سوراخ شدن کیست بیکر
بیماران مبتلا به کیست بیکر گزینه های درمانی محافظه کارانه یا جراحی را دارند. در ابتدا ، بسته به بیماری زمینه ای و میزان علائم ، بهبودی معمولاً با استفاده از درمان غیر جراحی حاصل می شود. هنگام سوراخ شدن کیست بیکر ، مایعی که در داخل کیست جمع شده است با یک سرنگ مکش می شود.
در نتیجه ، کیست اندازه خود را از دست می دهد و علائم ناشی از فشار در آن است مفصل زانو معمولاً بهبود می یابند. با این حال ، یک معایب قابل توجه این روش درمانی وجود دارد: این کاملاً علامتی است. که ممکن است مورد علاقه شما هم باشد: سوراخ شدن زانو وقتی که هستید پنچر شدن کیست بیکر ، محتوای کیست تخلیه می شود ، اما از آنجا که علت کیست برطرف نمی شود ، می تواند دوباره ظاهر شود.
اصطلاحاً پدیکل ، قطعه اتصال دهنده بین کپسول مفصلی و کیست ، هنوز وجود دارد. در نتیجه ، عودها ، یعنی پر کردن کیست ، به طور مکرر اتفاق می افتد. التهاب نیز هنوز وجود دارد و می تواند مشکلاتی ایجاد کند.
با این وجود روش های مختلفی برای جبران این عوامل وجود دارد. در مرحله اول ، درمان کیست به طور موازی با داروهایی که التهاب را کاهش می دهند ، امکان پذیر است. آنچه به طور فزاینده ای رایج می شود نیز روشی است که در آن کیسه کیست باقی مانده مستقیماً با آن شسته می شود کورتیزون پس از پنچر شدن از کیست
اگرچه این ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند ، اما به طور کلی میزان موفقیت نسبتاً بالایی را نشان می دهد. علاوه بر این ، شخص باید اطمینان حاصل کند که بیماری زمینه ای ، مانند روماتیسم، به طور موازی درمان می شود. اگر این کنترل شود ، خطر ابتلا به کیست بیکر مجدداً بطور گسترده کاهش می یابد. اگر پنچر شدن کیست بیکر علائم بیمار را تسکین نمی دهد یا اگر به طور مکرر دوباره ایجاد شود ، باید جراحی در نظر گرفته شود.
درد هنگام پنچری
La درد در هنگام سوراخ شدن کیست بیکر ، اغلب با درد در طی یک مقایسه می شود خون مجموعه - در حالت ایده آل ، فقط متوجه سوراخ شدن کوتاه می شود. البته باید توجه داشت که درد متفاوت از فردی به فرد دیگر درک می شود. از آنجا که سوراخ شدن کیست بیکر در حالت عادی فقط در صورت ابتلا به فرد مبتلا انجام می شود درد، تسکین درد معمولاً کانون اصلی است. متأسفانه هنوز هم می تواند درد پس از پنچری ایجاد کند. توصیه ستاد تحریریه ما: درد پس از پنچری
خطرات سوراخ شدن کیست بیکر
پنچری a کیست بیکر یک درمان علامتی است و نه درمانی ، به این معنی که علت ایجاد کیست بیکر را از بین نمی برد. با کمک یک کانول ، مایعات موجود در کیست بیکر برداشته می شود ، اما کیست خود باقی می ماند. در نتیجه ، حتی پس از سوراخ کردن موفق کیست بیکر، علت افزایش تشکیل مایعات ، معمولاً التهاب در ناحیه مفصل زانو، باقی.
به منظور جلوگیری از مایع در حال اجرا بلافاصله پس از سوراخ شدن کیست بیکر ، باید زانو را برای چند روز باندپیچ کنید. با این وجود ، خطر قابل توجهی وجود دارد که دیر یا زود تجمع مایعات در کیست وجود دارد. یک خطر دیگر این است که سرنگ یک مسیر دسترسی به مفصل را باز می کند ، اجازه می دهد باکتری برای ورود به آنجا که به طور معمول در آنجا یافت نمی شود.
این می تواند منجر به عفونت (سپتیک) شود آرتروز) با این حال ، با رعایت دقیق اقدامات بهداشتی می توان خطر را تا حد ممکن کاهش داد. علاوه بر این ، بافت های اطراف مانند عروق, اعصاب, تاندون ها و غضروف می تواند آسیب ببیند.
با این حال ، با استفاده از مدرن سونوگرافی تجهیزات ، معمولاً کیست را بدون مشکل می توان یافت ، به طوری که آسیب به سایر ساختارها نادر شده است. حتی اگر دولت از کورتیزون در حین سوراخ شدن کیست بیکر بحث برانگیز است ، کیسه کیست باقی مانده اغلب با کورتیزون شسته می شود. کورتیزون یک داروی ضد التهاب است و همچنین فقط علائم را تسکین می دهد و علت را درمان نمی کند.
از آنجا که در حین سوراخ شدن کیست بیکر ، کورتیزون مستقیماً به محل عمل مورد نظر تزریق می شود ، خطر معمول عوارض جانبی کورتیزون نسبتاً کم است مشکلات عمدتا می تواند در اثر تزریق تصادفی کورتیزون به تاندون یا بافت چربی. این می تواند باعث عقب رفتن بافت شود.
در صورت استفاده مکرر از تزریق کورتیزون ، خطر عوارض جانبی افزایش می یابد. بنابراین ، هر یک از این تزریق ها باید با دقت استفاده شود و به طور کلی بیش از سه بار در سال انجام نمی شود.
