لیسپینگ به عنوان نوعی اختلال گفتاری
لیسپینگ نوعی دیسالالی است. هنگام لیس زدن ، سیبیلانت ها به درستی شکل نگرفته اند. سیبیل ها s ، sch و ch هستند. با این حال ، اغلب صدا روی آن تأثیر می گذارد.
به طور معمول صدای S با the شکل می گیرد زبان در برابر دندان ها با این حال ، مهم است که زبان در پایین ردیف پایین دندان ها قرار دارد. مشکل در مورد لیسپینگ این است که زبان بیش از حد بالا در اطراف دهان یا بین دندان ها می لغزد. سپس صدای به دست آمده شبیه انگلیسی "th" است. سیبیلات ها صداهای بسیار دشواری هستند ، به همین دلیل است که کودکان برای یادگیری آنها به زمان زیادی نیاز دارند.
علل اختلالات گفتاری
علل اختلالات گفتاری می تواند بسیار متفاوت باشد از یک سو ، به طور فزاینده ای برای کودکان با تأخیر رشد عمومی متداول است که رشد گفتاری آنها نیز به تاخیر بیفتد. به عنوان مثال ، عقب ماندگی ذهنی می تواند منجر به اختلال گفتاری شود.
دلایل این امر می تواند باشد ، به عنوان مثال ، آسیب در حین یا پس از تولد. ممکن است یک علت روانی نیز ممکن باشد. اقامت طولانی مدت در بیمارستان و پیامدهای آن (بستری شدن در بیمارستان) یا شرایط بد اجتماعی اغلب گفته می شود که بر رشد زبان تأثیر منفی می گذارد.
بیماران مبتلا به اوتیسم همچنین تمایل به تاخیر در رشد گفتار دارند. به خصوص نوع کانر اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد. اختلالات گفتاری، که در آن فقط تلفظ مختل می شود ، اغلب دلایل عضلانی (حرکتی) دارند.
به عنوان مثال ، ماهیچه های زبان و کف دهان اغلب به اندازه کافی توسعه نیافته اند ، به همین دلیل است که نمی توان صداهای خاصی را به درستی تولید کرد. یک اختلال شنوایی نیز باید همیشه بررسی شود. اگر اختلال شنوایی وجود داشته باشد ، اختلال گفتار به دلیل درک ناکافی صداها بود.
این امر باعث می شود که تکرار صحیح صداها دشوار شود. ناهنجاری های دندان یا فک نیز باید بررسی شود. و اختلال رشد چیست؟
استرس به عنوان عامل اختلال گفتاری
حتی در کودکان بدون اختلالات گفتاری، خطاها یا متوقف شدن جریان گفتار می تواند تحت استرس رخ دهد. این امری طبیعی است و معمولاً با رفع شرایط استرس زا می توان آن را کاهش داد. مهم است که به کودک آرامش و اعتماد به نفس بدهیم کاهش استرس.
با این حال ، اختلال گفتاری نیز می تواند منجر به استرس شود. به خصوص اگر کودک توسط همسالان مورد تمسخر قرار گیرد یا توسط والدین یا مربیان به دلیل زبان نادرست مورد سرزنش قرار گیرد. در اینجا توصیه می شود که تلفظ صحیح را ستایش کنید اما از اشتباهات انتقاد نکنید. در بدترین حالت ، کودک در غیر این صورت مشروط می شود که کمتر و کمتر صحبت کند.
