آهن عنصری کمیاب است که در غذاهای مختلف به مقدار بسیار کمی وجود دارد. حداقل مصرف روزانه آهن برای بدن حیاتی است ، زیرا برای فرآیندهای مختلف در سطح سلولی مورد نیاز است. علاوه بر عملکرد آن به عنوان جزئی از برخی از مجتمع های آنزیمی ، موجود در آن است هموگلوبین، رنگدانه قرمز خون سلول.
در این به اصطلاح اریتروسیت ها, هموگلوبین وظیفه جذب اکسیژن را دارد خون از ریه ها عبور می کند به دلیل آهن موجود در آن ، اکسیژن موجود در قرمز است خون سلولها می توانند جذب و به بدن منتقل شوند. میوگلوبین که در عضلات موجود است و وظیفه اکسیژن رسانی آنها را بر عهده دارد عملکرد مشابهی دارد.
این مجتمع ها با هم بیش از 70 درصد از کل مجموعه ها را تشکیل می دهند آهن در بدن انسان. 20٪ دیگر در ذخایر آهن تشکیل شده به اصطلاح موجود است فریتین. مابقی آهن تقریباً کاملاً درون آن جمع شده است آنزیم ها، فقط قسمت کوچکی به آن ملزم است ترانسفرین به عنوان آهن قابل حمل
نیاز روزانه به آهن منوط به تفاوت های خاص جنسیتی است که از جمله با زنان ارتباط دارد قاعدگی و از دست دادن خون و آهن همراه است. در حالی که مردان باید روزانه حدود 10 میلی گرم آهن مصرف کنند ، زنان به 15 میلی گرم آهن در روز نیاز دارند. هر دو در طی فرایندهای طبیعی حدود 1 میلی گرم از دست می دهند.
در بیشتر موارد ، آهن تعادل می توان از طریق حفظ تعادل رژیم غذایی. با این حال ، زنان بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند فقر آهنبه خصوص در طول بارداری. مادران باردار باید حتی مکمل تا 30 میلی گرم آهن در روز ، زیرا نیاز اضافی به دلیل تبدیل بدن و کودک در حال رشد بسیار زیاد است.
هنگامی که نوبت به تغذیه می رسد ، باید اطمینان حاصل شود که محصولات حاوی آهن بیش از نیاز روزانه مصرف می شود ، زیرا تنها 10 تا 15 درصد آهن موجود در روده نیز در خون جذب می شود. غذاهایی که حاوی مقدار نسبتاً زیادی آهن هستند تقریباً در همه طعم های غذایی یافت می شوند و به تنهایی و با توجه به ترجیحات شخصی انتخاب می شوند. هم هنگام صبحانه و ناهار و هم هنگام شام ، چه به عنوان یک گوشت خوار گیاهخوار یا پرشور - هر کسی که موجود باشد فقر آهن یا خطر ابتلا به آن می تواند به یک ماده حاوی آهن توجه کند رژیم غذایی. به عنوان یک قاعده ، همیشه باید ابتدا سعی کرد کمبود را به روش طبیعی جبران کند قبل از اینکه به رژیم غذایی متوسل شود مکمل یا داروهای پزشکی.
