La ریه اندامی است که با ساختار بسیار پیچیده و ترکیب پیچیده مشخص می شود. اجزای بسیار مرکزی که در تعیین آناتومی ریه ها نقش بسزایی دارند ، نایژه ها هستند.
برونش چیست؟
نمودار شماتیک آناتومی و ساختار ریه ها و برونش ها را نشان می دهد. برای بزرگنمایی کلیک کنید. نایژه ها نقشی اساسی در عملکرد و ساختار مجاری تنفسی دارند. در این زمینه ، نایژه ها اصطلاح خلاصه ای برای بخشهای مختلف راههای هوایی تشکیل می دهند و همچنین به اصطلاح "فضای مرده" ریه ها نامیده می شوند ، زیرا هیچ جایگزینی گاز فعال در آنجا انجام نمی شود. نایژه ها از شاخه های درخت مانند و مخروطی نای تشکیل شده است تورم. اگر اختلالات عملکرد برونش ها یا ناهنجاری در ساخت آنها وجود داشته باشد ، ممکن است محدودیت های قابل توجهی در سلامت. برونش ها همچنین پایه بافتی برای ریه ها را تشکیل می دهند و کم و بیش به شدت در تبادل گاز نقش دارند. برای این منظور ، برونش ها دارای یک ریخت شناسی بسیار ظریف هستند.
آناتومی و ساختار
ساختار خوب نایژه ها برای اینکه بتوانیم ضمانت انجام وظیفه حیاتی یعنی تنفس را برآورده کنیم ، بسیار مهم است. علاوه بر این ، برونش ها تا حدودی تحت تأثیرات شدید محیطی قرار دارند. وقتی نایژه ها از نای به داخل بافت برونش عبور می کنند ، این اجزا بسیار ظریف هستند. در بهترین مناطق خود ، آنها به نایژه ها و از آنها به آلوئول ها منتقل می شوند. در آناتومی برونش ها ، ماژور ، مینور و برونشیول مربوط هستند. تمام بخشهای مشخص شده از نایژه ها با انواع متناوب بافت ها مشخص می شوند. بافتهای اصلی در نایژه ها شامل غشاهای مخاطی با جت های تولید کننده مخاط و مژه دار است اپیتلیوم، بافت های همبند ساخته شده از کلاژن، بافتهای غضروفی و عضلانی. در برونشیول ها دیگر غدد مخاطی وجود ندارد.
توابع و وظایف
عملکردهای اصلی برونشیول ها ، که در پایین ترین قسمت از آنها رخ می دهد دستگاه تنفسی، شامل عبور هوای استنشاق شده به آلوئول ها ، جایی که تبادل گاز واقعی انجام می شود ، تمیز کردن هوای تنفسی و توزیع آن به طور مساوی در تمام لوب های ریه ها. علاوه بر این ، ذرات هوای تنفسی به نواحی مخاط و مژه می چسبند اپیتلیوم تا بعداً هنگام سرفه بیمار توسط نایژه ها برداشته شوند. به این ترتیب ، نایژه ها از چسبیدن آلوئول ها به یکدیگر جلوگیری می کنند و پاتوژن ها از تنفس خارج می شود. لوله های برونش هوا را به آلوئول ها منتقل می کنند تا اکسیژن-خسته شده خون، که غنی از است کربن دی اکسید ، دریافت می کند اکسیژن دوباره. برای جلوگیری از ریزش برونش در نواحی فوقانی ، بافت غضروفی و عضلانی عملکرد پشتیبانی ویژه ای را انجام می دهند. چسبناک مژه دار است اپیتلیوم، که به طور مداوم توسط سلولهای جام مرطوب می شود ، تصفیه هوا را به عهده می گیرد.
بیماری
بیماری ها و بیماری های برونش عمدتا در مورد حاد و مزمن است التهاب نایژه ها. به خصوص برونشیت حاد معمولاً با a همراه است آنفولانزامانند عفونت است و معمولاً به سرعت بهبود می یابد. این با متفاوت است برونشیت، که به طور مداوم عود می کند و بنابراین به عنوان مزمن طبقه بندی می شود. مزمن برونشیت می تواند ناشی از تحریک بیش از حد لوله برونش باشد. این معمولاً توسط "اجسام خارجی" مانند موارد دیگر تحریک می شود نیکوتین یا انواع مختلف چوب یا گرده. در این زمینه ، بیماری های آلرژیک لوله های برونش نیز از اهمیت فوق العاده ای برخوردار هستند. این بیماری ها متناسب با افزایش آلودگی هوا افزایش می یابند. مردم از یک بیماری مزمن رنج می برند التهاب از لوله های برونش ، آسم برونش، وقتی انقباض دائمی فیبرهای عضلانی در لوله های برونش وجود دارد. این بیماری با تنگی نفس و خلط شدید مخاط نیز همراه است. بیماری دیگری که به برونش ها نیز مربوط می شود ، تحریک پذیر ناخوشایند و گاهی اوقات آزار دهنده است سرفه. تحریک کننده سرفه می تواند به دو شکل سرفه تحریک کننده خشک و مرطوب رخ دهد و نشان دهنده واکنش محافظتی لوله های برونش است. تحریک کننده مزمن سرفه می توان رهبری به تظاهرات مزمن برونشیت. اگر نایژه ها به طور دائمی ملتهب باشند ، این امکان وجود دارد ذات الریه با پیشرفت بیماری ایجاد خواهد شد. از این جنبه ها ، بیماری مزمن انسدادی ریه اهمیت زیادی می یابد. این نشان می دهد که فرآیندهای آسیب شناختی در برونش ها می توانند رهبری برای ادامه بیماری های ثانویه این اندام حیاتی. اصطلاح محاوره ای ریه سرطان در نهایت نوعی سرطان را که برونش ها را تحت تأثیر قرار می دهد پنهان می کند.
بیماری های معمولی و شایع
- برونشیت
- سرفه تحریک پذیر
- برونشیت مزمن
- آسم
