در چشم پزشکی ، داروهای بی شماری به صورت استفاده می شود قطره چشم or پمادهای چشم. لازم به ذکر است که قطره چشم سریعتر جذب می شوند و پمادهای چشم اغلب در چشم بسیار طولانی تر می مانند و باعث بدتر شدن معمول بینایی (بینایی شلیرن) می شوند. علاوه بر کورتیزون و قطره چشمی آنتی بیوتیکی، که عمدتا برای عفونت و التهابات باکتریایی ، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و محلی استفاده می شود بیهوشی، که عمدتا در معاینه فشار داخل چشم استفاده می شود ، گروههای مکرر داروها هستند. در درمان گلوکوم، متعدد قطره چشم استفاده می شود ، که همتای سیستماتیک آن عمدتا در درمان قلب و عروق بیماران استفاده می شود.
آنتی بیوتیک ها
آنتی بیوتیک ها می تواند به صورت قطره چشمی تجویز شود یا پمادهای چشم. موارد مصرف عبارتند از: گروه های زیر از عوامل با استفاده می شود آنتی بیوتیک ها: اگر شدید باشد عفونت چشم رخ می دهد ، آنتی بیوتیک درمانی باید به طور سیستمیک استفاده شود. در این حالت از قرص هایی استفاده می شود که روی کل بدن اثر می گذارند.
شکل خاصی از قطره چشمی آنتی بیوتیکی قطره های ضد میکروبی چشم هستند. اینها عوامل ضد قارچی هستند که همیشه هنگامی که علت بیماری چشمی عفونت قارچی باشد ، مورد استفاده قرار می گیرند و حتی در شرایط خاص می توان از طریق آزمایش اسمیر چشم از آن اطمینان حاصل کرد. - عفونت های باکتریایی مستقیم چشم
- به عنوان اقدامات پیشگیرانه پس از عمل (برای جلوگیری از عفونت)
- بعد از جراحات قرنیه (برای جلوگیری از عفونت)
- آمینوگلیكوزیدها (جنتامایسین ، كانامایسین ، نئومایسین ، توبرامایسین) -> علیه استافیلوكوك ها و انتروباكتری ها عمل می كنند
- مهارکننده های گیراز (سیپروفلوکساسین ، افلوکساسین) -> درمقابل دیگران علیه کلامیدیا عمل می کنند
- Polymycin B -> در برابر سودوموندها و سایر میله های گرم منفی موثر است
اثر آن یا افزایش میزان خروج طنز آبی یا کاهش تولید شوخ طبعی است که منجر به عادی شدن فشار داخل چشم این از نظر نوری آسان است اعصاب.
- مسدودکننده بتا
- مشتقات پروستاگلاندین
- آگونیست های آلفا 2
- بازدارنده های کربو هیدراز
- کولینرژی
- آدرنرژیک
دلایل مصرف این گروه از داروها عبارتند از: اصلی ترین بیماری هایی که برای آنها ایجاد می شود کورتیزون- قطره چشمی حاوی آلرژی است ملتحمه و التهاب پوست چشم میانی (ووئیت) در مورد دوره های طولانی مدت درمانی با کورتیزون-دارای دارو ، باید توجه داشت که فشار داخل چشم می تواند به عنوان یک عارضه جانبی (ناشی از) افزایش یابد گلوکوم) بعلاوه ، حتی با مصرف داروهای طولانی مدت ، ایجاد لنزهای چشمی (آب مروارید) می تواند رخ دهد. - اگر سیستم ایمنی بدن بدن و اساساً در ناحیه چشم باید خاموش شود. - در صورت واکنش های آلرژیک
قطره چشم برای کاهش فشار چشم
علاوه بر قطره های چشم آنتی بیوتیکی و ضد التهابی ، چشم پزشکان همچنین به طور منظم از داروهایی استفاده می کنند که فشار مزمن مزمن را کاهش می دهد (گلوکوم) کاهش فشار داخل چشم را می توان با داروهای مختلف به دست آورد: علاوه بر گروه های فوق الذکر داروهای مورد استفاده در چشم پزشکی ، از داروهایی به شکل قطره چشم به طور فزاینده ای برای مرطوب و مرطوب شدن قرنیه در موارد سندرم خشک چشم استفاده می شود. برخلاف داروهای فوق الذکر ، جایگزین های به اصطلاح پارگی عوارض جانبی نسبتاً کمی دارند و می توان از آنها سخاوتمندانه استفاده کرد.
- مسدود کننده های بتا (بتاکسولول ، تیمولول ، کارتولول ، پیندولول) به طور معمول در پزشکی داخلی استفاده می شود قلب در صورت بیماری قلبی یا فشار خون بالا. به عنوان یک عارضه جانبی ، بلاکرها همچنین کاهش فشار داخل چشمی را نشان می دهند و به همین دلیل از قطره های چشم بلاکر در بیماران گلوکوم استفاده می شود. - مشتقات پروستاگلاندین (Bimatoprost ، Latanoprost ، Travoprost ، Unoprostone) باعث افزایش جریان شوک آبی می شود که منجر به کاهش فشار داخل چشم نیز می شود.
- آگونیست های آلفا 2- (آپراکلونیدین ، بریمونیدین ، کلوندین) تولید شوک آبی را کاهش می دهند و بنابراین در بیماران گلوکوم نیز استفاده می شود. - بازدارنده های کربو هیدراز به عنوان آخرین داروی گلوکوم استفاده می شود. از جمله این مواد می توان به برنزولامید و دورزولامید اشاره کرد که تولید شوخ طبعی را کاهش می دهد.
در بیشتر موارد ، قطره های چشمی به آن زده می شود کیسه ملتحمه و دوز یک قطره برای هر چشم انتخاب می شود. بیمار باید محل قرار دهد سر در گردن و پایین تر نگاه کنید پلک پایین کشیده می شود سپس قطره های چشم جمع می شوند کیسه ملتحمه و هنگامی که چشم بسته است بر روی سطح چشم توزیع می شود.
مواد موثره از طریق جذب می شوند ملتحمه و قرنیه و اثر متناظر آنها را نشان می دهد. قطره های چشمی باقی مانده از طریق کانال به اصطلاح Schlemm تخلیه می شوند. در بعضی موارد این موضوع توسط بیمار تلخ تلقی می شود طعم (به خصوص با داروهای گلوکوم).
