پروکائین چیست؟
Procaine یک است بی حسی موضعی، که از اهمیت تاریخی برخوردار است. این اولین بار در دندانپزشکی به عنوان محلی استفاده شد درد سرکوب در حین عمل.
زمینه های برنامه
امروزه به ندرت از پروکائین استفاده می شود بی حسی موضعی. داروهای مرتبط ، مانند لیدوکائین، عوارض جانبی کمتری دارند ، واکنشهای آلرژیک کمتری اتفاق می افتد و مهمتر از همه ، آنها می توانند بهتر و سریعتر به بافت نفوذ کنند. علاوه بر این ، آنها بعد از یک بار تزریق برای مدت زمان بیشتری موثر هستند.
امروزه این دارو هنوز در محلی و منطقه ای استفاده می شود درد درمان. به عنوان مثال ، گره های عصبی کنار ستون فقرات می توانند بیهوش شوند (از ناحیه مهره ای) بیهوشی) و درد بنابراین می تواند حذف شود. در درمان عصبی ، یک روش علمی و بدون دلیل پزشکی جایگزین ، لوزه ها به عنوان "زمینه تداخل" در مورد ورم لوزه، مثلا. یکی دیگر از موارد استفاده ، تسکین درد گوش است ، همانطور که برای مثال در آن اتفاق می افتد گوش میانی التهاب ، التهاب گوش خارجی یا بدون دلیل قابل تشخیص پس از شیرجه.
فرم دوز پروکائین
از سرنگ های پروکایین در داروهای ارتودوکس برای استفاده می شود بیهوشی موضعی قبل ، به عنوان مثال ، جراحی جزئی یا اقدامات دندانپزشکی. پروكائین مستقیماً به بافت تزریق می شود. آنها همچنین یکی از مهمترین داروها در درمان عصبی هستند.
درمان عصبی به انواع جایگزین درمان تعلق دارد و شامل درمان محلی با بی حس کننده های موضعی. در مراحل مختلف درمان عصبی ، پروكائین مستقیماً به پوست تزریق می شود ، به عنوان مثال ، در بخش درمانی. از این می توان برای استفاده کرد کمر درد یا تنش
سطح بعدی ، بخش درمانی گسترده است. در اینجا پروكائین در نزدیكی گره های عصبی تزریق می شود. قرص های پروکائین فقط در موارد بسیار نادر مورد استفاده قرار می گیرند و بنابراین هیچ نقشی در درمان پروکایین داروی ارتودوکس یا درمان عصبی ندارند.
عوارض جانبی شناخته شده قرص ها هستند تهوع, استفراغ و اسهال در صورت عضله یا. می توان از پماد حاوی پروکائین در ناحیه آسیب دیده استفاده کرد درد مفاصل. یک منطقه کاربردی بیشتر برای ایجاد جای زخم های شدیداً دردناک است.
مواد فعال پماد به پوست نفوذ کرده و علاوه بر آن بیهوشی موضعی، می تواند داشته باشد خون اثر تقویت کننده گردش خون و ضد التهاب. این پماد همچنین می تواند در برابر خارش یا بیماری های پوستی مانند استفاده شود پسوریازیس. اولین پماد حاوی پروكائین برای درمان بواسیر و نشان داده شده است که استفاده منظم از پماد در ناحیه مقعد منجر به کاهش تعداد بواسیر.
از کپسول های پروکائین در داروهای جایگزین درمانی استفاده می شود ، که البته بحث برانگیز است. اعتقاد بر این است که با مصرف منظم کپسول پروکائین می توان بیماری ها و شکایات مربوط به پیری را کاهش داد یا حتی به طور کامل از آنها اجتناب کرد. این شکایات شامل پیرچینی یا کاهش می یابد حافظه عملکرد در پیری
هیچ مدرک علمی بر این امر وجود ندارد. عوارض جانبی کپسول ها در موارد نادر است سردرد یا احساس بی قراری. تزریق پایه پروکایین یک پیشرفت بیشتر در درمان با پروکائین است.
Procaine و پایگاه سدیم بی کربنات به نمک معمولی اضافه می شود و از طریق مایع به بیمار تجویز می شود رگ. تجویز اضافی باز باعث بهبود پروكائین در بافت و در نتیجه تأثیر آن می شود. علاوه بر این ، پروکائین به همین سرعت تجزیه نمی شود.
در نتیجه ، علاوه بر اثر بیهوشی پروکائین ، اثر ضد التهابی و اثر گشاد شدن عروق نیز بارزتر است. علاوه بر این سدیم کربنات هیدروژن مانع از این می شود که پروکائین روی گیرنده های موجود در آن به شدت عمل کند مغز، به طوری که خواب آلودگی به عنوان یک اثر جانبی کاهش می یابد. بنابراین می توان مقادیر بیشتری پروکائین داد.
افزودن پایه علاوه بر عملکردهای حمایتی ، تأثیر خنثی سازی بافتی را نیز دارد که با درد مزمن بیش از حد تخلیه می شود. درمان با تزریق پایه پروکائین در طی چندین جلسه انجام می شود. یک جلسه حدود یک ساعت طول می کشد.
در این مدت بیمار به طور مداوم توسط پرسنل آموزش دیده تحت نظر قرار می گیرد. در نظر گرفته شده است که این روش عوارض جانبی کمی دارد. در بعضی موارد ، سرگیجه به دلیل افت در فرد ایجاد می شود خون فشار ، خواب آلودگی یا سردرد، که می تواند به راحتی تحت تأثیر سرعت تزریق قرار گیرد.
