معرفی
در مورد یک انسداد روده (ایلئوس) ، حرکت روده به جلو (peristalsis) به دلایل مکانیکی یا عملکردی متوقف می شود. محتویات روده جمع شده و منجر به علائم شدیدی می شود ، مانند استفراغ مدفوع یک انسداد روده یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که باید به عنوان یک اورژانس مطلق در بیمارستان درمان شود. سریعتر انسداد روده درمان می شود ، عوارض کمتری با آن همراه است. علاوه بر گزینه های درمانی محافظه کارانه ، مانند انما ، درمان فوری جراحی ایلئوس روش انتخابی است.
روش جراحی
قبل از عمل ایلئوس ، توسط پزشک در مورد روش کار و خطرات عمل به بیمار اطلاع داده می شود. در شرایط اضطراری ، این مکالمه لازم نیست. محل ایلئوس را می توان قبل از عمل با استفاده از یک تعیین کرد اشعه ایکس or سونوگرافی معاینه.
بسیاری از داروهایی که به طور منظم مصرف می شوند باید مکث شوند. حتی داروهای ضد انعقاد مانند هپارین یا باید ماركومار قبل از عمل قطع شود تا از افزایش خطر خونریزی جلوگیری شود. برای تثبیت عمومی شرط، بیمار برای تعویض الکترولیت تزریق می کند.
علاوه بر این ، بیمار باید باشد خشک دهن برای عمل و دریافت پیش دارو (داروهای آرام بخش). جراحی انسداد روده یک روش اصلی است که تحت آن انجام می شود بیهوشی عمومی. بعد از اینکه پوست به اندازه کافی ضد عفونی شد ، جراح یک برش مستقیم در وسط شکم در سطح ناف ایجاد می کند (لاپاراتومی متوسط).
ارتفاع برش می تواند متفاوت باشد و به محل احتمالی ایلئوس بستگی دارد. سپس لایه های پوستی و عضلانی گسترش یافته و دسترسی به حفره شکم باز می شود. جراح پس از بازدید از برش روده آسیب دیده ، می تواند هرگونه چسبندگی را برطرف کرده یا قسمتهای روده خورده یا پیچ خورده را تغییر مکان دهد.
اگر قسمت هایی از روده در حال حاضر به دلیل کمبود بسیار آسیب دیده است خون تأمین یا توموری که آنها بهبود نخواهند یافت ، باید برداشته شوند. برای این منظور ، قسمت آسیب دیده روده جمع شده و بریده می شود. به این روش برداشتن روده گفته می شود.
پس از آن ، دو باقیمانده روده بخیه زده می شوند یا بهم متصل می شوند. اگر روده قبلاً به دلیل احتقان سوراخ شده و محتوای روده به حفره شکم وارد شده باشد ، حفره شکم باید کاملاً با محلول های میکروب کش شسته شود ، زیرا باکتری در غیر این صورت باعث می شود پریتونیت. در پایان عمل ، حفره شکم هنوز شسته شده و عضلات و لایه های برش خورده پوست دوباره بخیه زده می شوند.
در بیشتر موارد ، پس از برداشتن روده ، یک خروجی مصنوعی از روده (مقعد praeter) ایجاد می شود تا بتواند روده را ترمیم کند مخاط. برای این منظور ، یک حلقه از روده کوچک، که در مقابل قسمت بخیه خورده است ، از طریق برشی در دیواره شکم کشیده شده و در آنجا محکم می شود (استوما مضاعف). محتوای روده از طریق استوما در کیسه ای که روی آن گیر کرده تخلیه می شود مقعد شاعر است و باید مرتباً تغییر کند.
این کار توسط خود شما یا توسط افراد واجد شرایط انجام می شود. پس از چند هفته ، زخم ناشی از برداشتن جزئی بهبود یافته و خروجی مصنوعی روده می تواند به عقب منتقل شود. عمل ایلئوس یک عمل اصلی است که ممکن است چندین ساعت طول بکشد.
مدت زمان دقیق عمل به علت انسداد ایلئوس بستگی دارد. کمانش و گرفتاری را می توان نسبتاً سریع از بین برد و روده در موقعیت اصلی قرار گرفت. جراح همچنین می تواند چسبندگی و بست های بدون عارضه را در زمان عمل برنامه ریزی شده برطرف کند.
با این حال ، اگر لازم باشد توموری که لومن روده یا کل بخشهای روده را منقبض کند ، مدت زمان عمل بر این اساس افزایش می یابد. در بسیاری از موارد ، پس از برداشتن روده باید یک خروجی مصنوعی از روده ایجاد شود. با این حال ، این یک مرحله معمول است که به سرعت کامل می شود.
پس از عمل ، زخم با تخلیه زخم درمان می شود و با پانسمان استریل پوشانده می شود. سپس بیمار به اتاق بهبودی منتقل می شود و در آنجا تحت نظارت مداوم پزشکی از بیهوشی بیدار می شود. بیمار تازه جراحی شده سپس به بخش منتقل می شود و باید چند روز در آنجا بماند.
بیمار دارویی را تسکین می دهد درد و کارکنان بیمارستان زخم جراحی را درمان می کنند. طی چند روز اول بعد از عمل ، بیمار مجاز به خوردن غذا نیست و از طریق تزریق به او غذا داده می شود (تغذیه تزریقی) پس از آن ، غذای سبک (سوپ ، فرنی ، ماست و غیره)
ممکن است شروع شود ، به طوری که روده ها به آرامی دوباره به غذا عادت کرده و هضم غذا را شروع می کنند. برای بیمار مهم است که دقیقاً دستورالعمل های پزشک را دنبال کند ، زیرا بیش از حد روده با غذای نامناسب می تواند منجر به عوارض جدی و نیاز به یک جدید شود عمل. به عنوان یک قاعده ، بعد از عمل ایلئوس ، بیماران باید حداقل چهار روز در بیمارستان بمانند. اگر در حین عمل عوارضی رخ داده باشد یا اگر لازم است قسمتهای كامل روده برداشته شود ، مدت زمان بستری در بیمارستان افزایش می یابد. در چنین مواردی ، بیماران ممکن است مجبور شوند تا دو هفته یا بیشتر در بیمارستان بمانند.
تمام مقالات این مجموعه:
