هیپرپلازی خوش خیم پروستات

هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) - در اصطلاح عامیانه بزرگ شدن خوش خیم نامیده می شود پروستات (غده پروستات) - (مترادف: آدنوم پروستات ؛ BOO (مثانه انسداد خروجی) BPE ؛ BPH BPO (خوش خیم پروستات انسداد) BPS (سندرم خوش خیم پروستات) ؛ هیپرپلازی خوش خیم پروستات؛ آدنوم پروستات ؛ هیپرپلازی پروستات ؛ پروستات هیپرتروفی؛ بزرگ شدن خوش خیم پروستات (BPE) ؛ غده پروستات بزرگ شدن ، خوش خیم ؛ ICD-10-GM N40: هایپرپلازی پروستات) قبلاً آدنوم پروستات (PA) نامیده می شد.

هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) ، که به خودی خود نیازی به درمان ندارد ، باید از بزرگ شدن خوش خیم پروستات (BPE) تشخیص داده شود.

BPH همچنین می تواند علت علائم انسداد و تحریک تحریک کننده ادرار ، اصطلاحاً علائم مجاری ادراری تحتانی (LUTS) باشد. اینها هر دو را شامل می شود مثانه از بین بردن اختلال عملکرد و اختلال در ذخیره مثانه.

هنگامی که هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) منجر به افزایش می شود مثانه مقاومت در برابر خروجی ، این انسداد خوش خیم پروستات (BPO) نامیده می شود.

BPH تقریباً در همه مردان (پیر) دیده می شود ، LUTS اغلب با BPE و / یا BPO مرتبط است. در چنین مواردی ، به این موارد LUTS / BPS گفته می شود ، جایی که "BPS" مخفف "سندرم خوش خیم پروستات" است.

سندرم خوش خیم پروستات (BPS) شامل سه جز variable متغیر است:

علائم دستگاه ادراری پایین (LUTS).
هیپرپلازی پروستاتیک (BPE ، E برای بزرگ شدن).
انسداد خروجی مثانه (BPO ؛ انگلیسی: انسداد خروجی مثانه ، BOO).

اصطلاح "هایپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH)" در یک تغییر جهانی در اصطلاحات فقط به بافت شناسی (بافت ریز) تغییر بافت زمینه ای اشاره دارد ، یعنی افزایش تعداد بافت همبند و سلولهای عضلانی و بافت غده ای.

هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) از نظر بافت شناسی به شرح زیر طبقه بندی می شود:

هیپرپلازی خوش خیم ندولار
هیپرپلازی مرتبط با آتروفی
هیپرپلازی آدنوماتوز غیرمعمول

اوج فراوانی: حداکثر بروز بیماری بعد از 60 سالگی است.

شیوع (بروز بیماری) با افزایش سن افزایش می یابد و در مردان 10-20 ساله در آلمان 50-59٪ و در مردان 25-35 سال 60-79 is است. در دهه 9 زندگی ، شیوع بیش از 90٪ است.

دوره و پیش آگهی: در بیماران مبتلا به سندرم خوش خیم پروستات (BPS) ، پیشرفت بیماری تقریباً در یک پنجم تا یک سوم موارد در عرض 3 تا 5 سال پس از تشخیص اتفاق می افتد. این در علائم مجاری ادراری تحتانی (LUTS) منعکس شده است - به "علائم - شکایات" مراجعه کنید. به عنوان یک نتیجه از هیپرپلازی پروستات (BPH) ، مجرای ادرار (دستگاه ادراری) می تواند تا جایی محدود شود که علائمی مانند مشکلات تخلیه مثانه ایجاد شود. BPH شایعترین علت اختلالات تخلیه مثانه در مردان است. این امر باعث تشکیل ادرار باقیمانده می شود که به نوبه خود می تواند رهبری به سيستيت (التهاب مثانه) و التهاب مثانه (سنگهای ادراری). یکی دیگر از پیامدهای احتمالی هایپرپلازی پروستات است احتباس ادرار (عدم توانایی تخلیه مثانه). توجه: از نظر بالینی مربوط به تشکیل ادرار باقیمانده از 50-100 میلی لیتر است. موثرترین درمان برای هیپرپلازی خوش خیم پروستات جراحی است. به این ترتیب ، علائم توصیف شده در بالا معمولاً به طور م effectivelyثر قابل درمان هستند.

همبودی (بیماری همزمان): با آلوپسی آندروژنتیکا ، خطر ابتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات در مردان (OR 1.26 ، 95٪ CI 1.05-1.51) افزایش می یابد.