سندرم پاساژ پس از جراحی بای پس
جراحی بای پس تلاشی است برای بهبود خون وضعیت جریان در قلب با پل زدن انقباضات در عروق کرونر با خون خود بدن عروق. این معمولاً یک روال معمول است. با این حال ، بیمار به طور معمول به a متصل است قلب-ریه دستگاه در حین کار.
این دستگاه می تواند عملکرد موقتاً را به عهده بگیرد قلب و ریه ها با این حال ، بعد از این نوع جراحی ، بیماران به طور قابل توجهی افزایش خطر ابتلا به یک سندرم عبور به اصطلاح بعد از عمل را دارند. بیماران به نظر می رسد بی قرار ، گاهی اوقات گمراه و بدون همکاری هستند ، به عنوان مثال با برداشتن مستقل کاتترها یا سوزن های تزریق.
هوشیاری معمولاً کمی ابری است ، شبیه حالت نیمه خواب ، اما حالت های پارانوئید و توهم نیز ممکن است رخ دهد. این ممکن است همراه با تعریق ، افزایش در باشد خون فشار (فشار خون بالا را ببینید) و تاکی کاردی (نگاه کنید به آریتمی قلبی) به عنوان نشانه هایی از فعال سازی خودکار سیستم عصبی (به سیستم عصبی مراجعه کنید). علائم به طور ناگهانی و در ارتباط با روش های جراحی اغلب با تاخیر چند روز پس از عمل آغاز می شود و با شدت متفاوتی برای ساعت ها یا روزها ادامه می یابد. پس از آن ، افراد مبتلا اغلب نمی توانند خودشان قسمت ها را به یاد بیاورند.
امکانات عیب شناسی
علل روان پریشی حاد آلی در بیماران بستری شامل داروها (عوارض جانبی) ، اختلالات متابولیکی و معدنی ، عفونت ها ، اما همچنین واکنش های روانشناختی نسبت به تهدید بیماری است. با توجه به فراوانی و خطرناک بودن آنها ، به ویژه مهم است که به عنوان مثال کاهش قند خون بیمار (خون کنترل قند؛ دیدن دیابت کمبود اکسیژن (تجزیه و تحلیل گاز خون) و عفونتهای سیستمیک ("سپسیس" ؛ کنترل مقادیر التهاب در نمونه خون و تب اندازه گیری)
رفتار
بعد از اینکه سندرم عبور به وضوح تشخیص داده شد ، درمان خاصی لازم است که بر ایجاد ثبات روانشناختی بیمار متمرکز باشد شرط. میزان ضرورت درمان تا حد زیادی به شدت و شدت سندرم عبور بستگی دارد. در بعضی از بیماران ، گیجی طولانی مدت طول نمی کشد و مراقبت کافی برای کمک به بیمار برای بازگشت به حالت روحی کافی است سلامت.
با این وجود ، معمولاً توسط پزشکان درمانی با داروی مناسب توصیه می شود ، زیرا می تواند از بروز آن جلوگیری کند شرط از بدتر شدن تمرکز بر این است که بیمار بتواند دوباره جهت گیری کند و تا جایی که بیماری جدی دیگری وجود نداشته باشد می تواند از خود مراقبت کند و از خود مراقبت کند. از نظر پزشکی ، بیماران مبتلا به سندرم عبور با درمان می شوند نورولپتیک.
این دارویی است از گروه داروهای روانگردان. از آنها برای درمان بیماری هایی استفاده می شود که تفکر و به ویژه ادراک را مختل می کنند.Neuroleptics با مهار انتقال تحریک توسط انتقال دهنده عصبی دوپامین در مغز در سیناپس. در مورد سندرم عبور ، آنها اغلب از طریق تزریق می شوند رگ، بنابراین تأثیر سریع در بخیه زدن حاد دارند و علائم را تسکین می دهند.
داروهای هالوپریدول یا risperidone اغلب در کلینیک استفاده می شود. آنها اثر آرام بخشی دارند و همچنین خواب بیمار را بهبود می بخشند ، به طوری که او می تواند راحت تر استراحت کند و علائم وی به طور اساسی بهبود یابد. اگر بیمار نیز از اختلال افسردگی رنج می برد ، نورولپتیک همچنین می تواند با داروهای روانگردان.
داروهای ضد افسردگی یا بنزودیازپین ها سپس نیز تجویز می شوند. مورد دوم همچنین یک داروی آرامبخش و خواب آور است که با مهار انتقال دهنده های عصبی در محل نیز اثر خود را ایجاد می کند سیناپس در مغز. علاوه بر این ، علائم ناشی از وضعیت بیمار درمان می شوند.
بنابراین ، داروی مناسب برای درمان تجویز می شود فشار خون بالا و نبض اگر بیمار علیرغم سندرم تداوم مرخص شد زیرا به دلیل بستگی کافی در خانه توسط بستگان می تواند از وی مراقبت کند ، باید از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری کرد با توجه به تاثیری که الکل روی آن می گذارد مغز، علائم می توانند دوباره بدتر شوند.
در اکثر موارد ، سندرم پاساژ با یک عمل جراحی جدی همراه است ، به طوری که بیمار اغلب تحت مراقبت و مراقبت از بیمار قرار می گیرد حتی برای مدت طولانی تر. در مرحله اولیه ، مراقبت های پزشکی شدید اغلب لازم است. برای بستگان ، بیمار است شرط اغلب قابل درک نیست و یک بار بزرگ است. همچنین باید در مورد چگونگی بهترین کمک به بیمار و حمایت از آنها حمایت و راهنمایی شود. از نظر بسیاری ، برخورد با شخصی که کاملاً خودش نیست یک چالش است.
تمام مقالات این مجموعه:
