علائم همراه با انقباض | انقباض

علائم همراه گره خوردن

علائم همراه با انقباض عمدتا در صورت عود مکرر یا طولانی مدت وجود دارد. روان بیمار مهمترین نقش را در این مورد دارد. حتی اگر حرکات عضلانی معمولاً از خارج دیده نشوند ، روان بیمار هنوز تحت تأثیر قرار می گیرد.

این می تواند منجر به مشکلات عصبی و تمرکز شود ، که می تواند زندگی کاری و اجتماعی را مختل کند. همچنین ممکن است عضله انقباضات رها نکنید و بسیار دردناک شود گرفتگی عضلات. به عنوان علامت یک بیماری ، انقباض با بسیاری از علائم دیگر بیماری همراه است و تمایل دارد نقشی غیرمستقیم داشته باشد. این می تواند برای شما نیز جالب باشد: عضله در عضله - آیا خطرناک است؟

مدت زمان انقباض

انتخاب گزینه های درمانی به علت ایجاد آن بستگی دارد انقباض. در مورد انقباض های کوتاه و بی ضرر که مبتنی بر بیماری نیستند ، معمولاً درمان لازم نیست ، زیرا کشش خود به خود در حال کاهش است. در مورد انقباضات ناشی از استرس ، اصلاح سبک زندگی با کاهش استرس می تواند مفید باشد.

مختلف تمدد اعصاب تکنیک ها ، مانند و بسیاری از روش های دیگر ، می تواند در اینجا مفید باشد. علاوه بر این ، متعادل است رژیم غذایی غنی ویتامین ها و مواد مغذی ، و همچنین پرهیز از قهوه و الکل ، می تواند به کاهش کشش کمک کند. در صورت کمبود ویتامین یا مواد معدنی ، این موارد باید جایگزین شوند.

اگر بیماری های اساسی علی باید عامل انقباض باشد ، به یک درمان مناسب نیاز دارد. علاوه بر این ، برخی از افراد مبتلا درمان هومیوپاتی حمایتی را تسکین دهنده می دانند. علاوه بر این ، اقدامات رفتاری و احتمالاً روان درمانی می تواند تأثیر حمایتی داشته باشد.

اگر اختلالات تیک آشکار وجود داشته باشد یا بیماری صرع، درمان دارویی اغلب لازم است. برای اختلالات مزمن تیک که بیش از 1 سال طول می کشد ، بعضی اوقات داروهای مختلفی نشان داده می شوند. با این حال ، فقط در صورتی که سایر گزینه های درمانی غیر دارویی موفقیت آمیز نبوده و موفق نباشند ، اختلال تیک را می توان با دارو درمان کرد.

در موارد منفرد ، تیاپراید سولپیرید, risperidone, کلونیدین، اولانزاپین ، کویتیاپین ، هالوپریدول و گاهی اوقات روپینیرول ممکن است توصیه شود. در موارد جدا شده ، کاهش اختلال تیک پس از عمیق شدن مشاهده شد مغز تحریک درمان بیماری صرع بستگی به نوع صرع ، عوامل فردی و تنظیم دارو و دوز به حساسیت پزشکی نیاز دارد.

داروهای مختلفی موجود است. به طور تقریبی ، می توان گفت که در مورد کانونی بیماری صرع، داروهای انتخاب اول اکنون هستند لاموتريژين و لووتراستام. والپروئیک اسید گزینه دوم انتخاب است.

در صرع عمومی ، اولین انتخاب است والپروئیک اسید و گزینه دوم است کاربامازپین و فنیتوئین. در وضعیت صرع ، میدوزولام بنزودیازپین غالباً از طریق تزریق داخل عضلانی یا عضلانی تجویز می شود. اگر این روش درمانی جواب نداد ، از باربیتورات ها به عنوان گزینه جایگزین استفاده می شود.

• آموزش خودکار ،
• شل شدن عضلانی پیشرونده طبق نظر جاکوبسون

در بعضی موارد ممکن است یک درمان هومیوپاتی اضافی برای کشیدگی توصیه شود. انتخاب دارو به علائم ، علل و شرایط فردی بستگی دارد. Agaricus muscarius ، پتاسیم phosphoricum یا استرامونیوم اغلب استفاده می شود

هر سه داروی هومیوپاتی معمولاً در قدرت D6 - D12 استفاده می شود. در بهترین حالت ، این کاربرد باید با پزشک در میان گذاشته شود.

• گفته می شود که Agaricus muscarius در برابر کشیدگی و بی قراری کمک می کند.
• پتاسیم phosphoricum اغلب برای استفاده می شود سردرد، خستگی ، سوختگی و تشنج همراه.
• استرامونیوم معمولاً در موارد تشنج که در متن شرایط مختلف روانی شدید وجود دارد ، تجویز می شود.