تشریح
لاله گوش را می توان زائده ای از آن مشاهده کرد دهانه گوش، که پایین ترین قسمت گوش را تشکیل می دهد. می تواند به پوست سر متصل شود یا به صورت آزاد آویزان شود ، که هر دو به طور طبیعی امکان پذیر است. تمام تغییرات در شکل و اندازه را می توان با رشد و نمو جنینی توضیح داد و تا زمانی که اختلالی در شنوایی وجود نداشته باشد ، ارزش بیماری ندارند. در رابطه با بقیه گوش ، تفاوت آن در این است که فقط از پوست ، چربی و بافت همبند و به دلیل عدم وجود بسیار تغییر شکل پذیر است غضروف در مقایسه با بقیه گوش. در همان زمان ، خون گردش خون بسیار چشمگیر است ، که می تواند با ماساژ دادن لاله گوش ثابت شود.
عملکرد
مشخص نیست که آیا لاله گوش عملکردی دارد یا نه. در هر صورت ، مسلم است که عمدتاً از منابع خوب تأمین شده تشکیل شده است خون بافت چربی و این در استفاده می شود طب سوزنی یا منطقه رفلکس ماساژ برای فعال سازی متابولیسم انرژی در زمینه روند شنوایی هیچ اهمیتی ندارد.
التهاب لاله گوش
وقتی لاله گوش ملتهب است ، معمولاً با علائم معمول التهاب قابل مشاهده است. از نظر بتن به این معنی است که قرمز ، بیش از حد گرم ، متورم و دردناک است. در برخی موارد ، التهاب چرکی نیز می تواند ایجاد شود.
دلایل مختلفی وجود دارد. شایعترین آن التهاب لاله گوش به دلیل کوچکترین "آسیب های میکرو" است که به عنوان مثال ، با استفاده از گوشواره یا به ندرت ، توسط گزش حشرات ایجاد می شود. این صدمات ناچیز باعث می شود که سد طبیعی پوست در لاله گوش آسیب ببیند و بدن در پاسخ ، با ایجاد واکنش التهابی سعی در ترمیم این نقص دارد.
سلول های التهابی به جلوگیری یا مبارزه با مهاجرت احتمالی به هر دو کمک می کنند باکتری و برای شروع روند تعمیر. بنابراین ، التهاب به خودی خود یک واکنش خوش خیم بدن است ، اما باعث ایجاد علائم نگران کننده می شود. یک شکل احتمالی از التهاب نادر ، که از داخل ایجاد می شود ، معمولاً از پوست نشأت می گیرد. بنابراین ، حتی یک جوش بی ضرر در لاله گوش یا در نزدیکی آن می تواند ملتهب شود یا مثلاً یک واکنش عدم تحمل به شکل آلرژی به نیکل ایجاد شود و همین علائم قابل مشاهده را ایجاد کند.
