عوارض
عوارض:
- ادم مغزی (تورم مغز) با افزایش فشار داخل جمجمه
- سندرم واترهاوس-فردریشسن (10-15٪ موارد سپسیس مننگوکوک)
- هیدروسفالی (= هیدروسفالی ، یعنی آب موجود در اعصاب نمی تواند خارج شود و جمع شود) به دلیل چسبندگی التهابی مننژ
- تجمع چرک در حفره های مغز که در آن مایع مغز به طور معمول یافت می شود (بطن مغز ؛ غدد لنفاوی بطنی)
درمان
درمان از مننژیت چرکی اساساً بر اساس موارد زیر است: اگر پاتوژن هنوز مشخص نشده است ، یک درمان آنتی بیوتیکی وریدی همراه با چندین آنتی بیوتیک ها بسته به عامل بیماری زا در اسرع وقت شروع می شود. این براساس پاتوژن مشکوک است. اگر پاتوژن شناسایی شود ، درمان آنتی بیوتیکی به طور خاص با پاتوژن سازگار است.
بنابراین ، شماهای درمانی توصیه شده مختلفی وجود دارد که به عامل بیماری زا و رفتار مقاومت آن بستگی دارند (بی اثر بودن برخی موارد) آنتی بیوتیک ها به دلیل تشکیل مقاومت). حساسیت عوامل بیماری زا به انواع مختلف آنتی بیوتیک ها در اصطلاح آنتی بیوگرام آزمایش می شود. پنی سیلین ها با ساختار دیواره سلول سلول تداخل می کنند باکتری و بنابراین از رشد آنها جلوگیری می کند.
آنها به ویژه در برابر گرم مثبت موثر هستند باکتری مانند پنوموکوک و کوک های گرم منفی مانند مننژوکوک که با دوزهای بالا درمان می شوند پنی سیلین G به مدت 10 تا 14 روز. در اصل می توان از سفالوسپورین ها استفاده کرد پنی سیلین آلرژی اگر یک مننژیت چرکی به دلیل تمرکز مربوط به التهاب ، این تمرکز ایجاد شده است (سینوسهای پارانازال، ماستوئید ، گوش میانی; مغز آبسه؛ در CT قابل مشاهده است) باید بلافاصله با جراحی برداشته شود.
درمان مغز ادم یک مشکل خاص است. درمان متعارف شامل بالا بردن قسمت فوقانی بدن تا زاویه حدود 30 درجه و تجویز کافی است داروهای ضد درد و دمای بدن را عادی می کند. در موارد نادر ، بیمار تحت بیهوشی (تیوپنتال) قرار می گیرد بیهوشی).
اگر هنوز نشانه هایی از فشار مغزی وجود دارد (استفراغ، آلودگی هوشیاری) ، تلاش می شود آب "از مغز بافت به داخل خون عروق”(اسموتراپی) با تجویز وریدی محلول های هایپراسمولار ، مانند محلول های گلیسرول ، مانیتول یا دکستروز. مولکول های آب از محل غلظت کم به محل غلظت بالاتر ، یعنی از بافت به داخل جریان می یابند خون. تجویز استروئیدها مانند کورتیزون، که دارای اثر ضد التهابی هستند ، مدت ها بحث برانگیز بود و هست ، اما در نهایت ثابت شده است که در درمان ادم مغز بی اثر است.
تنها دگزامتازون (فورتکورتین) نشان داده شده است که یک اثر مفید خاص دارد. توصیه می شود 10 میلی گرم از آن را تجویز کنید دگزامتازون بلافاصله قبل از تجویز آنتی بیوتیک و با این کار هر 6 ساعت و به مدت 4 روز ادامه دهید. مطالعات اخیر نشان داده است که این باعث کاهش مرگ و میر و دوره های نامطلوب و همچنین اختلالات شنوایی می شود ، اما این بیشتر به دلیل تأثیر مثبت کلی بر روند بیماری است نه کاهش فشار داخل جمجمه (جامعه آلمان مغز و اعصاب).
اگر فشار مغزی ادامه یابد یا هیدروسفالی وجود داشته باشد ، باید به استفاده از تخلیه بطن توجه شود. برای این منظور ، یک لوله (شنت) مستقیماً به داخل فضاهای مایع مغزی نخاعی مغز وارد می شود تا مایع مغزی نخاعی بتواند به سمت خارج تخلیه شود و فشار مغزی کاهش یابد. در صورت عفونت با مننژوکوک ، سیر شدید سپسیس مننگوکوک (خون مسمومیت توسط مننگوکوک و سموم مننگوکوک) می تواند منجر به عارضه اصطلاحا مننژوکوک شود مننژیتسندرم واترهاوس-فریدریشسن ، که در آن تمرکز اصلی فعال شدن سیستم انعقادی بدن با مصرف فاکتورهای انعقادی محلول در خون است ، در نتیجه خونریزی های کوچک و بزرگ بیشتری در پوست و سایر اندام ها ایجاد می شود.
این عوامل لخته شدن باید تحت کنترل مداوم آزمایشگاهی جایگزین شوند. به همین دلیل ، پلاسمای خون (Fresh Frozen Plasma = FFP) علاوه بر این تجویز می شود ، زیرا حاوی فاکتورهای انعقادی است. از بلوغ به بعد ، مهار لخته خون تشکیل (ترومبوز) با داروهای ضد انعقاد خون (هپارین) نیز به عنوان پیشگیری علیه ترومبوز توصیه می شود.
- درمان با آنتی بیوتیک
- در صورت وجود ، از طریق جراحی کانون های التهابی را حذف کنید
- فشار درمانی مغز
- درمان عوارض
- در بزرگسالان قبلاً سالم ، بلکه در افراد معتاد به نقص ایمنی و الکل ، یک آنتی بیوتیک با طیف گسترده که از مانع خونریزی مغزی خوب (سفالوسپورین های نسل 3 ، به عنوان مثال سفوتاکسیم یا سفتریاکسون ، 2 گرم 3x / روز) در ابتدا با آمپی سیلین (5 گرم 3 برابر در روز).
- در بیمارانی که احتمالاً میکروب را در بیمارستان بدست آورده اند (عفونت های بیمارستانی) ، پس از جراحی یا ضربه ، وانکومایسین (2 گرم در هر 6-12 ساعت) با مروپنم یا سفتازیدیم (2 گرم سه بار در روز) ترکیب می شود.
- در بیماران جوان با علائم پوستی ، وجود مننژوکوک نسبتاً قطعی است. در این موارد ، درمان با دوز بالا انجام می شود پنی سیلین G. با این وجود ، هنوز باید پاتوژن شناسایی شود.
