پیامدها و اثرات دیررس
مننژیت ناشی از ویروس ها معمولاً روند خفیف تری نسبت به مننژیت باکتریایی دارد. با این اوصاف، مننژیت همیشه می تواند اثرات دیررس داشته باشد. اینها می تواند شامل اختلالات حرکتی مانند فلج ، اختلالات بینایی ، آسیب به اندام شنوایی ، تا ناشنوایی ، و از جمله ناشنوایی ، ایجاد هیدروسفالی (به طور عامیانه هیدروسفالی نیز نامیده می شود. در این حالت اختلال در جریان مایع مغزی وجود دارد) و اختلالات رشد ذهنی
باکتری مننژیت اگر خیلی دیر تشخیص داده شود می تواند منجر به مرگ شود. عوارض تهدید کننده زندگی مانند آبسه مغزی (ذوب شدن) وجود دارد مغز بافت) ، در فشار داخل جمجمه افزایش می یابد ، که می تواند منجر به انقباض بافت مغز در طی بیماری شود ، یا سندرم واترهاوس فریدریشسن ، که به ویژه در کودکان و نوجوانان اگر مننژیت ناشی از مننژو ، پنوموکوک یا هموفیلوس آنفلوانزا داشته باشند ، بر آنها تأثیر می گذارد. در طی این فرآیند ، سموم توسط دفع می شوند باکتری، که تداخل می کند خون لخته شدن و باعث خونریزی در اندام های مختلف ، به ویژه غدد فوق کلیه ، و در نتیجه آسیب رساندن به آنها ، که می تواند منجر به سپتیک شود شوک.
علائم معمول این خونریزی مخاطی و خونریزی نقطه ای پوست است که اصطلاحاً گفته می شود پتشیا. کودکان زیر سه سال بیشترین خطر ابتلا به مننژیت باکتریایی را دارند ، به همین دلیل واکسیناسیون پیشگیرانه در اینجا مهم است.
