فیزیولوژی
La جنس زنبق و سوسن عملکرد دیافراگم دارد و میزان نور در چشم را تنظیم می کند. این یک سوراخ در وسط دارد ، که نمایانگر آن است شاگرد. اندازه شاگرد از یک طرف به زمان روز یا روشنایی و به فعالیت خودکار بستگی دارد سیستم عصبی از طرف دیگر.
بروز نور توسط شبکیه درک می شود ، به اطلاعات الکتروشیمیایی ترجمه و به آن منتقل می شود مغزاست. در مغز، اطلاعات سبک درک و ارزیابی می شود. آنجا ، اپتیک اعصاب به اعصابی که عضلات را کنترل می کنند متصل می شوند که به نوبه خود میزان نور را تنظیم می کنند.
این اتصال بسیار پیچیده است و چندین مورد را تحت تأثیر قرار می دهد اعصاب و عضلات خودمختار سیستم عصبی همچنین اندازه آن را تنظیم می کند شاگرد. دو عضله مهم برای تنظیم میزان نور ، عضله گشاد کننده مردمک چشم (Musculus dilatator pupillae) و عضله منقبض کننده مردمک چشم (Musculus sphincter pupillae) هستند.
عضله متسع توسط سمپاتیک تنظیم می شود سیستم عصبی. این امر عمدتا در هنگام جنگ ، فرار ، استرس ، ترس و غیره فعال است. عضله منقبض کننده توسط کنترل می شود سیستم عصبی پاراسمپاتیک.
این قسمت پاراسمپاتیک از سیستم عصبی خودمختار در هنگام استراحت ، خواب و در مرحله هضم غالب است. به همین دلیل است که اندازه مردمک چشم در هنگام خستگی کوچک و در هنگام تحرک و فشار زیاد است. این مکانیسم های تنظیم میزان نور توسط پلک ها و عضلات آنها تکمیل می شود.
در صورت بروز نور بسیار شدید ، به عنوان مثال هنگام نگاه کردن به خورشید ، پلک ها به صورت بازتابنده بسته می شوند. رنگ چشم به میزان رنگدانه بستگی دارد. با یک آبی جنس زنبق و سوسن رنگدانه کمی وجود دارد از آنجا که این رنگدانه فقط در ماه های اول پس از تولد تشکیل می شود ، نوزادان تازه متولد شده چشم های آبی دارند.
عملکرد عنبیه
عملکرد جنس زنبق و سوسن شبیه دیافراگم دوربین است. مردمک چشم را محصور کرده و قطر آن را تعیین می کند. فقط بخشی از نور که به مردمک چشم برخورد می کند می تواند به شبکیه چشم برسد.
اگر عنبیه به طور گسترده ای تنظیم شود ، نور زیادی به چشم وارد می شود ، که باعث می شود حتی در شرایط کم نور ، شبکیه در معرض دید قرار گیرد. با این حال ، نور حادثه اضافی باعث تار شدن تصویر درک شده می شود. دلیل این امر این است که دهانه بزرگتر به این معنی است که نور بهم پیوسته است.
عمق میدان با باز شدن عنبیه کاهش می یابد. این بدان معنی است که ناحیه ای که تصویر به وضوح درک می شود کوچکتر می شود. برعکس برای عنبیه به شدت منقبض شده صادق است. پرتوهای نوری به دلیل دیافراگم کمتر ، با کمتری وارد چشم می شوند.
در همان زمان ، نور کمتری به طور کلی وارد چشم می شود ، که باعث می شود تصویر درک شده تاریک تر به نظر برسد. عمق میدان کمتر است. در انسان ، عرض عنبیه به طور ناخودآگاه توسط سیستم عصبی خودمختار کنترل می شود.
بنابراین کنترل خودسرانه عرض مردمک چشم امکان پذیر نیست. عرض مردمک با توجه به شرایط نوری ، تصویر مشاهده شده و وضعیت احساسی ما تعیین می شود. اگر می خواهید از نزدیک به یک جسم نگاه کنید ، مردمک چشم منقبض می شود ، این وضوح را افزایش می دهد.
اگر از دور به جسم نگاه کنید ، مردمک چشم کمی گشاد شده و اجازه می دهد تا نور بیشتری به چشم وارد شود. حتی در تاریکی مردمک به طور گسترده ای تنظیم می شود و اجازه می دهد تا نور بیشتری به شبکیه برسد. عنبیه چشم می تواند میزان نور ورودی به چشم را با ضریب ده تا بیست تغییر دهد.
هر روز ، چشم با تغییرات بسیار چشمگیرتری در شرایط نوری (تا ضریب 1012) روبرو می شود. بنابراین ، فرآیندهای بیشتر در شبکیه چشم لازم است. این امر صبح پس از بیدار شدن از خواب روشن می شود.
اگر کمی بعد به نور شدید نگاه کنید ، شما را خیره می کند. مردمک در عرض میلی ثانیه نسبت به شرایط نوری جدید واکنش نشان داده و باریک می شود. از آنجا که این به تنهایی کافی نیست ، درک درخشان نور تا حدودی باقی می ماند.
فرآیندهای بعدی در شبکیه چشم لازم است تا زمانی که چشم به نور شدید عادت کند. وضعیت ذهنی ما نیز در عنبیه تأثیر دارد. بخشی از سیستم عصبی خودمختار که مسئول گشاد شدن مردمک چشم است ، عمدتا در موقعیت های هیجان انگیز احساسی فعال می شود.
مواد پیام رسان آن آدرنالین و نورآدرنالین. در لحظات هیجان انگیز ، مردمک چشم گسترده به نظر می رسد. "نگاه اتاق خواب" معمولی نیز در نتیجه گشاد شدن مردمک چشم هنگام نگاه کردن به یکی از عزیزان است.
