A میگرن حمله می تواند در سه تا چهار مرحله پیشرفت کند ، اما معمولاً مستقیماً با a شروع می شود سردرد ("میگرن بدون هاله").
مراحل میگرن
- فاز هاربینگر: حمله ای که نزدیک می شود علائمی مانند اشتها و نوسانات خلقی, گرسنگی مفرط، بیش فعالی / کم تحرکی ، افزایش تحریک پذیری ، مشکل در تمرکز ، خمیازه کشیدن شدید ، خستگی، یا حساسیت زیاد به نور و طعم.
- مرحله اورا: این در حدود 10 تا 15 درصد از مبتلایان رخ می دهد ("میگرن با هاله"، قبلا" میگرن کلاسیک). در اینجا ، با بروز علائم اختلالات عصبی به طور موقت ، به عنوان مثال ، چشمک زدن چشم ، نارسایی های میدان بینایی یا برداشت های بینایی مانند چشمک زدن نور در ناحیه میدان دید ، اختلالات حسی همی پلژی (گزگز ، بی حسی) ، به ندرت نیز اختلالات گفتاری.
- سردرد مرحله: با ناپدید شدن هاله پس از بیش از یک ساعت ، ضربان ، کوبیدن سردرد شروع. این درد در برخی از مبتلایان در گردن، در این دوره قرار دارد و نه در یک طرف سر، اغلب در ناحیه پیشانی ، چشم و شقیقه قرار دارد و معمولاً با فعالیت بدنی شدت می یابد. در بیشتر مبتلایان ، اینها میگرن سردرد همراه با شدید است تهوع (تا و از جمله استفراغ) و لرز؛ حساسیت بیش از حد به محرک های حسی مانند نور ، صدا و بو نیز معمول است. بنابراین ، مبتلایان معمولاً در اتاق های تاریک و ساکت عقب نشینی می کنند.
- مرحله رگرسیون: بعد از 4 تا 72 ساعت ، علائم به تدریج فروکش می کنند - اولین نشانه اغلب شدید است اصرار به ادرار کردن. بازگشت در ابتدا معمولاً ثابت باقی می ماند خستگی، خستگی و ضعف نیز گردن تنش ، تحریک پذیری و از دست دادن اشتها.
اشکال خاص علائم
علاوه بر این ، اشکال ویژه بی شماری وجود دارد. به عنوان مثال ، دوره هایی وجود دارد که در آن هاله به ویژه طولانی مدت ، اختلالات عصبی (به عنوان مثال ، بینایی: چشم) طول می کشد میگرن) در پیش زمینه هستند یا افراد مبتلا هیچ شماره ای ندارند سردرد اصلاً ، اما فقط کمبودهای عصبی (معادل میگرن).
میگرن شکمی (میگرن شکمی) عمدتا در کودکان ، با شدید و منتشر رخ می دهد درد محلی در شکم ؛ همراه با رنگ پریدگی است ، از دست دادن اشتهاو تهوع. تشخیص این فرم دشوار است و اغلب بعداً به میگرن معمول تبدیل می شود.
اینکه چگونه حملات میگرن اتفاق می افتد ، از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است: برای بسیاری از مبتلایان ، به طور منظم یک بار تا شش بار در ماه. اما فواصل بسیار نامنظم و طولانی نیز رخ می دهد.
تقریباً همیشه می توان براساس علائم معمول آن را تشخیص داد. روش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، CT و MRI یا روشهای آزمایش مغز عملکرد فقط در موارد استثنایی لازم است ، به عنوان مثال ، اگر به بیماری زمینه ای دیگری مشکوک باشید.
