لکنت زبان به عنوان نوعی اختلال گفتاری است
لکنت زبان یک اختلال کاملاً شناخته شده در جریان گفتار است. که در لکنت زبان، جملات اغلب قطع می شوند و اصوات خاصی تکرار می شوند (مثال: ww-what؟). به نظر می رسد که فرد مبتلا در یک مکان گیر کرده است.
"فشار دادن" حروف خاص نیز برای آنها معمول است لکنت زبان. دلایل لکنت را می توان به دو گروه تقسیم کرد. از یک سو دلایل روانشناختی وجود دارد که منجر به لکنت می شود.
از طرف دیگر ، لکنت باعث افزایش عصبی شدن و ترس می شود. با این حال ، در کودکان ، لکنت اغلب بدون هیچ دلیل قابل تشخیصی رخ می دهد. در حقیقت ، لکنت گام مهمی است که در ایجاد می شود کودکی. بین دو تا پنج سالگی ، این پدیده اغلب اتفاق می افتد که کودکان به دنبال کلمه ای می گردند و تا زمانی که تکرار شود آن را تکرار می کنند. اما معمولاً با پیشرفت گفتار کودکان ، این لکنت زبان دوباره از بین می رود.
دیسلاالیا به عنوان نوعی اختلال گفتاری
اصطلاح دیسالیا قبلاً اغلب برای توصیف یک اختلال مفصل استفاده می شد. این اصطلاحی جمعی برای انواع اختلالات است. این اختلالات همیشه مربوط به تلفظ کلمات یا اصوات است.
نوعی اختلال مفصل یا دیسالیا که بسیار شناخته شده است ، لیسپ است. در اینجا ، صداهای S به درستی شکل نمی گیرند و صدای خش خش تولید می شود. گفته می شود كه كودك باید بتواند تا شش سالگی تمام صداهای گفتاری را به درستی تلفظ كند.
تا این سن ، اشتباهات تلفظ غلط طبیعی است و بخشی از پیشرفت زبان است. اگر اگر بعد از تولد ششم ، تلفظ کودک نادرست شود ، می توان از یک اختلال مفصل زدن صحبت کرد. دلایل این امر بسیار و متنوع است.
از یک طرف ، عضلات ضعیف یا هماهنگ ناکافی عضله دهان می تواند دلیل باشد. اختلال شنوایی یا عدم تبعیض برای صداهای مشابه نیز می تواند دلیل اختلال بیان باشد. آزمایش شنوایی در پزشک باید اختلال شنوایی را رد کند. تلفظ صحیح را می توان توسط گفتاردرمانگر ارتقا داد. در اینجا ، به عنوان مثال ، تمرینات برای تقویت دهان مهارت های حرکتی.
