سندرم آسپرگر (AS) - که در اصطلاح عامیانه بیماری آسپرگر نامیده می شود - (ICD-10-GM F84.5: سندرم آسپرگر) به "انزوا" یک فرد از دنیای بیرون اشاره دارد. افراد آسیب دیده خود را در دنیای فکر و تخیل خود محصور می کنند.
سندرم آسپرگر با "اختلال در تعامل اجتماعی"، "اختلال در ارتباطات" و "رفتارهای تکراری، کلیشه ای و علایق خاص" مشخص می شود. نسبت جنسی: پسر به دختر 8: 1.
اوج شیوع: سندرم آسپرگر معمولا در سن مدرسه رخ می دهد.
شیوع (تکرار بیماری) برای اوتیسم اختلال طیف (ASD) 0.9-1.1٪ است. فرض بر این است که به ازای هر سه بیمار تشخیص داده شده، دو بیمار وجود دارد که اختلال آنها هنوز تشخیص داده نشده است. میزان بروز (فراوان موارد جدید) سندرم آسپرگر حدود 20-30 مورد در هر 100,000 نفر در سال است.
سیر و پیش آگهی: تظاهرات "خفیف تر" در طیف اوتیسم معمولاً سندرم آسپرگر (AS) است. بیماران آسپرگر سه علامت اصلی اوتیسم را نشان می دهند: "اختلال در تعامل اجتماعی"، "اختلال در ارتباط" و "علائق محدود و الگوهای رفتاری تکراری". از هر دو فرد مبتلا به AS یک نفر از بیماری همراه رنج می برد اختلالات اضطرابی or افسردگی.
بیماری های همراه: تا 70 درصد از بیماران مبتلا به AS به خصوص از بیماری های همراه رنج می برند اختلالات اضطرابی or افسردگی. در بزرگسالان بدون نقص هوشی با تشخیص اوتیسم اختلال طیف، میزان شیوع اختلالات شخصیت بسیار بالاست، اما اختلالات عاطفی، اختلالات اضطرابی, ADHD، اختلالات تیک، اختلالات روان پریشی و سایر اختلالات اغلب همراه هستند. سایر بیماری های احتمالی شامل اختلال دوقطبی، بیماری صرع (تشنج)، اختلال در غذا خوردن، تعمیم یافته اختلال اضطراب (گاز)، بیخوابی (اختلالات خواب) mutism (lat. mutitas «لال»، mutus «لال»؛ سکوت روان زا)، جنونرفتار خودآزاری، هراس اجتماعی, سندرم تورت (مترادف: نشانگان ژیل-دو-لا-تورت، GTS؛ یک اختلال عصبی-روانی که با حضور تیک), اختلال وسواس فکریو سوء مصرف مواد
