تعریف
کلمه "غریبه ها" رفتار کودکان کوچک نسبت به غریبه ها را توصیف می کند. در این زمینه ، اصطلاح "غریبه" را می توان مادربزرگ ، پدربزرگ یا پدر خودشان نیز تعریف کرد. کودکان کوچک می توانند یک شبه غریبه شوند و سپس با سو susp ظن و یک رفتار انزجاری با همه افراد دیگر ، از جمله محیط فوری و آشنا روبرو شوند.
در بیشتر موارد ، تنها مراقب قابل اعتماد مادر است. این عجیب و غریب کاملاً طبیعی است و نباید جای نگرانی داشته باشد. این بیانگر این واقعیت است که رفتار اجتماعی کودک به گونه ای شکل می گیرد که کودک چهره های آشنا را می شناسد و می تواند غریبه ها را از آنها متمایز کند.
علل خارجی
تنها دلیل مشخص شده برای افراد غریبه تا به امروز روند رشد طبیعی رفتار اجتماعی کودک است. از ماه 6 به بعد ، کودکان قادر به شناسایی چهره و واکنش مناسب به افراد آشنا یا ناآشنا هستند. درک حسی کودک به حدی بالغ می شود که دیگر کورکورانه مانند گذشته به هر شخص اعتماد نمی کند ، به او لبخند می زند و توجه او را از هم جدا می کند.
کودک اکنون می تواند ویژگی های خاصی را در مواجهه با افراد مختلف تشخیص دهد یا حرکات و حالت های فردی را به او اختصاص دهد. به طریقی خاص ، غریب بودن کودک اولین نشانه عدم اعتماد سالم به غریبه ها در یک محیط احتمالاً ناآشنا است. در عین حال ، عجیب بودن نیز نشانه این است که کودک قادر به ایجاد اعتماد است.
به عنوان یک پدر و مادر ، جای نگرانی و سرزنش نیست که عجیب غریب بودن ناشی از تربیت بد است یا کودک بیش از حد خراب شده است. البته ، تجربیات بد با افراد غریبه در گذشته می تواند تأثیر منفی در محرومیت 8 ماهه داشته باشد. با این حال ، این یک استثنا است.
به هر حال ، غریبه ها می توانند بسیار به وضعیت فعلی کودک وابسته باشند. در روزهای بدخلقی ، رفتار غریبه ممکن است بیش از حد معمول بروز کند. همچنین فرض بر این است که این به شخصیت مادری بستگی دارد که مرحله غریبه چه مدت و فشرده طول بکشد. مادران ارتباطی که سریع به صحبت با افراد جدید می پردازند و برای غریبه ها باز می شوند ، در حضور فرزندشان می توانند به او بگویند که هیچ خطری از جانب غریبه وجود ندارد. اگر کودکی در چنین تماسی بزرگ شود ، این می تواند در غریب بودن کودک تأثیر مثبت بگذارد.
