افیوژن مفصلی در زانو | افیوژن مفصلی

ریزش مفصلی در زانو

ریزش مفصل در زانو امری غیرمعمول نیست. چندین دلیل احتمالی وجود دارد که می تواند باعث ریزش مفصل به صورت مایع سینوویال or خون در حوادث آسیب زا ، و همچنین چرک در عفونت زانو باید بین افیوژن حاد و مزمن مفصل تمایز قائل شد.

مشخصه آن زانو متورم است که همراه است درد و حرکت محدود. علل معمول افیوژن حاد مفصلی در زانو ، آسیب های مختلف است. در خط مقدم جراحات سازه های مفصلی ناشی از حوادث هستند.

تقریباً همیشه افیوژن در اثر صدمه به رباط ها از جمله ایجاد می شود رباط صلیبی، اما آسیب به مینیسک نیز باعث تجمع مایعات در زانو می شود. اگر زانو زدن بیرون می زند ، زانو به همان دفعات متورم می شود. علاوه بر این ، ریزش مفصلی در زانو می تواند نشانه فشار بیش از حد ناشی از ورزش بدون آسیب رساندن به ساختار باشد.

به ویژه در افراد مسن ، تمرکز بر روی فرآیندهای مربوط به سایش در زمینه آرتروز است که اغلب با ریزش مفصل در زانو همراه است. گروه دیگری از بیماری ها که می توانند باعث ایجاد زخم در زانو شوند ، بیماری های روماتولوژی هستند. اگر چه مفصل زانو معمولاً محل اصلی بروز آن نیست ، باید مورد توجه قرار گیرد.

ریزش مفصلی مزمن در زانو نشانه معمولی عفونت باکتریایی است. در این مفصل زانو التهاب ، میکروب ها یا از طریق روشهای تهاجمی یا تزریقات از خارج به مفصل وارد شوید یا در صورت عفونتهای عمومی ، از طریق مجرا به زانو برسید خون. تشخیص a مفصل زانو افیوژن با یک شروع می شود معاینهی جسمی، علاوه بر تاریخچه پزشکی.زانو متورم و درد اولین نشانه ها را بدهید

بهترین علامت شناخته شده بالینی "کشکک کشیدن رقص" است. در اینجا ، زانو با دو دست به سمت کشکک کشیده شده است ، در این صورت کشکک با فشار پیشانی مقاومت کششی ایجاد می کند. زانو زدن شناور بر روی افشا.

قرمزی و گرم شدن بیش از حد پوست نشان دهنده وقایع عفونی است. فیوژن را می توان با استفاده از زیر تشخیص داد: ساده ترین روش مطمئناً معاینه است. یک معاینه با تجربه با خیال راحت می تواند یک فیوژن مفصل زانو را بالاتر از اندازه خاص لمس کند.

  • سونوگرافی
  • سی تی یا
  • ام آر آی زانو

درمان بستگی به علت علائم دارد. ریزش مفصل ساده در زانو با بی حرکتی ، خنک کننده و داروهای خوراکی ضد التهاب مانند درمان می شود دیکلوفناک. در مورد شکایات قابل توجه مانند افیوژن چرکی ، الف پنچری زانو ممکن است برای از بین بردن مفصل لازم باشد.

این کار باید تحت عقیم سازی مطلق انجام شود. همزمان، کورتیزون می تواند به طور مستقیم بر روی سایت اقدام در طول اعمال شود پنچر شدن. آسیب ساختاری مانند مینیسک پاره یا پاره شدن رباط ها معمولاً به درمان جراحی نیاز دارد.

به دلیل استرس روزمره در مچ پا، ریزش مفصل در این سایت غیر معمول نیست. علائم ، از جمله درد، تورم و از دست دادن عملکرد ، از علائم معمول ریزش مفصل است. افیوژن مفصلی در مچ پا همچنین دلایل مختلفی دارد که شایع ترین آن حوادث آسیب زاست.

یک علامت معمولی پیچاندن آن است مچ پا، که نامیده می شود فتنه ضربه (چرخش به سمت بیرون). این شایعترین آسیب ورزشی است. ریزش مفصلی در مچ پا به دلیل کشش بیش از حد رباط های جانبی مچ پا و به دلیل کشیدگی شدید دستگاه کپسول مفصل ایجاد می شود.

واکنش التهابی بعدی بدن منجر به تورم و درد می شود. این امر همچنین می تواند باعث ایجاد رباط ها و خون عروق به پارگی ، که باعث وخیم تر شدن مفصل مچ پا می شود و معمولاً با تلفظ همراه است کبودی. به همین ترتیب ، شکستگی مچ پا می تواند باعث ریزش مفصل شود.

علاوه بر حوادث آسیب زا ، فرآیندهای دژنراتیو و عفونی نیز باعث ریزش مفصل می شوند. آرتروز، یعنی از بین رفتن مفصل ناشی از سایش غضروف و ماده استخوانی ، به ویژه در دوران پیری از اهمیت برخوردار است. آرتروز، یعنی التهاب مفصل مچ پا، نیز غیر معمول نیست.

می تواند توسط عوامل بیماری زا مانند ایجاد شود باکتری یا می تواند در زمینه بیماری های روماتولوژی غیر عفونی باشد نقرس. در همه موارد ، یک مفصل در مفصل مچ پا وجود دارد که می تواند کم و بیش برجسته باشد. در آغاز ، پزشک علاوه بر این ، مچ پا را از نظر بالینی معاینه می کند تاریخچه پزشکی.

تورم همراه با درد و احتمالاً قرمزی به سرعت وجود یک فیوژن مفصلی را نشان می دهد. تحرک در مفصل را می توان با برخی آزمایش ها ارزیابی کرد. برای تعیین دقیق تر علت و میزان آن ، معایناتی مانند سونوگرافی و اشعه ایکس انجام می شود.

این می تواند درگیری استخوانی را تأیید یا حذف کند. اگر مشکوک به افیوژن مفصلی در مچ پا باشید ، می توان از طریق فیوژن آن را سوراخ کرد چرک یا خون در موارد نادر ، آزمایشات مربوط به بیماری های روماتوئید مکمل تشخیص

درمان برای ریزش مچ پا به ماهیت علائم بستگی دارد. آسیب ها در ابتدا به صورت محافظه کارانه با استراحت ، سرماخوردگی و همچنین داروهای ضد التهاب درمان می شوند. بسته به نوع شکستگی، ممکن است جراحی لازم باشد.

آنتی بیوتیک ها برای فیوژن مشترک ناشی از پاتوژن نشان داده شده است. برای از بین بردن افیوژن ، الف پنچر شدن از مچ پا نیز می تواند در نظر گرفته شود.