مرحله نهایی چگونه است؟
علاوه بر علائم معمول آن COPD - سرفه مزمن و افزایش خلط چرکی و دشواری تنفس - مرحله نهایی COPD منجر به نارسایی مزمن تنفسی می شود. به دلیل تورم بیش از حد مداوم ریه ها و اختلال فزاینده در تبادل گاز ، دیگر اکسیژن کافی برای بیمار فراهم نمی شود ، که با فشار اکسیژن کم در خون. علاوه بر این ، بیماران دیگر نمی توانند دی اکسید کربن تولید شده در بدن را به درستی تنفس کنند.
این خود را با تنگی نفس شدید در حالت استراحت ، کاهش می یابد خون گردش خون و همچنین می تواند منجر به بی قراری و سردرگمی شود. کمبود تنفسی مزمن را می توان با اکسیژن درمانی طولانی مدت ، تنفس خانگی ، ریه روشهای کاهش حجم یا در موارد شدید پیوند ریه. یکی دیگر از علائم کمبود اکسیژن دائمی است سیانوز (تغییر رنگ آبی به دلیل کاهش خون جریان) لب و ناخن
بیماران در مراحل آخر اغلب به اصطلاح دارند سینه بشکه ای، یک قفسه سینه که به دلیل تورم بیش از حد دائمی و ضعیف ، از خارج کاملاً متورم می شود تنفس عضلات از آنجا که COPD همراه با سطح بالایی از اعمال جسمی است و در نتیجه کل ارگانیسم ضعیف می شود ، بیماران در مراحل آخر اغلب از بیماری های ثانویه همراه نیز رنج می برند. مثالها شامل دیابت, پوکی استخوان، شدید کم وزن، ضعف قلبی عروقی و افسردگی. عفونت ها در مرحله آخر بیشتر اتفاق می افتند و منجر به حملات حاد ، تشدید می شوند. این می تواند برای بیمار تهدید کننده زندگی باشد.
COPD چگونه پیشرفت می کند؟
COPD یک بیماری انسداد مزمن در راه های هوایی است ، که اغلب موذیانه شروع می شود و حتی در ابتدا حتی چنین تصور نمی شود و با گذشت سالها ایجاد می شود. راههای هوایی در ابتدا فقط کمی باریک می شوند ، بنابراین از دست دادن مداوم ریه در ابتدا عملکرد به سختی مورد توجه قرار می گیرد. با گذشت زمان ، سرفه با خلط چرکی به طور پیوسته افزایش می یابد و باعث می شود تنفس مشکلات ، ابتدا تحت استرس ، بعد نیز در حالت استراحت.
روند التهابی مزمن باعث تغییرات مداوم در غشاهای مخاطی ، افزایش باریک شدن مجاری تنفسی کوچک (برونش) ، تورم بیش از حد آلوئول ریوی و در نتیجه تشکیل به اصطلاح آمفیزم ، تجمع بیش از حد هوا. با این حال ، دوره های فردی بیماری متفاوت است ، زیرا آنها به سن بیمار بستگی دارند و همچنین اغلب با بیماری های ثانویه و همزمان مشخص می شوند. تصویر بالینی COPD اغلب منجر به مارپیچی از عدم فعالیت می شود. COPD منجر به تنگی نفس می شود ، بنابراین بیماران کمتر حرکت می کنند ، که منجر به کمبود نفس می شود سازگاری و تنگی نفس را افزایش می دهد.
این مارپیچ به طور پیوسته در حال افزایش است و همچنین با حالات افسردگی همراه است ، در نتیجه بیماران از اعتماد به نفس کمتری برخوردار می شوند. برای شکستن این حلقه معیوب ، فوراً به درمان پزشکی و پشتیبانی اضافی مناسب نیاز است. مارپیچ عدم تحرک: تنگی نفس exercise ورزش کمتر → افسردگی (اعتماد به نفس کمتر) → ورزش کمتر
تمام مقالات این مجموعه:
