مقدار مصرف
گاهی اوقات ، استفاده از سولفون نوامین می تواند باعث جوش های پوستی آلرژیک یا افت در آن شود خون فشار. به ندرت ، بثورات پوستی لکه دار ، جوش دار یا کمبود رنگ سفید وجود دارد خون سلول ها (لکوسیت ها) رخ می دهد. عوارض جانبی بسیار نادر نوامینسولفون در هنگام استفاده از نوامینسولفون ، یک تهدید کننده زندگی است خون اختلال تشکیل (اصطلاحاً) آگرانولوسیتوز) و کمبود خون پلاکت (ترومبوسیتوپنی) ممکن است رخ دهد.
آگرانولوسیتوز بطور مشخص با ایجاد اختلال در حالت کلی شروع می شود شرط و تب، بعداً زخم های غشای مخاطی ، پوست نکروز و لنفوم موضعی رخ می دهد. مخصوصاً اگر سولفون نوامین برای مدت زمان طولانی تری استفاده می شود ، شمارش خون باید مرتباً بررسی شود. اگر تب هنگام استفاده از Novaminsulfone ، درمان باید سریعاً متوقف شود و با پزشک مشورت شود.
با این حال ، خطر تهدید کننده زندگی است آگرانولوسیتوز به نظر می رسد هنگام استفاده از نوامینسولفون بسیار کم باشد. در محدوده دوزهای توصیه شده ، هیچ اختلالی در غلظت و ظرفیت واکنش وجود ندارد ، اما آسیب به خصوص در دوزهای بالاتر باید در نظر گرفته شود ، به همین دلیل باید از کارکرد ماشین آلات ، رانندگی وسایل نقلیه و سایر فعالیت های خطرناک جلوگیری شود.
- مسکن آسم
- واکنش های شدید پوستی (به عنوان مثال سندرم استیونز-جانسون ، سندرم لایل)
- شوک گردش خون همراه با آلودگی هوشیاری
- پروتئین در ادرار
- احتباس ادرار
- تخریب عملکرد کلیه
- کمبود دفع ادرار
- اختلالات روانی مانند اضطراب ، هیجان ، وهم ، افسردگی
چه زمانی نباید از نوامین سولفون استفاده شود؟
سولفون نوآمین در صورت وجود حساسیت بیش از حد به ماده فعال ، نباید استفاده شود متامیزول یا مواد مشابه اگر عدم تحمل دیگران باشد ، همین امر اعمال می شود داروهای ضد درد (مسکن های غیر افیونی ، مسکن های غیر استروئیدی) به شکل واکنش های آلرژیک. در موارد مغز استخوان اختلالات عملکردی ، بیماری های سیستم خونساز و موارد خاص کبد اختلالات عملکردی (به عنوان مثال کبد حاد پورفیری) ، استفاده از نوامین سولفون نشان داده نشده است.
هنگام تجویز نوامین سولفون در موارد آلرژیک باید مراقبت ویژه ای انجام شود آسم برونش، مزمن کهیر, کلیه و کبد اختلال عملکرد ، زیاد است تب، آسیب جدی به کرونر یا مغز عروق یا بعد از سکته مغزی و در افراد کم فشار خون یا گردش خون ناپایدار. در این موارد نوآمین سولفون فقط باید پس از تجزیه و تحلیل دقیق خطر و فایده پزشکی تجویز شود. ممکن است داروهایی وجود داشته باشد که با درمان نوامینسولفون تداخل داشته باشند.
در اصل ، توصیه می شود قبل از شروع درمان با داروی جدید ، در مورد هر داروی دیگری که قبلاً با پزشک معالج استفاده شده است بحث کنید تا عوارض ناشی از تداخلات را حذف کنید. استفاده از نوامینسولفون در کودکان ، بسته به تولید کننده ، برای فرمهای مختلف مصرف متفاوت است. محدودیت ها ممکن است براساس سن و همچنین وزن بدن کودک باشد.
بنابراین هشدارهای ویژه برای هر دارو باید رعایت شود. به طور کلی ، نوامین سولفون به شکل قرص برای کودکان زیر ده سال تأیید نشده است. به عنوان شیاف ، تجویز 300 میلی گرم یا بیشتر متامیزول برای کودکان بالای چهار سال و 1000 میلی گرم یا بیشتر متامیزول تا نوجوانان بالای 15 سال تأیید می شود.
نوامین سولفون برای استفاده در نوزادان و نوزادان زیر سه ماه یا کمتر از پنج کیلوگرم وزن بدن مجاز نیست ، زیرا تحمل ماده فعال در این گروه سنی به اندازه کافی تحقیق نشده است. نوامین سولفون به صورت قطره ای برای کودکان بزرگتر موجود است. محلول نوآمینسولفون ممکن است فقط در بافت عضلانی کودک (بزرگتر از سه ماه) تزریق شود. تزریق به رگ (به صورت داخل وریدی) نشان داده نشده است.
مطالعات قابل توجهی در مورد تحمل نوامینسولفون در طول انجام شده است بارداری تا به امروز ، زیرا تعداد کمی از زنان باردار تحت درمان با ماده فعال قرار گرفته اند متامیزول تا بتواند قابلیت تحمل را به طور قابل اعتماد ارزیابی کند. در اصل ، متامیزول می تواند از طریق جفت. در آزمایشات حیوانی ، هیچ آسیبی به کودک متولد نشده مشاهده نشده است ، اما توصیه می شود در سه ماهه اول و سوم اصلاً از نوامین سولفون استفاده نکنید. بارداری.در سومین دوم از بارداری، این دارو فقط باید پس از ارزیابی دقیق پزشکی و فایده انجام شود. ماده فعال metamizole تولید بافت توسط بدن را مهار می کند هورمون پروستاگلاندین ها، که می تواند منجر به کمبود خون به کودک متولد شده شود و می تواند در هنگام تولد به دلیل اختلال در لخته شدن خون ، عوارض ایجاد کند.
