ذات الریه - به زبان عامیانه به عنوان ذات الریه شناخته می شود - (مترادف: برونکوپنومونی ؛ ذات الریه لوبار ؛ ICD-10 J18.-: ذات الریه، عامل ایجاد کننده مشخص نشده است؛ J12.-: ویروسی ذات الریه، در جای دیگر طبقه بندی نشده است. J16.-: ذات الریه به دلیل سایر عوامل عفونی ، درجای دیگری طبقه بندی نشده است. J17.-: ذات الریه به علت بیماری های طبقه بندی شده در جای دیگر) التهاب است ریه بافت (یونان باستان πνεύμων pneumōn ، آلمانی "ریه") ، که معمولاً در اثر عفونت با ایجاد می شود باکتری, ویروس ها، یا قارچ ها ، و معمولاً کمتر توسط آلرژی ها و محرک های شیمیایی یا جسمی اتفاق می افتد. ذات الریه بر اساس علل آنها به سه دسته تقسیم می شود:
- ذات الریه ناشی از اجتماع (AEP؛ CAP).
- پنومونی بیمارستانی بیمارستانی ("پنومونی اکتسابی بیمارستان" ، HAP) ، که یکی از رایج ترین عفونت هایی است که در طول مدت بستری در بیمارستان اتفاق می افتد.
- ذات الریه در افراد مبتلا به نقص ایمنی (از جمله بیماران نوتروپنیک پس از آن) شیمی درمانی، پس از پیوند، و بیماران مبتلا به سرکوب سیستم ایمنی مزمن درمان برای بیماری های سیستمیک).
تقریباً 70٪ ذات الریه ناشی از آن است باکتری. در حدود 25-45٪ موارد ، پنوموکوک ها عوامل ایجاد کننده ذات الریه ناشی از جامعه هستند ، 5-20٪ توسط هموفیلوس آنفولانزا و 5-25 by توسط ویروس ها (به طور عمده تاثیر ویروس ها) اشکال زیر ذات الریه مشخص می شود:
- فرم حاد یا مزمن
- ذات الریه اولیه - بدون وجود بیماری زمینه ای رخ می دهد.
- ذات الریه ثانویه - در بیمارانی که شرایط قبلی دارند وجود دارد.
- پنومونی آلوئولار ("ذات الریه تحت تأثیر آلوئول").
- پنومونی لوبار - نوعی پیشرفت که در آن التهاب ریه بافت روی کل لوب های ریه تأثیر می گذارد.
- برونکوپنومونی - نوعی پیشرفت که در آن التهاب به صورت کانونی برونش را تحت تأثیر قرار می دهد.
- پنومونی بینابینی - ذات الریه ، که بر آلوئول (آلوئول) تأثیر نمی گذارد ، بلکه بر روی بینابینی ()بافت همبند لایه بین آلوئول و خون عروق).
علاوه بر این ، به اصطلاح پنومونی غیرمعمول وجود دارد. ذات الریه غیرمعمول عمدتا توسط عوامل بیماری زای غیرمعمول مانند ایجاد می شوند مایکوپلاسما (5-15٪ موارد) ، لژیونلا ، کلامیدیا یا ریکتزیا یک پنجم از پنومونی ها پنومونی غیرمعمول هستند. شکل خاصی از ذات الریه پنومونی بیمارستانی (پنومونی اکتسابی در بیمارستان ، HAP) است که یکی از شایع ترین عفونت ها در حین بستری شدن است. اوج فصلی این بیماری: ذات الریه بیشتر در طی آن اتفاق می افتد سرد فصل اوج فراوانی: این بیماری بیشتر در نوزادان ، کودکان خردسال و سالخوردگان رخ می دهد. در آلمان سالانه تقریباً 400,000 تا 600,000،8 نفر به ذات الریه مبتلا می شوند. بروز (فراوانی موارد جدید) برای ذات الریه ناشی از جامعه (CAP) 10-1,000 مورد در هر 5.4 نفر در سال است (در آلمان). میزان بروز پنومونی بیمارستانی در بیماران با تهویه هوا 1,000 در هر XNUMX روز ونتیلاتور است. دوره و پیش آگهی: ذات الریه شماره یک علت مرگ در میان افراد است بیماری های عفونی در کشورهای صنعتی این به این دلیل است که بیماران بخصوص مریض و تختخواب مرتباً به صورت عارضه ای به صورت مریضی در بیمار مبتلا به ذات الریه می شوند (که در بیمارستان به دست می آید). عوامل بیماری زای بسیار مقاوم اغلب عامل تحریک آنها هستند. در افراد سالم در غیر این صورت ، ذات الریه معمولاً بدون عواقب بهبود می یابد. میزان مرگ و میر در مورد ذات الریه مبتلا به جامعه اولیه (AEP) کمتر از 0.5 است. هنگام بستری در بیمارستان ، کشندگی بیماران CAP 10-20٪ است. پیش آگهی پنومونی ثانویه و بیمارستانی نسبتاً ضعیف است. امتیازات پیش آگهی CRB-65 و CURB-65 در ارزیابی پیش آگهی مفید شناخته شده است (نگاه کنید به "معاینهی جسمی"). واکسیناسیون: واکسیناسیون علیه متداول ترین عوامل محرک ، پنوموکوک ، در دسترس است. به خصوص کودکان خردسال تا 2 سال ، افراد بالای 60 سال و افرادی که دچار نقص ایمنی مادرزادی یا اکتسابی هستند (به عنوان مثال در مورد بیماری HIV) و همچنین بیماری های قلبی عروقی باید واکسینه شوند.
