نرخ بقا
نرخ بقا به طور کلی در پزشکی به عنوان یک مقدار آماری از "میزان بقا 5 5 ساله" ارائه می شود. این بیانگر درصد بازماندگان پس از XNUMX سال در یک گروه بیمار تعریف شده است. برای سارکوم یوینگ، میزان بقا اعلام شده در محدوده ای بین 40٪ و 60-70٪ است.
این دامنه های گسترده از این واقعیت ناشی می شود که میزان بقا به هجوم ناحیه استخوان مربوطه بستگی دارد. مثلاً اگر استخوان ها از بازوها و / یا پاها تحت تأثیر قرار می گیرند ، میزان بقای 5 ساله 60-70 است. اگر استخوان های لگن تحت تأثیر قرار می گیرند ، میزان بقا 40٪ است.
خطر عود چقدر زیاد است؟
متوسط میزان بقای 5 ساله 50٪ است. در اینجا می توان تصور کرد که این یک حمله تهاجمی و بدخیم است سرطان. میزان بقای 5 ساله نشان می دهد که به طور متوسط نیمی از کل تشخیص داده شده است سارکوم یوینگ منجر به مرگ می شود. اگر ، با این حال ، پس از 5 سال از درمان موفقیت آمیز سارکوم یوینگ هیچ یافته دیگری قابل تشخیص نیست ، سرطان گفته می شود که معالجه می شود.
مراقبت پس از آن
توصیه ها:
- در سال 1 و 2: باید هر سه ماه یک معاینه بالینی انجام شود. این معمولا شامل یک محلی است اشعه ایکس معاینه ، آزمایشات آزمایشگاهی ، CT قفسه سینه و اسکلت تمام بدن خط نگارشی. هر شش ماه یک بار ، معمولاً MRI محلی انجام می شود.
- در سال 3 تا 5: معاینه بالینی باید در فواصل شش ماهه انجام شود. در طول این معاینه ، یک محلی اشعه ایکس معاینه ، آزمایشات آزمایشگاهی ، CT قفسه سینه و اسکلت کل بدن خط نگارشی معمولاً انجام می شوند. سالی یک بار معمولاً MRI انجام می شود. - از سال 6 به بعد ، موارد زیر معمولاً هر سال یکبار انجام می شود: an اشعه ایکس کنترل با معاینه آزمایشگاهی و CT قفسه سینه و همچنین اسکلت کل بدن خط نگارشی و یک MRI محلی.
خلاصه
بیماری (سارکوم یوینگ) نام خود را از اولین توصیف جیمز اوینگ در سال 1921 گرفته است: تومورهای بسیار بدخیم که از سلولهای عصبی اکتودرمال بدوی تحلیل رفته (= سلولهای پیش ساز نابالغ سلولهای عصبی) ایجاد می شوند. بنابراین سارکوم های اوینگ به تومورهای بدوی ، بدخیم و جامد تعلق دارند. همانطور که قبلاً در بالا ذکر شد ، سارکوم های یوینگ عمدتا در نواحی میانی لوله طولانی تأثیر می گذارد استخوان ها و لگن ، اما همچنین ممکن است که بازو (= استخوان بازو) یا دنده تحت تأثیر قرار می گیرند ، بنابراین موازی با استئوسارکوم به نظر می رسد.
به دلیل علائم همراه التهاب ، گیجی با استئومیلیت قابل تصور است به واسطه متاستازها، که خیلی سریع اتفاق می افتند (تقریباً 1⁄4 از همه بیماران قبلاً به اصطلاح دختر نشان می دهند متاستازها در هنگام تشخیص) ، سارکوم های یوینگ را می توان در بافت نرم مشابه آن یافت رابدومیوسارکوم.
ریه ها بیشتر تحت تأثیر متاستاز قرار می گیرند. عللی که می توانند عامل ایجاد آن باشند سارکوم یوینگ هنوز ناشناخته اند با این حال ، در حال حاضر فرض بر این است که نه م geneticلفه ژنتیکی (وراثت) و نه قبلاً انجام نشده است پرتو درمانی می تواند مسئول توسعه باشد.
مشخص شده است که سارکوم اوینگ اغلب در مواردی وجود دارد که ناهنجاری های اسکلتی در خانواده وجود داشته باشد یا بیماران از رتینوبلاستوما (= تومور بدخیم شبکیه در نوجوانی اتفاق می افتد) از بدو تولد. تحقیقات نشان داده است که سلولهای توموری به اصطلاح خانواده سارکوم یوینگ تغییر کروموزوم شماره را نشان می دهند. 22
فرض بر این است که این جهش (تغییر ژنتیکی) در حدود 95٪ از کل بیماران وجود دارد. سارکومای اوینگ می تواند باعث تورم و درد در منطقه (های) آسیب دیده ، که ممکن است با محدودیت های عملکردی نیز همراه باشد. Febbre و لکوسیتوز متوسط (= افزایش تعداد لکوسیت ها در خون) نیز قابل تصور است.
به دلیل احتمال اشتباه در ، مثلاً با استئومیلیت ها (نگاه کنید به بالا) ، تشخیص همیشه آسان نیست و بنابراین ممکن است نیاز به بیوپسی (= معاینه بافت ریز نمونه بافتی) علاوه بر روشهای تصویربرداری (معاینه اشعه ایکس). رویکردهای درمانی معمولاً در چندین سطح اعمال می شوند. از یک طرف ، به اصطلاح برنامه درمانی قبل از عمل معمولاً برای درمان شیمی درمانی (= neoadjuvant شیمی درمانی).
حتی پس از برداشتن جراحی سارکوم یوینگ، بیمار تحت درمان با پرتودرمانی قرار می گیرد و در صورت لزوم دوباره تجدید می شود شیمی درمانی. این جایی است که تفاوت استئوسارکوم قابل توجه می شود: در مقایسه با سارکوم اوینگ ، استئوسارکوم حساسیت تابشی کمتری دارد. اینکه آیا عود (رشد مجدد تومور) رخ دهد ، بستگی زیادی به میزان تشکیل متاستاز ، پاسخ به قبل از عمل دارد شیمی درمانی و "بنیادی بودن" برداشتن تومور. در حال حاضر فرض بر این است که احتمال زنده ماندن پنج ساله حدود 50٪ است. به طور خاص ، بهبودهای جراحی در طول 25 سال گذشته امکان بهبود بقا را فراهم کرده است
