عیب یابی | میوزیت

امکانات عیب شناسی

تشخیص میوزیت معمولاً پیچیده است زیرا تفاوت بین تصاویر مختلف بالینی دشوار است. علائم بالینی باید راهنما باشد ، زیرا این علائم می تواند نشانه ای از نوع و محل التهاب باشد. با این حال ، اکثریت میوزیت یک بیماری خزنده است که فقط دیر متوجه آن می شود.

این خطر ابتلا به آسیب ثانویه دائمی را افزایش می دهد. اساساً ، پزشک معاینه دارای سه ابزار تشخیصی است که می تواند مورد استفاده قرار گیرد: الکترومیوگرافی (EMG ؛ اندازه گیری تنش در عضلات) و یک عضله بیوپسی (روش تهاجمی که در آن بافت عضلانی برداشته می شود. معاینه آزمایشگاهی: هنگام بررسی پارامترهای آزمایشگاهی در خون از بیمار ، تمرکز اصلی بر روی است آنزیم ها که به وفور در سلولهای عضلانی وجود دارد و در صورت آسیب دیدن سلول آزاد می شود.

مهمترین آنزیم است کراتین کیناز (CK). پارامترهای دیگر مانند فعالیت لاکتات دهیدروژناز ، آلدولاز و آسپارتات آمینوترانسفراز در خون نیز اندازه گیری می شوند. علائم عمومی التهاب مانند افزایش پروتئین واکنش پذیر C ، افزایش تعداد لکوسیت ها یا BSG طولانی مدت نیز ثبت می شود ، اما تنها وجود التهاب را ثابت می کند. مقدار میوگلوبین ، پروتئین خاص عضلات اسکلتی ، نیز می تواند تعیین شود و در تشخیص

با این حال ، مقدار چیزی در مورد محل آسیب چیزی نمی گوید ، فقط سلولهای عضلانی از بین رفته اند. اگر مشکوک به آلودگی با عوامل بیماری زا باشد ، امکان تشخیص وجود دارد آنتی بادی توسط بدن در برابر پاتوژن تشکیل شده و بنابراین عفونت موجود را نشان می دهد ، یا DNA پاتوژن را با استفاده از PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) کپی کرده و به گونه ای نمایش می دهد که شناسایی دقیق کنترل شده توسط کامپیوتر امکان پذیر است. میوزیتخاص آنتی بادی، که در طی بیماری در برخی از بیماران تولید می شود ، در اکثر موارد قطعی نیست ، زیرا در سایر بیماری ها مانند التهاب آلوئول (آلوئولیت) یا التهاب مفاصل (آرتروز).

الکترومیوگرافی (EMG): در یک EMG ، دو سوزن کوچک درون عضله قرار می گیرد تا معاینه شود. سوزن ها جریان الکتریکی را هدایت می کنند و تغییرات تنش در بافت عضلانی را اندازه گیری می کنند. تغییرات در حالت استراحت و تحت تنش ثبت و ارزیابی می شوند.

در بیشتر بیماران مبتلا به میوزیت ، الگویهای آشکاری ظاهر می شود ، اما اینها به طور خودکار نشان دهنده بیماری نیستند. با این وجود ، EMG یک معاینه بدون عارضه را نشان می دهد ، که می تواند نشانه ای برای تشخیص بیشتر باشد. علاوه بر این ، می توان یک نورونوگرافی الکترونیکی انجام داد که در آن سرعت هدایت عصب و زمان واکنش عضله اندازه گیری می شود.

در اینجا عصب با کمک الکترودهای اعمال شده هیجان زده شده و به انقباض عضلانی حاصل توجه می شود. مشایعت آسیب عصبی یا سایر بیماری ها قابل اثبات یا حذف هستند ، که نقش مهمی در آن دارد تشخیص های افتراقی (سایر بیماریها با علائم مربوطه). ماهیچه بیوپسی: از آنجا که بیوپسی عضله یک معاینه تهاجمی است ، باید محل مداخله برنامه ریزی شود.

این کار معمولاً توسط MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) انجام می شود. بیوپسی نباید در محلی که قبلاً EMG در آن انجام شده است ، انجام شود. سوراخ شده از طریق سوزن ها منجر به مرگ سلولی موضعی می شود ، که از نظر گذشته نمی توان آن را از میوزیت تشخیص داد.

پس از یافتن محل صحیح بیوپسی ، مشخصات عمومی میوزیت را می توان در نمونه بیوپسی (بافت نمونه برداری) طی معاینه میکروسکوپی نوری تشخیص داد ، اما همچنین تغییرات بافتی مخصوص انواع مختلف را می توان مشاهده کرد. به طور مشخص ، هر دو فیبر عضلانی تخریب (فیبرهای عضلانی مرده / نکوتیک) و بخشهای احیا شده فیبرهای عضلانی و علائم معمولی التهاب - نفوذ بافت (مهاجرت) توسط سلولهای واسطه - می تواند دیده شود. اگر فعالیت بیماری کم باشد ، تشخیص ممکن است با از دست دادن یا تشخیص علائم سلولی دشوار باشد.

از آنجا که میوزیت یکی از بیماریهای التهابی عضله اسکلتی است که می تواند در اثر واکنش خود ایمنی ایجاد شود ، یعنی واکنش اشتباه سیستم دفاعی بدن در برابر ساختارهای درون زا ، بنابراین می توان برخی از موارد خاص را تشخیص داد آنتی بادی در خون از بیماران مبتلا این آنتی بادی ها اجزای تشکیل دهنده آنتی بادی هستند سیستم ایمنی بدن، توسط به اصطلاح لنفوسیت های B تولید می شوند و علیه ساختارهای عضله اسکلتی ، اصطلاحاً آنتی ژن ها ، در زمینه یک بیماری خود ایمنی ، علیه - در اینجا در مورد میوزیت - هدایت می شوند. در میوزیت ، بین پادتن های اختصاصی میوزیت و میوزیت مرتبط است.

موارد اول در حدود 15-50٪ بیماران در سرم خون یافت می شود و می توان آنها را با نمونه گیری خون اندازه گیری کرد. آنتی بادی های مخصوص میوزیت شامل آنتی بادی های ضد tRNA سنتاز ، مانند آنتی بادی های Jo-1 ، آنتی بادی های PL-7 ، آنتی بادی های EJ یا آنتی بادی های KS هستند. آنتی بادی های مرتبط با میوزیت شامل anti-Mi-2، anti-SRP و anti-Pm-Scl هستند.