حالت عمل
پروکائین، مانند همه کلاسیک ها بی حس کننده های موضعی، در محل تجویز خود بر روی عصب عمل می کند. در سلولهای عصبی دقیقاً آن "کانالها" برای مدتی مسدود شده اند ، که مسئول انتقال درد سیگنال - سدیم کانال ها به طور معمول ، ماده معدنی "سدیم"از طریق این کانالها در طول a جریان می یابد درد رویداد (دپولاریزاسیون) ، سلولهای دیگر در راه مغز همچنین تحریک می شود تا دپولاریز شود و سرانجام ، این دپلاریزاسیون به سلولهای مغز می رسد و به عنوان "درد”بر این اساس متصل شوید. اما اکنون سدیم کانالها مسدود شده اند: مغز برای مدت زمان دیگر هیچ سیگنالی دریافت نمی کند و منطقه آسیب دیده بی حس می شود.
چه زمانی نباید از پروکائین استفاده شود؟
پروکائین نباید در موارد حساسیت شناخته شده به یکی از مواد تشکیل دهنده دارو و همچنین در موارد استفاده شود خون اختلال سنتز رنگدانه ها (کبدی) پورفیری) یا کمبود سودوکولین استراز شناخته شده است. در حین بارداری در صورت امکان دارو نباید مصرف شود. اگر آسیب پوستی در مجرای گوش یا آسیب دیده باشد ، نباید از قطره های گوش استفاده کنید گوشه گوشه. شریانی و نخاع از دولت نیز باید خودداری شود.
اثرات جانبی
عوارض جانبی عمدتا هنگامی که به عنوان تزریق و در ارتباط با آن استفاده می شود ، رخ می دهد سیستم قلبی عروقی و مرکزی سیستم عصبی، اما نادر است: پروکائین است قلب قدرت و اثر تحریک کننده ضربان قلب ، که ، با این حال ، منجر به مشکلات با نمی شود خون فشار در صورت دوز صحیح تغییرات نوار قلب نیز امکان پذیر است. در صورت افت ناگهانی در خون فشار ، مصرف بیش از حد باید در نظر گرفته شود.
عوارض جانبی در ناحیه مرکزی سیستم عصبی یک احساس در اطراف هستند دهان، از دست دادن هوشیاری یا تشنج. در موارد نادر پروكئين ممكن است باعث ايجاد آن شود واکنش های آلرژیک. بنابراین ، در صورت شناخته شدن واکنش های حساسیت بیش از حد به بیمار نسبت به داروهای دیگر ، نباید از پروکائین استفاده شود.
در مورد یک واکنش های آلرژیک کهیر ، تورم بافت ها به دلیل احتباس آب ، گرفتگی مجاری تنفسی یا تنگی نفس ممکن است رخ دهد. قرمزی پوست ، خارش و تاول و همچنین تورم و کبودی نیز گزارش شده است. در صورت استفاده صحیح ، محصول به خوبی تحمل می شود. اما حتی به عنوان تزریق ، درمان تقریباً همیشه بدون عارضه است.
