وظایف گلبولهای سفید خون | عملکردهای خون

وظایف گلبول های سفید خون

سفید خون سلول ها (لکوسیت ها) به دفاع دفاعی بدن کمک می کنند. آنها در دفاع در برابر عوامل بیماری زا و همچنین در ایجاد آلرژی و بیماری های خودایمنی مهم هستند. زیر گروه های زیادی از لکوسیت ها وجود دارد.

اولین زیر گروه گرانولوسیتهای نوتروفیل با حدود 60٪ است. آنها قادر به شناسایی و جذب عوامل بیماری زا و از بین بردن و هضم آنها توسط مواد خاصی هستند. با این حال ، گرانولوسیت ها نیز در این فرآیند می میرند.

گروه بعدی گرانولوسیت های ائوزینوفیل با حدود 3٪ هستند. آنها به ویژه در بیماری های انگلی (به عنوان مثال کرم ها) و واکنش های آلرژیک پوست ، غشاهای مخاطی ، ریه ها و دستگاه گوارش نقش دارند. آنها همچنین حاوی موادی هستند که سیتوتوکسیک (سمی) هستند و بنابراین می توانند عوامل بیماری زا را دفع کنند.

آنها همچنین منجر به فعال شدن سایر سلولهای ایمنی بدن می شوند. گروه سوم گرانولوسیت های بازوفیل (تقریباً 1٪) هستند.

عملکرد این گرانولوسیت ها هنوز نسبتاً نامشخص است. تنها چیزی که تاکنون شناخته شده است این است که آنها یک گیرنده برای یک آنتی بادی خاص (IgE) دارند که با توسعه واکنش های آلرژیک همراه است. بعدی مونوسیت ها هستند (6٪).

آنها به داخل بافت مهاجرت می کنند و در آنجا به اصطلاح ماکروفاژها (سلول های پاک کننده) تبدیل می شوند. اینها همچنین می توانند عوامل بیماری زا (فاگوسیتوز) را جذب و هضم کنند و بنابراین می توانند با عفونت های مختلف مبارزه کنند. علاوه بر این ، آنها می توانند قطعات پاتوژن های تخریب شده روی سطح خود (آنتی ژن ها) را ارائه دهند و بنابراین لنفوسیت ها (آخرین گروه) را قادر می سازند تا یک پاسخ ایمنی خاص با آنتی بادی.

آخرین گروه لنفوسیت ها هستند (30٪). آنها را بیشتر می توان به سلولهای کشنده طبیعی و لنفوسیتهای T و B تقسیم کرد. سلولهای کشنده طبیعی سلولهای آلوده (عوامل بیماری زا) را تشخیص داده و آنها را از بین می برند.

لنفوسیت های T و B با هم قادر به حمله خاص به عوامل بیماری زا هستند. این کار از یک طرف با تشکیل آنتی بادی که سپس با آنتی ژن یک پاتوژن تعامل دارند و بنابراین باعث می شوند که به راحتی توسط آن مورد حمله قرار گیرد سیستم ایمنی بدن. از طرف دیگر ، آنها نیز تشکیل می شوند حافظه سلول ها ، به طوری که سیستم ایمنی بدن می تواند بلافاصله یک پاتوژن را در تماس دوم شناسایی و تجزیه کند. سرانجام ، این سلول ها همچنین موادی را آزاد می کنند که سلول های بدن آلوده را از بین می برند. فقط از طریق برهم کنش همه این سلولها و مواد خاص پیام رسان می تواند سیستم ایمنی بدن به درستی عمل می کنند و بدن را در برابر عوامل بیماری زا محافظت می کنند.

وظایف ترومبوسیت ها

ترومبوسیت ها (خون پلاکت) مسئول هستند انعقاد خون و هموستاز. اگر رگ آسیب دیده باشد ، پلاکت به سرعت به سایت مناسب برسید و به گیرنده های خاص ساختارهای در معرض (مثلاً) متصل شوید کلاژن) به این ترتیب آنها فعال می شوند.

این فرآیند اولیه نیز نامیده می شود هموستاز. پس از فعال سازی ، پلاکت مواد مختلفی را آزاد می کند که پلاکت های دیگر را جذب می کند. پلاکت های فعال شده لخته ایجاد می کنند (ترومبوس قرمز).

علاوه بر این ، آبشار انعقادی در خون پلاسما فعال می شود ، که منجر به تشکیل رشته های فیبرین و یک شبکه فیبرین نامحلول می شود. به این ترومبوس سفید نیز گفته می شود. به این ترتیب آسیب های دیواره رگ خیلی سریع بسته می شود و خونریزی متوقف می شود. اگر تعداد ترومبوسیت ها خیلی کم باشد ، این می تواند منجر شود بینی یا خونریزی لثه یا حتی خونریزی جزئی پوست. حتی آسیب های جزئی می تواند منجر به کبودی یا خونریزی در داخل شود اعضای داخلی.