روند ترک دارو چگونه است؟
برداشت شامل یک جسمی است دفع مسمومیت و یک درمان از شیر گرفتن بعدی. سم زدایی معمولاً به صورت سرپایی (در منزل ، همراه با قرار ملاقات های ثابت پزشک) یا به صورت سرپایی (بیمارستان ، کلینیک توانبخشی) انجام می شود. در این مدت ، فرد مبتلا از نزدیک دریافت می کند نظارت بر توسط پزشکان و روان درمانگران و همچنین هرگونه حمایت لازم با دارو.
تمرکز بر شیر گرفتن فیزیکی از وابستگی است. بحث و گفتگو با کارمندان متخصص برای ارائه پشتیبانی در دسترس است. به دنبال آن از شیر درمانی استفاده می شود.
این امر معمولاً به صورت سرپایی صورت می گیرد. در صورت تمایل ، فرد مبتلا از طریق پزشکان ، درمانگران یا مراکز مشاوره دارویی به برنامه های همراه متصل می شود. روان درمانی در مکالمه های فردی به فرد یا جلسات گروهی مانند مشروبات الکلی ناشناس امکان پذیر است. اینها باید به ایجاد و حفظ یک زندگی منظم بدون دارو کمک کنند.
علائم معمول ترک دارو چیست؟
اینها بسته به ماده و الگوی مصرف قبلی متفاوت است. به یک معنا ، علائم ترک برعکس اثر داروی مورد نظر است.
- اپیوئیدها باعث تپش قلب می شود ، اسهال, استفراغ، تحریک ، تعریق ، درد, خون بحران فشار و سرگیجه
این علائم حدود 36-72 ساعت پس از آخرین دوز به اوج خود می رسد و می تواند تا 8 روز ادامه یابد.
- کانابینوئیدها و توهم زاها در مقایسه تنها علائم ترک جسمی جزئی را ایجاد می کنند. نوسانات روحی تا حالت های افسردگی و "بازگشت به گذشته" امکان پذیر است.
- كوكائين همچنین تنها علائم ترک جسمی جزئی را نشان می دهد ، اما علائم روانشناختی عظیمی را نشان می دهد. مبتلایان از نوسانات خلقی ، اضطراب و تمایل شدید به مصرف مجدد دارو رنج می برند.
- علائم ترک الکل و بنزودیازپین ها (آرام بخش ها) مشابه و اغلب شدید هستند: کدر شدن هوشیاری ، گمراهی ، توهم (دیدن "موشهای سفید") ، تپش قلب ، لرزش ، تعریق ، استفراغ, خون بحران های فشار و تشنج ممکن است.
درمان در هنگام ترک دارو
ترک ترکیبی از درمان پزشکی و روانشناختی است. در هر حالت یک پزشک این بیماری را همراه و کنترل می کند دفع مسمومیت روند. در صورت لزوم علائم ترک جسمی با دارو خنثی می شود.
حمایت روان درمانی نیز به همان اندازه مهم است. مبتلایان اغلب از مشکلات روانی رنج می برند. چه ناشی از اعتیاد باشد و چه علت اصلی آن ، همیشه قابل تفکیک نیست.
در گفتگوها ، می توان حرفه اعتیاد شخصی خود ، مشکلات مربوط به مسکن ، تحصیلات یا شغل و همچنین روابط با اقوام و دوستان را برطرف کرد. در طول اقامت در کلینیک ، خدمات همراه مانند ارگوتراپی، هنر درمانی و موسیقی درمانی اغلب در دسترس هستند. به این ترتیب ، سازماندهی مجدد زندگی روزمره عاری از اعتیاد در حال انجام است دفع مسمومیت.
همین امر در مورد اتصال بعدی به بیماران سرپایی اعمال می شود روان درمانی یا جلسات گروهی (مثلاً مشروبات الکلی ناشناس). این همچنین فرصتی برای ملاقات سایر معتادان و تبادل ایده است. به این ترتیب ، می توان احساس انزوای اجتماعی و شرمساری را که از آن رنج می برند ، خنثی کرد.
علائم ترک ناشی از سم زدایی جسمی را می توان درمان کرد یا حداقل با دارو تسکین داد. این امر به ویژه در ترک الکل و بنزودیازپین که می تواند با عوارض تهدید کننده زندگی همراه باشد ، بسیار مهم است. بستگی به جسمی دارد شرط، بستن نظارت بر گردش خون و تجویز مایعات از طریق وریدها ممکن است لازم باشد.
به طور کلی، نورولپتیک/ داروهای ضد روان پریشی و ضد صرع / ضد تشنج متداول ترین داروها هستند. اولی ها اثر مهارکننده ، آرامبخش و ضد روان پریشی دارند (یعنی در برابر از بین رفتن واقعیت a عمل می کنند) جنون) آنها به اضطراب ، بی قراری و توهم کمک می کنند.
برای جلوگیری از تشنج ، داروهای ضد صرع / ضد تشنج (به عنوان مثال داروهای ضد تشنج) معمولاً تجویز می شوند. اینها از درمان بیماری صرع. ترک الکل می تواند منجر به علائم شدید ترک جسمی مانند بی ثباتی گردش خون ، تشنج و اختلالات عصبی ناشی از شود کمبود ویتامین.
اینها باید مورد توجه قرار گیرند و در صورت لزوم به سرعت درمان شوند. در اینجا ، علاوه بر داروهای فوق ، خون کاهنده فشار ، آرامبخش مانند کلومتیاازول ، بنزودیازپین ها و ویتامین ها (B1 ، B6 ، B12 ، اسید فولیک) استفاده می شود. ترک بنزودیازپین نیز اغلب با علائم شدید ترک همراه است. اینها شبیه به ترک الکل.
به منظور کاهش شدت آنها ، کندی کنار کشیدن ("دزدکی حرکت کردن") معمول است. این به این معنی است که فرد با دوزهایی که به طور مداوم کاهش می یابد از شیر گرفته می شود. مثل با ترک الکل، داروهای ضدتشنج و ضد روان پریشی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده می شود.
