تعریف
روش های زیادی برای مبارزه با بیماری تومور وجود دارد ، یکی از آنها هورمون درمانی است. سرطان پستان اغلب با همراه است هورمون، بنابراین می توان از هورمون درمانی برای تأثیر بر هورمون استفاده کرد تعادل. از جمله ، این می تواند منجر به رشد کندتر شود.
اشکال هورمون درمانی
اینها انواع مختلفی از هورمون درمانی است:
- هورمون درمانی افزودنی: در اینجا ، هورمون با هدف کاهش یا حتی توقف رشد تومور در بدن تجویز می شود. در بیشتر موارد ، از آنتاگونیست هورمون اندام اصلی آسیب دیده استفاده می شود (به عنوان مثال تجویز استروژن در پروستات سرطان).
- هورمون درمانی ابلیشن: درمان شامل ترک اعتیاد است هورمون از بدن. این امر به احتمال زیاد با از بین بردن ارگان تولید کننده هورمون یا با کمک دارو به دست می آید. هدف از این روش درمانی همچنین جلوگیری از رشد تومور با سرکوب محرک رشد هورمونی است.
- درمان با آنتاگونیست های هورمون: در اینجا هیچ هورمونی اضافه نمی شود و اندام هایی از بدن خارج نمی شود ، اما اثر هورمون ها مسدود می شود. این کار یا با مهار تولید هورمون یا با مهار اندام هدف یا گیرنده هورمون انجام می شود.
چه زمانی هورمون درمانی برای سرطان پستان مفید است؟
درمان هورمونی از سرطان پستان اگر تومور گیرنده های هورمونی داشته باشد ، توصیه می شود. حدود 75-80٪ بیماران تومورهای پستان دارند که به هورمون ها حساس هستند. مطالعات مختلف نشان داده است که این بیماران در تمام مراحل از هورمون درمانی بسیار سود می برند.
بسته به مرحله ، با این حال ، اقدامات اضافی مانند از بین بردن عملکرد تخمدان برای اطمینان از موفقیت درمان باید انجام شود. در بیماران قبل از یائسگی با مرحله I یا IIA سرطان پستان، یک درمان ضد هورمونی تنها ممکن است در نظر گرفته شود شیمی درمانی قابل اجرا نیست. در بیماران مبتلا به پستان متاستاتیک سرطان، درمان با ضدداروهای هورمونی همچنین توصیه می شود.
این روش درمانی منجر به افزایش زمان زنده ماندن و در 20٪ تا 30٪ موارد بهبودی می شود. در مقایسه با کلاسیک شیمی درمانی، دوره عاری از تومور نیز طولانی تر است. درمان های هورمونی معمولاً عوارض جانبی نامطلوب کمتری نسبت به کلاسیک دارند شیمی درمانی.
اینکه هورمون درمانی باید استفاده شود ، از جمله موارد دیگر ، به مرحله بیماری و تحمل داروها بستگی دارد. به عنوان یک قاعده ، درمان ضد هورمونی چندین سال طول می کشد. قبل از یائسگی، درمان باید حداقل 5 سال دنبال شود. بعد از یائسگی (یائسگی) ، این درمان 4 تا 10 سال طول می کشد. بیمارانی که تومورهای آنها هیچ گیرنده هورمونی ندارند از چنین درمانی کم یا کلاً سود می برند و بنابراین نباید هورمون درمانی دریافت کنند.
