لیزر درمانی برای آستیگماتیسم

معرفی

آستیگماتیسم، به طور عامیانه به عنوان آستیگماتیسم یا آستیگماتیسم شناخته می شود ، علاوه بر کلاسیک بلند بینی و نزدیک بینی ، یک نوع گسترده آمتروپی است. تا چند سال پیش ، معمولاً با استفاده از ویژه درمان می شد عینک or لنز. چند سالی است که به چشم پزشکان گزینه درمانی دیگری نیز ارائه می شود: لیزر درمانی.

این روش درمانی با عارضه کم و ملایم اکنون بسیار رایج است و هزاران بار در سال در کلینیک های چشم و مراکز تخصصی لیزر چشم ارائه می شود. با این وجود ، استفاده از آن تا حدودی محدود است و معمولاً با هزینه های زیادی همراه است. اطلاعات عمومی در مورد این موضوع را می توان در زیر آستیگماتیسم ، لیزر چشم یافت. اطلاعات عمومی در مورد این موضوع را می توان در زیر آستیگماتیسم ، لیزر چشم یافت

آستیگماتیسم

تنها در صورتی می توان یک تصویر واضح بر روی شبکیه ایجاد کرد که تمام اشعه های نور بتوانند در یک نقطه از شبکیه قرار بگیرند. اگر این امکان وجود نداشته باشد ، تحریف تصویر اتفاق می افتد ، یعنی تصاویر تحریف شده یا تاری. به عنوان مثال ، این می تواند ناشی از عدم تناسب بین قدرت شکست لنز و طول کره چشم باشد.

In نزدیک بینیبه عنوان مثال ، کره کره چشم نسبتاً طولانی است و اشعه های نور از قبل در مقابل شبکیه متمرکز شده اند. که در دوراندیشیاز طرف دیگر ، کره چشم نسبتاً کوتاه است ، به طوری که نور در پشت شبکیه متمرکز می شود. در مقابل این دو ، اشکال گسترده آمتروپی ، علت آستیگماتیسم در بیشتر موارد به شکل نامنظم قرنیه ایجاد می شود ، در نتیجه نام محاوره ای آن آستیگماتیسم است.

بسته به جایی که نور به قرنیه برخورد می کند ، تا حدی شکسته می شود و هنگام برخورد به شبکیه تحریف می شود. اشکال مختلف آستیگماتیسم متمایز می شوند. رایج ترین شکل آستیگماتیسم منظم است ، که در آن اشعه های تابشی نور در یک نقطه کانونی متمرکز نیستند ، بلکه بیشتر در خطوط کانونی عمود بر هم متمرکز هستند (از این رو اصطلاح آستیگماتیسم که اغلب به طور مترادف استفاده می شود).

به همین ترتیب ، آستیگماتیسم نیز می تواند به طور نامنظم تشکیل شود. به همین دلیل است که افراد مبتلا به آستیگماتیسم محیط اطراف خود را در درجات مختلف تاری و تاری می بینند. آستیگماتیسم معمولاً مادرزادی است ، اما می تواند دلایل دیگری نیز داشته باشد ، مانند ایجاد زخم در قرنیه در اثر وقایع التهابی و آسیب زا یا پس از جراحی.

عواقب آستیگماتیسم معمولاً فقط در صورت بارزتر شدن قابل مشاهده است. علاوه بر تاری دید واضح ، افراد مبتلا می توانند از چشم و سردرد. اگر کودکان تحت تأثیر آستیگماتیسم کاملاً واضح قرار بگیرند ، ممکن است دچار نقص بینایی دائمی نیز شوند.

علاوه بر قرنیه منحنی نادرست ، تغییر شکل عدسی یا اختلال در عملکرد عضلات چشم می تواند علت انحراف انحراف نور و در نتیجه آستیگماتیسم باشد ، گرچه این مورد بسیار کمتر مشاهده می شود. بنابراین اصطلاح آستیگماتیسم نسبتاً گسترده است. آستیگماتیسم که تا بزرگسالی ایجاد نمی شود ، حتی اگر ناخوشایند باشد برای فرد آسیب دیده بی ضرر است.

در مورد کودکان اینگونه نیست. از لحاظ تئوری ، بینایی معیوب از هر نوع می تواند منجر به اختلال بینایی دائمی در چشم آسیب دیده شود ، از آنجا که مسیر بصری از این چشم نمی توان به روشی سالم رشد کرد و بینایی توسط چشم سالم کنترل می شود. به زبان ساده ، مغز چشم ضعیف تر را به عنوان بخشی از رشد در طول پنهان می کند کودکی.

مسیر بصری ، که به طور کامل توسعه نیافته است ، نه تنها شامل شبکیه چشم و عصب باصره، بلکه مسیرهای مرتبط و مناطق مربوطه از مغز. در طی دو سال اول زندگی ، سلولهای عصبی موجود در مغز تحت فرایندهای بازسازی مداوم قرار بگیرند ، به طوری که هنوز می توان دستگاه های عصبی از دست رفته را تشکیل داد. بنابراین تشخیص آستیگماتیسم در کودکان خردسال در معاینات پیشگیرانه تا سال دوم زندگی بسیار مهم است.

با این حال ، درمان آستیگماتیسم در کودکان با لیزر توصیه نمی شود و بنابراین ارائه نمی شود. زمینه این امر این است که چشم ها ، مانند سایر قسمت های بدن ، تا حدود 18 سالگی تحت یک روند رشد قرار می گیرند. بنابراین یک مداخله فقط در بزرگسالی معقول است. در عوض ، خاص عینک با لنزهای استوانه ای و پوشاندن چشم سالم برای کودکان استفاده می شود. نوزادان و کودکان نوپا نیز به موارد خاصی نیاز دارند عینک ساخته شده از پلاستیک ضد شکن از حدود پنج سالگی ، لنز به شرط همکاری کودک و مراقبت والدین از لنزها ، می توان از آنها استفاده کرد.