تشخیص
تشخیص التهاب در سوراخ گوش توسط پزشک از یک طرف با مصرف a انجام می شود تاریخچه پزشکی، که در آن از طول مدت و دوره التهاب س isال می شود و همچنین مهم است که آیا آلرژی ها ، به عنوان مثال به نیکل ، در تاریخچه پزشکی شناخته شده باشند. از طرف دیگر ، تشخیص چشم التهاب سوراخ گوش نسبتاً آسان است که در آن پزشک بررسی می کند که آیا علائم معمولی التهاب وجود دارد یا خیر.
درمان
از بین بردن محرک تحریک کننده ، یعنی گوشواره ، در درمان التهاب سوراخ گوش مهم است. این ماده نباید تا زمان التهاب کامل بهبود یابد ، زیرا فقط نشان دهنده تحریک اضافی در ناحیه التهاب است. از دستکاری غیر ضروری در ناحیه ملتهب ، به عنوان مثال ، لمس مکرر لاله گوش نیز باید خودداری شود.
اگر التهاب ناشی از آلرژی باشد (به عنوان مثال به نیکل) ، لازم است گوشواره ها را پس از فرآیند بهبود به آنهایی که مواد تحمل بهتری مانند تیتانیوم دارند تغییر دهید. برای مبارزه با باکتری ایجاد التهاب ، ضد عفونی روزانه منطقه ملتهب مهم است. برای این منظور می توان از ماده ضد عفونی کننده Octenisept یا یک ضد عفونی کننده مخصوص سوراخ گوش از داروخانه استفاده کرد. یکی دو روز پس از سوراخ کردن سوراخ گوش ، علائم جزئی التهاب مانند درد یا قرمزی فرآیندهای طبیعی است و بنابراین جای نگرانی نیست. با این حال ، اگر التهاب چند روز بعد فروکش نکند یا علائمی مانند آن بروز کند تب و تورم لنف گره ها اتفاق می افتد ، باید با پزشک مشورت شود. سپس پزشک می تواند پمادهای آنتی بیوتیکی برای از بین بردن این ماده تجویز کند باکتری.
پیش بینی
با یک درمان مناسب ، التهاب سوراخ گوش معمولاً بدون عواقب و بدون عارضه در طی چند روز بهبود می یابد. در موارد بسیار نادر ، معمولاً همراه با درمان معیوب ، جای زخم یا حتی تغییر شکل در دهانه گوش می تواند تشکیل شود.
پیشگیری
از آنجا که التهاب معمولاً به دلیل سوراخ شدن سوراخ گوش ایجاد می شود ، بهداشت روش خوبی برای جلوگیری از التهاب است. غالباً از اسلحه سوراخ کننده گوش به اصطلاح استفاده می شود که سوراخ را از طریق لاله گوش سوراخ می کند و همزمان سنجاق اول را وارد می کند. با این حال ، این تفنگ سوراخ کننده گوش را نمی توان به صورت استریل تمیز کرد ، بنابراین ممکن است دستگاه توسط آن آلوده شود باکتری.
تفنگ سوراخ کننده گوش هنگام سوراخ شدن از طریق گوشواره صاف باعث ایجاد یک محل زخم بی مورد بزرگ می شود که به راحتی می تواند آلوده شود. بنابراین هرگز از تپانچه سوراخ کننده گوش استفاده نکنید بلکه از سوزن های یکبار مصرف استفاده کنید. مزیت این سوزن های یکبار مصرف این است که از یک طرف به صورت استریل بسته بندی می شوند ، بنابراین تعداد باکتری های زخم را به حداقل می رسانند.
از طرف دیگر ، این سوزن ها نوک تیز هستند ، که زخم زیر را تا حد ممکن کوچک نگه می دارد و در نتیجه امکان ورود باکتری ها را نیز کم می کند. هنگام سوراخ كردن سوراخ گوش ، فرد باید عمل خود را ضد عفونی كرده و از قبل دستكش بپوشد و گوشواره ها را فقط باید مستقیماً قبل از قرار دادن از بسته بندی استریل خارج كرد. سوراخ گوش علاوه بر جواهرات و خال کوبی ها توسط پزشک نیز قابل سوراخ شدن است.
برای جلوگیری از التهاب سوراخ گوش بسیار مهم است همچنین ماده مورد استفاده گوشواره است. این باید تا آنجا که ممکن است فاقد نیکل باشد ، زیرا نیکل اغلب می تواند باعث آلرژی و در نتیجه التهاب شود. از طرف دیگر ، تیتانیوم ماده ای است که به خوبی تحمل می شود و پوست را زیاد تحریک نمی کند.
در کودکان ، سوراخ کردن گوش باید در اسرع وقت انجام شود ، در بهترین حالت نه قبل از چهارده سالگی ، زیرا هرچه زودتر حساسیت بالقوه به مواد استفاده شده شروع شود ، شدت آن به طور کلی و در نتیجه التهاب همراه است. علاوه بر این ، کودکان کوچکتر ، که اغلب به دردناک می پردازند پنچر شدن در سایت ، احتمال التهاب افزایش می یابد ، زیرا باکتری ها می توانند به سوراخ گوش برسند. پس از سوراخ شدن سوراخ گوش ، گوشواره های جواهرات فقط باید پس از بهبودی زخم ، یعنی بعد از چهار تا شش هفته استفاده شوند.
در این دوره از هرگونه آلودگی احتمالی زخم نیز باید جلوگیری شود ، مانند بازدید از شنا استخر ، جایی که باکتریها می توانند به راحتی به سطح زخم برسند. مراقبت مناسب از سوراخ گوش نیز برای پیشگیری از التهاب بسیار مهم است. دست ها باید قبل از هرگونه دستکاری در گوشواره شسته شوند. پوسته های سوراخ گوش باید با کمک یک پنبه آغشته به مواد ضد عفونی کننده خارج شده و قسمت زیر آن تمیز شود.
