عوارض | سرفه سیاه

عوارض

از جمله شایع ترین عوارض می توان به برونشیت و ذات الریه، اگرچه اینها توسط سایر عوامل بیماری زا ایجاد می شوند. سایر عوارض احتمالی عبارتند از:

• اوتیت مدیا
• آسیب ریه (ترکیدن آلوئول ریوی)
• تشنج صرع

تشخیص

اگر بیماری قبلاً در مرحله انسداد باشد ، تشخیص آن بر اساس حملات سرفه آسان است. در صورت لزوم ، باکتری با استفاده از یک سواب گلو قابل تشخیص است (به عنوان مثال از مخاط بینی). آنتی بادی تشکیل شده توسط بدن در برابر عوامل بیماریزا فقط می تواند در خون 2 - 4 هفته پس از شروع بیماری.

خطر عفونت

باکتری سیاه سرفه از طریق منتقل می شود عفونت قطره. قطره هایی که بعضی اوقات با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند ، از مجاری هوایی (ریه ها ، نای ، حنجره, دهان، گلو و بینی) افراد آلوده حاوی باکتری. اگر به اندازه کافی از این وارد شوید دستگاه تنفسی از یک فرد سالم ، آنها می توانند آلوده شوند.

عفونت همچنین می تواند از طریق ترشحات بینی ، از دستی به دست دیگر منتقل شود ، بزاق یا قطره هایی که روی دست قرار می گیرند و هنگام سرفه به بیمار منتقل می شوند. متأسفانه ، این بیماری خصوصاً در مرحله اول ، بسیار غیر مسری مسری است. با این حال ، اغلب تشخیص فقط در مرحله دوم انجام می شود ، سرفه حملات رخ می دهد. در این زمان ، فرد مبتلا معمولاً قبلاً با افرادی که ممکن است آلوده شده باشند تماس زیادی داشته است. گروه های خطر شامل نوزادان (چون بیماری اغلب سیر شدید یا حتی کشنده ای را طی می کند) ، کودکان خردسال و کودکان مدرسه ای هستند ، زیرا احتمال آلودگی در آنها بیشتر است. مهد کودک یا مدرسه افراد دارای فرزندان زیاد در محیط کار (به عنوان مثال مهد کودک معلمان) همچنین خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهند.

سرفه بزرگ در بزرگسالان

گرچه ناله سرفه در نظر گرفته شده است کودکی بیماری ، بزرگسالان نیز از آن رنج می برند سیاه سرفه دوباره و دوباره. به طور کلی ، عفونت سیاه سرفه در بزرگسالان مانند کودکان مشابه است ، اما اغلب علائم کمی متفاوت را نشان می دهد. علائمی که به راحتی معمولاً توسط افراد غیر روحانی خطرناک تشخیص داده می شوند ، مانند بالا تب، که در کودکان رخ می دهد ، اغلب در بزرگسالان وجود ندارد.

حملات سرفه معمولاً در مورد سیاه نفس سرفه همچنین در بزرگسالان به طور قابل توجهی کمتر از کودکان و نوزادان است. همچنین طبقه بندی مراحل معمول در بزرگسالان معمولاً امکان پذیر نیست. این شرایط منجر به این واقعیت می شود که سیاه سرفه در بزرگسالان اغلب به درستی یا به موقع تشخیص داده نمی شود ، که می تواند منجر به افزایش میزان عوارض شود.

علائم معمول در بزرگسالان وجود دارد تهوع، خفگی و استفراغ. خستگی عمومی ، از دست دادن اشتها و اختلالات خواب نیز ممکن است رخ دهد. با این حال ، در اصل ، بیماری در بزرگسالان بسیار کمتر از نوزادان و به خصوص نوزادان خطرناک و شدید است.

به عنوان یک قاعده ، یک فرد بالغ با عملکرد طبیعی سیستم ایمنی بدن انتظار می رود که فقط یک دوره خفیف یا حتی یک دوره بدون علائم داشته باشد (از نظر بالینی غیرطبیعی). در دنیای غرب ، سیاه سرفه در بزرگسالان نیز یک بیماری عود کننده است ، اگرچه سیاه سرفه نوعی بیماری طبیعی محسوب می شود کودکی مرض. از یک طرف ، این به دلیل این واقعیت است که الف کودکی بیماری نوعی بیماری است که فقط در کودکان مدتها قبل از امکان واکسیناسیون گسترده رخ داده است.

این دو دلیل دارد. یا کودکان به خوبی از بیماری جان سالم به در بردند و سپس یک دفاع ایمنی خاص در برابر عوامل بیماریزا ایجاد کردند (ر.ک. ابله مرغان) یا بیماری به حدی شدید بود که کودکان جان خود را از دست دادند.

امروزه ، اکثر کودکان واکسینه می شوند ، به همین دلیل دوره های شدید بیماری به دلیل وقوع نادرتر بیماری نادرتر شده اند (حتی امروز ، اما مرگ و میر نوزادان از سیاه سرفه عفونت هنوز هم حدود 70٪ است!) با این حال ، اثر واکسیناسیون می تواند پس از سالها محو شود ، به همین دلیل عفونت می تواند دوباره رخ دهد. والدین و افرادی که با بسیاری از کودکان کار می کنند (به عنوان مثال مهد کودک معلمان) به ویژه در معرض خطر هستند ، زیرا عفونت می تواند توسط کودکان واکسینه شده منتقل شود بدون اینکه آنها خود بیمار شوند. تجویز پیشگیری کننده دارو به بزرگسالان می تواند در صورت تماس با افراد آلوده علیرغم محافظت احتمالی ایجاد شده توسط واکسیناسیون ، مفید باشد. حتی یک عفونت که قبلاً از طریق این بیماری بوده است ، فقط حدود ده تا بیست سال محافظت می کند.