این حال ، این روند همچنین می تواند ملایم تر باشد و علائم فقط به آرامی افزایش می یابند.
زن باردار چنین می شود توکسوپلاسموز عفونت با خوردن گوشت خام و همچنین تماس با فضولات گربه. علائم کاملاً قابل توجه نیستند: تورم لنف گره ها ، تب و خستگی عمومی رخ می دهد. باز هم ، فقط یک عفونت اولیه در دوران بارداری خطرناک است.
کودک 50٪ در رحم آلوده است ، اما علائم معمولاً فقط پس از تولد مشاهده می شود. اینها شامل هیدروسفالی ، کلسیفیکاسیون مغز, التهاب چشم, زردی و ناتوانی های جسمی و روحی. در موارد شدید و در یک سوم بارداری ، کودک می تواند در رحم نیز بمیرد یا خیلی زود متولد شود. اگر مادر قبل از هفته 20 بارداری تحت درمان به موقع پزشکی قرار گیرد ، می توان روند بیماری را کاهش داد.
