تاموکسی فن

معرفی

ماده فعال تاموکسیفن ، که معمولاً به شکل نمک استفاده می شود ، یعنی به عنوان تاموکسیفن دی هیدروژن سیترات ، یک تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی (SERM) است. در گذشته ، مواد فعال این گروه به عنوان ضد استروژن نیز شناخته می شدند. مواد فعال این گروه از طریق گیرنده های استروژنی که در بافت های مختلف وجود دارد ، از جمله واسطه های آنها هستند غده هیپوفیز (هیپوفیز) ، پستان ، رحم و استخوان

به زبان ساده ، تاموکسیفن باعث کاهش تقسیم سلولی در بافتهای وابسته به استروژن می شود. بنابراین ، از یک طرف ، بافت از بین می رود و از طرف دیگر ، از رشد بیشتر بافت جلوگیری می شود. تاموکسیفن به طور معمول به عنوان یک قرص روکش دار تزریق می شود. این قرص ها حاوی 10 میلی گرم ، 20 میلی گرم ، 30 میلی گرم یا 40 میلی گرم تاموکسیفن هستند.

پزشک معالج دوز مصرفی را تعیین می کند. دوز روزانه 20 میلی گرم معمولاً کافی است. تاموکسیفن یک داروی تجویز شده است.

تاموکسیفن یک پیش دارو است ، یعنی یک ماده دارویی کم فعال است که فقط توسط متابولیسم (متابولیسم) در بدن به ماده فعال تبدیل می شود. در مورد تاموکسیفن ، آنزیمی از خانواده آنزیم های سیتوکروم P450 مسئول این امر است. آنزیم CYP2D6 نامیده می شود و تاموکسیفن را به متابولیت فعال اندوکسیفن تبدیل می کند.

شناخته شده است که ژن آنزیم CYP2D6 ممکن است در افراد مختلف ساختار متفاوتی داشته باشد (چند شکلی ژن). بنابراین ، مرحله فعال سازی از تاموکسیفن به اندوکسیفن ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. در متابولیسم های به اصطلاح آهسته ، تاموکسیفن ، فعال شدن و در نتیجه اثر دارو به تأخیر می افتد ، به همین دلیل این بیماران می توانند از یک روش درمانی جایگزین بهره مند شوند. به طور کلی ، تعیین ژنوتیپ CYP2D6 به منظور رد ناهنجاری های احتمالی ژن قبل از شروع درمان ، توصیه می شود.

نحوه عملکرد (فارماکودینامیک)

همانطور که در بالا توضیح داده شد ، تاموکسیفن یک تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی (SERM) است که با اتصال به گیرنده های استروژن عمل می کند. متابولیت های فعال 4-هیدروکسی تاموکسیفن و اندوکسیفن که از تاموکسیفن تشکیل می شوند ، حتی به گیرنده های استروژن اتصال قوی تری دارند. تاموکسیفن را می توان به اصطلاح آگونیست جزئی توصیف کرد.

آگونیست جزئی ماده ای است که به گیرنده متصل می شود و بنابراین تا حدی عملکرد ماده واقعی متصل به این گیرنده را تقلید می کند (به عنوان مثال هورمون استروژن در مورد گیرنده استروژن). در مقایسه با یک آگونیست کامل ، یک آگونیست جزئی فقط باعث فعال شدن ناقص آبشار سیگنالینگ مرتبط با گیرنده می شود. از آنجایی که یک آگونیست جزئی از اتصال آگونیست کامل جلوگیری می کند یا آن را از اتصال جابجا می کند ، اثر آگونیست کامل تا حدی توسط آگونیست جزئی مهار می شود.

با توجه به تاموکسیفن ، این بدان معنی است که تاموکسیفن از یک طرف یک جز active فعال استروژنی دارد ، اما از طرف دیگر یک جز component فعال ضد استروژنی نیز دارد. جز component ضد استروژنی با جابجایی استروژن از پیوند گیرنده آن تولید می شود. اینکه کدام یک از اجزا غالب باشد به نوع بافت بستگی دارد.

در بافت پستان ، گیرنده استروژن ER؟ نوع آن عمدتا یافت می شود ، جایی که تاموکسیفن یک اثر ضد استروژنی ایجاد می کند. این اثر ضد توموری تاموکسیفن را بر روی توضیح می دهد سرطان پستان. اثر استروژنی تاموکسیفن بر روی رحم توضیح می دهد افزایش تغییرات خوش خیم و بدخیم در رحم و آندومتر.