نارسایی مزمن وریدی (CVI) (مترادف: نارسایی مزمن وریدی ؛ نارسایی مزمن وریدی (CVI) ؛ نارسایی مزمن وریدی ؛ نارسایی مزمن وریدی پا؛ نارسایی محیطی وریدی مزمن ؛ سندرم استاز وریدی مزمن ؛ نارسایی سوراخ سوراخ ها ؛ راهنمائی کردن رگ بی کفایتی؛ نارسایی سوراخ DBS وریدی [اختلال گردش خون] ؛ اختلال گردش خون وریدی ؛ ICD-10-GM I87. 2: نارسایی وریدی (مزمن) (محیطی)) به این صورت تعریف می شود فشار خون (فشار زیاد) در سیستم وریدی منجر به تغییر در وریدها و پوست. CVI منجر به انسداد خروج وریدی و همچنین اختلالات میکروسیرکولاسیون و تغییرات تروفیک در ناحیه آسیب دیده (پایین پا و پا) می شود.
نسبت جنسیت: زن و مرد 1: 10 است.
اوج فرکانس: حداکثر میزان بروز نارسایی مزمن وریدی برای زنان بین 40 تا 50 سال و برای مردان بین 70 تا 80 سال است.
شیوع (بروز بیماری) 3-5٪ در کشورهای صنعتی غربی است.
دوره و پیش آگهی: نارسایی مزمن وریدی توسط عوامل مختلفی ایجاد می شود که درمان آنها یکی از مهمترین آنهاست. در دوره CVI ممکن است زخم ایجاد شود. شیوع این امر 5٪ است. در بدترین حالت ، ulcus cruris ("باز است") پا") می تواند رخ دهد (شیوع: 1٪). با سازگار درمان - درمان فشرده سازی ، اقدامات کلی ، واریس رگ درمان (درمان واریس) ، درمان دقیق زخم - پیش آگهی مطلوب است.
