بیمارستان‌های کودکان می‌خواهند سازگاری کودکان با محیط خارجی را تا حد امکان آسان کنند. پرسنل پرستاری نه تنها از نظر پزشکی به طور ویژه آموزش دیده اند، بلکه با نیازها و مشکلات ویژه هزینه های کوچک خود نیز هماهنگ هستند. غالباً در بخش‌ها کتاب‌های راهنما برای والدین وجود دارد که در آن‌ها روال روزانه بخش به تفصیل شرح داده شده است.
نکته: از نزدیک شدن به کارکنان و بیان سوالات یا خواسته های خود در مورد فرزندتان نترسید.
فرزندتان را تنها نگذارید!
به ویژه مهم است که کودک در بیمارستان تنها نگذارد. مادر، پدر یا یکی دیگر از مراقبان نزدیک باید تا حد امکان در نزدیکی او باشند.
در همین حال، کلینیک ها این درک را در نظر می گیرند که کودکان در هنگام جدا شدن از والدین خود دچار خسارت واقعی می شوند. برای برخی از کودکان، جدایی حتی می تواند آسیب زا باشد.
چیزی که کودک شما در بیمارستان از آن می ترسد
همچنین به فرزندتان بگویید که در کنار او خواهید ماند و او را تنها نگذارید. البته این باید درست باشد. اگر رفتید (مجبورید)، دقیقاً بگویید چه زمانی برمی گردید و همچنین به آن پایبند باشید. بهتر است بگویید که کمی دیرتر برمی‌گردید، حتی اگر بتوانید زودتر آنجا باشید، نه برعکس. کودکان به خصوص در شرایط بیمارستانی به احساس ثبات نیاز دارند.
از خرید با پزشک جلوی کودک صحبت نکنید. او ممکن است احساس کند کنار گذاشته شده است. آن را در گفتگو بگنجانید و آنچه را که پیش خواهد آمد پنهان نکنید. اگر معاینه به شما آسیب می زند، کودک را برای آن آماده کنید و هرگز برعکس آن را نگویید. این باعث می شود کودک اعتماد خود را به والدین از دست بدهد.
چگونه به کودک خود احساس راحتی کنیم
” چیزهای آشنا را با خود ببرید: با خرس عروسکی مورد علاقه، پستانک مورد علاقه و بالش مورد علاقه، کودک شما خیلی بهتر به فضای خارجی عادت می کند.
” ملاقات با کودکان دیگر: اگر فرزند شما به مهدکودک یا دبستان می رود، می توانید بفهمید که آیا سایر کودکان اجازه ملاقات دارند یا خیر. برخی از بیمارستان ها برای این منظور "روزهای کودک" ویژه ای دارند. بچه ها را در اطراف نشان می دهند و به شما می گویند که در بیمارستان بودن چگونه است. کودکان اغلب زمانی که قبلا در مکانی بوده اند آرام تر می شوند و احساس کنترل و امنیت می کنند.
