رابطه بین تغییرات خلقی و رانندگی ، یا افسردگی ، و استفاده از ضد بارداری های هورمونی مدتهاست که مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. استروژن ها تصور می شود که بیشتر از یک ضد افسردگی اثر ، در حالی که پروژستین ها به احتمال زیاد دارای اثرات کاهش دهنده خلق و خو هستند.
نویسندگان دانمارکی یک مطالعه کوهورت آینده نگر بزرگ و مبتنی بر جمعیت را منتشر کردند که برای اولین بار ارتباط بین استفاده از بارداری هورمونی و افسردگی خطر. داده های 1,061,997،6.4،XNUMX زن در آنالیز گنجانده شد (داده های حاصل از مطالعه ثبت هورمون جنسی دانمارک). میانگین پیگیری XNUMX سال بود.
در مقایسه با زنانی که مصرف نمی کنند داروهای ضد بارداری، بیمارانی که به صورت ترکیبی مصرف می کنند داروهای ضد بارداری خوراکی (COC) خطر ابتلا 1.23 برابر بود ضد افسردگی استفاده کنید (95٪ CI، 1.22-1.25).
موارد زیر خطر افسردگی است ، به عنوان مثال ، اولین استفاده از ضد افسردگی ، با توجه به فرم پیشگیری از بارداری هورمونی:
- در ابتدا ، استفاده کنندگان از داروهای فقط پروژستین خطر بیشتری داشتند ضد افسردگی استفاده از 1.34 (95٪ CI ، 1.27-1.40)
- کاربران a لوونورژسترلحاوی سیستم داخل رحمی 1.4 (95٪ CI ، 1.31-1.42).
- کاربران حلقه واژن (اتونژسترل) 1.6 (95٪ CI، 1.55-1.69).
- کاربر پچ نورجسترولمین 2.0 (95٪ CI، 1.76-2.18).
تخمین های مشابه یا کمی پایین تر برای افسردگی تشخیص می دهد. خطر نسبی به طور کلی با افزایش سن کاهش می یابد.
نوجوانان (سنین 15 تا 19 سال) با استفاده از ترکیب داروهای ضد بارداری خوراکی در اولین استفاده از ضد افسردگی 1.8 (95 C CI ، 1.75-1.84) افزایش خطر داشت و کسانی که از قرص های پروژسترون استفاده می کنند (پروژسترون ها نیز نامیده می شوند) افزایش خطر 2.2 (95 C CI ، 1.99 -2.52- XNUMX).
شش ماه پس از شروع استفاده از بارداری هورمونی ، افزایش خطر استفاده از ضد افسردگی به 1.4 رسید (95٪ CI ، 1.34-1.46). در گروه مرجع که هرگز استفاده نکردند ضد بارداری های هورمونی قبل ، شانس افسردگی بعد از مصرف ترکیبی به 1.7 (95٪ CI ، 1.66-1.71) افزایش یافت داروهای ضد بارداری خوراکی.
نتیجه گیری: حاوی پروژستین داروهای ضد بارداری با افزایش احتمال افسردگی همراه هستند.
شواهد بیشتر
- هورمونی پیشگیری از بارداری ("قرص های ضد بارداری" و غیره) - مصرف کنندگان در مقابل زنانی که در طول دوره مطالعه هرگز از داروهای ضد بارداری هورمونی استفاده نکردند:
- اقدام به خودکشی 1.97 برابر (95٪ فاصله اطمینان 1.85-2.10) بیشتر است.
- 3.08 برابر (1.34-7.08) اغلب خودکشی کامل است.
- قوی ترین ارتباط دو ماه پس از آغاز پیشگیری از بارداری.
- ترکیب شده ضد بارداری های هورمونی (CHD ؛ ترکیبی از استروژن ها و پروژستین ها) خطر نسبی 1.91 (1.79-2.03)
- تک آماده سازی با خطر نسبی پروژستین 2.29 (1.77-2.95).
- حلقه های واژن (معمولاً حاوی پروژستین هستند) خطر نسبی 2.58 (2.06-3.22)
- تکه های پیشگیری از بارداری (محصول پروژسترون) خطر نسبی 3.28 (2.08-5.16).
- داده های رجیستری دانمارک: شواهد دو برابر شده برای اقدام به خودکشی ، سه برابر شدن میزان خودکشی:
- این ارتباط به ویژه در بین افراد 15 تا 19 ساله بسیار مشهور بود و در میان زنان مسن تا حدودی ضعیف شد
- بیشترین افزایش خطر برای پروژسترون محاسبه شد ایمپلنت (4.4 برابر) و فرمولاسیون انبار مدروکسی پروژسترون (6.5 برابر) (ممکن است نشانه ای از تعصب باشد)
