کلاستروفوبیا چیست؟
کلاستروفوبیا که ترس از فضا نیز نامیده می شود، متعلق به فوبیاهای خاص است. این بدان معنی است که فرد مبتلا در مواجهه با یک چیز خاص، ترس نامتناسبی را احساس می کند. بنابراین، افراد مبتلا به کلاستروفوبیا در فضاهای بسته و بسته (مثلاً آسانسور، مترو) و همچنین شلوغی (مانند کنسرت) احساس ترس شدید دارند.
کلاستروفوبیا - اثرات اجتماعی
برای مثال، کلاستروفوبیا ممکن است زندگی افراد مبتلا را چه از نظر حرفه ای و چه شخصی به شدت محدود کند، زیرا آنها در سفر مشکل دارند یا از بسیاری موقعیت ها و مکان هایی که دیگران آنها را بدیهی می دانند اجتناب می کنند - از رفتن به سینما تا رفتن به همایش ها.
کلاستروفوبیا و اختلال هراس
کلاستروفوبیا چگونه خود را نشان می دهد؟
کلاستروفوبیا چگونه خود را نشان می دهد و اهمیت این وضعیت برای مبتلایان چیست؟ کلاستروفوبیا، مانند همه فوبیاها، خود را در یک ترس شدید نامناسب نشان می دهد - در این مورد فضاهای بسته و بسته یا ازدحام مردم.
شدت اضطراب از ناراحتی و اضطراب تا هراس متغیر است. احساس اضطراب با علائم فیزیکی مانند ضربان قلب، تعریق، تنگی نفس یا تهویه هوا همراه است. اینها ممکن است آنقدر شدید باشند که فرد مبتلا را در ترس مرگبار قرار دهند.
از سوی دیگر، سایر مبتلایان در زندگی عادی روزمره اصلاً احساس محدودیت نمی‌کنند و فقط در موقعیت‌های خاصی مانند اسکن رزونانس مغناطیسی (MRI) اضطراب را تجربه می‌کنند.
علل چیست؟
ترس اولیه از محصور شدن یکی از تجربیات وجودی انسان است. از دیدگاه بیولوژیکی تکاملی، ترس از اشیاء یا موقعیت‌های خاص منطقی است زیرا به بقای نوع بشر کمک کرده است.
از سوی دیگر، سایر مبتلایان در زندگی عادی روزمره اصلاً احساس محدودیت نمی‌کنند و فقط در موقعیت‌های خاصی مانند اسکن رزونانس مغناطیسی (MRI) اضطراب را تجربه می‌کنند.
علل چیست؟
ترس اولیه از محصور شدن یکی از تجربیات وجودی انسان است. از دیدگاه بیولوژیکی تکاملی، ترس از اشیاء یا موقعیت‌های خاص منطقی است زیرا به بقای نوع بشر کمک کرده است.
استعداد و تجربیات منفی
با این حال، مشخص است که استعدادها و تجربیات ژنتیکی شخصیت افراد و در نتیجه گرایش اساسی آنها به ترس را در سنین پایین شکل می دهد. بنابراین برخی از آنها به ویژه آسیب پذیر هستند و بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به اختلالات روانی هستند - از جمله اختلالات اضطرابی مانند کلاستروفوبیا.
کلاستروفوبیا: معاینات و تشخیص
معاینات فیزیکی
به منظور رد علل فیزیکی احتمالی علائم اضطراب، پزشک معاینات مختلفی را در مورد کلاستروفوبیا انجام می دهد. این موارد شامل ثبت برخی از مقادیر خون، نوار قلب (ECG) یا معاینه غده تیروئید با استفاده از سونوگرافی است.
برگه تست کلاستروفوبیا
برای تشخیص کلاستروفوبیا، پرسشنامه های خاصی وجود دارد که علائم این اختلال را نشان می دهد. درمانگر ممکن است سوالات زیر را بپرسد:
- در چه شرایطی اضطراب شدید را تجربه می کنید؟
- وقتی خود را در چنین موقعیتی در ذهن خود قرار می دهید (مثلاً ضربان قلب، تعریق یا تهویه بیش از حد) چه علائم جسمی رخ می دهد؟
- آیا فکر می کنید واکنش ترس شما اغراق آمیز است؟
رفتار
کلاستروفوبیا را می توان در اکثر موارد با کمک روان درمانی به طور قابل توجهی کاهش داد یا حتی کاملاً غلبه کرد. در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که مستقیماً در برابر اختلال اضطراب مؤثر باشد.
بنابراین، متخصصان درمان دارویی را به عنوان استاندارد برای فوبیای خاص توصیه نمی کنند. با این حال، در موارد شدید، پزشک ممکن است داروهای خاصی را تجویز کند، به اصطلاح مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین.
کلاستروفوبیا: مقابله درمانی
به این ترتیب آنها تجربه می کنند که ترسی که در آنها ایجاد می شود در نهایت بدون اینکه اتفاقی برایشان بیفتد فروکش می کند. این تجربه به کاهش ترس کمک می کند.
کلاستروفوبیا: درمان شناختی رفتاری
کلاستروفوبیا: آرامش کاربردی
تمدد اعصاب کاربردی تکنیکی است که به بیماران یاد می دهد در چند ثانیه در موقعیت های اضطراب آور آرام شوند. این به این دلیل است که آرام بودن و مضطرب بودن متقابل هستند. این روش بر اساس آرام سازی پیشرونده عضلانی یاکوبسن است.
کلاستروفوبیا: سیر بیماری و پیش آگهی
رفتار درمانی می تواند علائم یک فوبی خاص را کاهش دهد.
علاوه بر این، همان چیزی که در مورد کلاستروفوبیا در مورد اکثر اختلالات دیگر صدق می کند: هر چه زودتر درمان شود، شانس بهبودی بیشتر است. با این حال، اگر کلاستروفوبیا درمان نشود، بدتر می شود و ممکن است زندگی را به شدت محدود کند.
