هر کودکی کم و بیش داوطلبانه به عنوان یک ورزش مدرسه با دو و میدانی تماس می گیرد. یک بار در سال ، دانش آموزان می توانند مهارت های ورزشی خود را در Bundesjugendspiele نشان دهند. دو و میدانی معمولاً در بین کودکان مدرسه فقط با اشتیاق متوسطی روبرو می شود - گرچه همیشه این رشته عالی در المپیک بوده است. اولین بازی های المپیک که می توان مستند آن را ثبت کرد امروز در سال 776 قبل از میلاد برگزار شد - فقط یک رشته ، یعنی ورزشگاه 192 متر. در این روند ، افراد عصر حجر قبلاً توانایی های جسمی خود را اندازه گیری کردند ، به عنوان مثال به صورت نژادی.
دو و میدانی: همه کاره و دارای افتخار زمانی
مسابقات دو و میدانی دوران مدرن تولد خود را در 5 مارس 1864 در انگلیس جشن گرفت. در آن روز تیم هایی از دانشگاه های آکسفورد و کمبریج به مصاف یکدیگر رفتند. فقط دو سال بعد ، اولین مسابقه ملی دو و میدانی با دوازده رشته برگزار شد. در زمان برگزاری اولین بازیهای المپیک مدرن در آتن در سال 1896 ، دو و میدانی در سراسر جهان گسترش یافته بود و امروزه به عنوان اصلی ترین ورزش المپیک باقی مانده است.
دو و میدانی در واقع یک اصطلاح جمعی برای رشته های مختلف است در حال اجرا، پریدن و پرتاب کردن. این رشته ها با گذشت زمان دچار تغییرات زیادی شده اند. امروز ، بازی های المپیک دارای 24 رشته برای مردان و 23 رشته برای زنان است. گرچه رشته های دو و میدانی غیر المپیکی نیز وجود دارد - انجمن بین المللی فدراسیون دوومیدانی (IAAF) ، هیئت حاکمه فدراسیون های دوومیدانی ملی ، که در سال 1912 تاسیس شد ، فقط استاندارد را تشخیص می دهد در حال اجرا دوره های ثبت جهانی.
ده گانه و هپاتلون برای همه کارها
آموزش دو و میدانی در کودکی هنوز هم بسیار گسترده است. با این حال ، بسته به اولویت ها و استعدادها ، بر جوانان تأکید می شود. برای همه ترفندها ، ده ماده برای مردان و هفت سین برای زنان انتخاب خوبی است. ورزشکاران در این رشته ها باید از تطبیق پذیری بالایی برخوردار باشند و تحمل. هر دو مسابقه در دو روز متوالی برگزار می شود.
ده گانه از چهار تشکیل شده است در حال اجرا مسابقات (100 متر ، 400 متر ، 1500 متر و 110 متر با مانع) ، سه مسابقه پرتاب (تیر انداز ، دیسک و نیزه) و سه مسابقه پرش (پرش طول ، پرش از ارتفاع و پرش با تیر). هفت گانه از سه رشته دویدن (200 متر ، 800 متر و 100 متر با مانع) ، دو رشته پرتاب (تیر انداز و نیزه) و دو رشته پرش (پرش از ارتفاع و پرش از طول) تشکیل شده است.
دو و میدانی: آسیب ها و خطرات
آسیب های اضافی ، مانند ورزش های تیمی ، از نظر دو و میدانی غیر معمول است. از آنجا که دو و میدانی یک ورزش همه کاره است ، در واقع نمی توانید صحبت در مورد صدمات معمول دو و میدانی. در عوض ، شما باید با توجه به رشته های مختلف تفاوت ایجاد کنید ، زیرا تمرکز آموزش نیز در اینجا کاملا متفاوت است. با این وجود ، به طور کلی ، برای جلوگیری از آسیب دیدگی ، همه ورزشکاران دو و میدانی باید مراقبت کنند تا از خود محافظت کنند مفاصل. جلسات آموزشی نیز شامل می شود استحکام و تحمل آموزش.
انجام یک تمرین گرم کننده کاملاً مهم برای هدف قرار دادن عضلاتی که به طور مکرر برای جلوگیری از کبودی استفاده می شوند ، بسیار مهم است. گرفتگی عضلات و فشار. یک تنه قوی و دست و پاهای کاملاً آموزش دیده از نیازهای اساسی یک ورزشکار دو و میدانی موفق است. بیشتر آسیب ها در دو و میدانی در ارتباط با خستگی زیاد و بیش از حد زیاد رخ می دهد و اشتباهات فنی نیز می تواند دلیل این امر باشد. در ادامه ، مهمترین رشته ها و خطرات خاص آسیب دیدگی آنها را به طور خلاصه ارائه می دهیم.
