چرا هورمون درمانی بعد از سرطان پستان نیز مفید است؟
در تومورهایی که گیرنده های هورمونی دارند ، استروژن تولید شده توسط بدن منجر به رشد سریعتر تومور می شود. برای جلوگیری یا کاهش سرعت رشد ، باید تولید هورمون را متوقف کرد (با اشعه یا حذف آن) تخمدان) یا برای جلوگیری از تأثیر اینها هورمون. بسته به ماده فعال ، هورمون درمانی می تواند هر دو تشکیل را کاهش دهد هورمون و تأثیر آنها
بنابراین می توان از هورمون درمانی برای کاهش رشد تومور یا به عنوان مثال برای جلوگیری از عود تومور پس از برداشتن تومور استفاده کرد. اگر تومور با موفقیت برداشته شده باشد ، برای کاهش خطر عود ، درمان ضد هورمونی توصیه می شود. معمولاً چنین درمانی 5 سال به طول می انجامد ، اگرچه مطالعات نشان داده است که درمان به مدت 10 سال باید خطر عود را حتی بیشتر کاهش دهد و بنابراین بقا را طولانی کند.
بیمارانی که پس از شروع بیماری بیمار می شوند يائسگي گاهی اوقات خطر عود تومور افزایش می یابد و بنابراین به ویژه در معرض خطر هستند. توصیه می شود برای جلوگیری از عود ، هورمون درمانی انجام شود. هورمون درمانی بعد از سرطان پستان بنابراین بهبود یافته است و بخش مهمی از درمان است و هدف آن طولانی کردن مدت زنده ماندن بیمار است.
چه هورمون درمانی در دسترس است؟
درمان های هورمونی می تواند در نقاط مختلف چرخه کنترل هورمون موثر باشد. به همین دلیل ، بین سه گروه بزرگ از مواد فعال تمایز قایل می شود: آنتی استروژن ها مانند تاموکسی فن تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی (SERM) نیز نامیده می شوند. این عوامل تولید هورمون را مهار نمی کنند ، اما گیرنده های موجود در اندام های هدف را مسدود می کنند. در نتیجه این محاصره ، استروژن ها دیگر نمی تواند به گیرنده متصل شود ، که باعث می شود سلول ها محرک رشد خود را از دست بدهند.
در نتیجه ، سلول تومور دیگر نمی تواند تقسیم شود و رشد متوقف می شود. به عنوان جایگزینی برای تاموکسی فن، از فولوسترانت همچنین می توان در مراحل پیشرفته استفاده کرد. Fulvestrant قویتر از است تاموکسی فن در تأثیر آن
نه تنها فعالیت هورمون را به حداقل می رساند ، بلکه کاملاً خاموش می شود و منجر به تجزیه گیرنده ها می شود. مهار کننده های آروماتاز نشان دهنده دسته دوم مواد فعال است. این گروه از داروها به اصطلاح آروماتاز متصل می شوند آنزیم ها و بنابراین در تبدیل پیش سازهای استروژن به استروژن تداخل ایجاد می کند.
در نتیجه ، سطح استروژن کاهش یافته و تومورها محرک رشد هورمونی را از دست می دهند. با این حال ، از مهارکننده های آروماتاز فقط در زنان پس از یائسگی استفاده می شود ، زیرا فقط در این مرحله است که آروماتاز تأثیر تعیین کننده ای بر تولید استروژن دارد. علاوه بر آنتی استروژن ها و بازدارنده های آروماتاز ، از آنالوگهای GnRH استفاده می شود.
GnRH (هورمون آزاد كننده گنادوتروفین) هورمونی است كه اثر خود را در بدن ایجاد می كند مغز. به گیرنده های موجود در متصل می شود غده هیپوفیز و باعث آزاد شدن هورمون (هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون رنگدانه ساز (LH)) ، که به نوبه خود تولید و ترشح استروژن را تحریک می کند. آنالوگهای GnRH از نظر ساختار شبیه GnRH خود بدن هستند و بنابراین به همان گیرنده ها متصل می شوند ، اما باعث ترشح هورمون نمی شوند. به این ترتیب ذخیره هورمون تومور قطع شده و رشد آن متوقف می شود.
- آنتی استروژن ها
- بازدارنده های آروماتاز
- آنالوگ GnRH
