تشخیص لیز خوردن دیسک

دیسک فتق تعریف شده

A دیسک لغزش یک بیماری مرتبط با سایش ستون فقرات است. به دلیل سالها فشار نادرست یا بیش از حد ، حلقه ژلاتینی از دیسک بین مهره ای خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و می تواند تغییر مکان دهد.

معرفی

اگرچه بیشتر افراد از پشت مداوم رنج می برند درد فرض کنید که آنها یک دیسک لغزش، تجربه بالینی روزمره نشان می دهد که لیز خوردن دیسک علت نادر کمر شدید است درد. در بسیاری از موارد دیسک فتق حتی باعث عدم ایجاد می شود درد اصلاً افرادی که به دلیل کشیدگی نادرست یا بیش از حد سالها دچار دیسک فتق می شوند ، ممکن است متوجه اختلالات حسی مانند بی حسی یا گزگز و افزایش ضعف عضلانی شوند.

علاوه بر این ، همچنین می تواند منجر به ایجاد درد در قسمت نخاعی آسیب دیده شود. افرادی که علائم مربوطه را مشاهده می کنند باید در اسرع وقت فوراً با یک متخصص مشورت کنند. اگر دیسک فتق وجود داشته باشد ، علائم تنها پس از تشخیص دقیق و شروع اقدامات درمانی مناسب کاهش می یابد.

تشخیص

تشخیص مشکوک به دیسک فتق معمولاً شامل چندین مرحله است. مهمتر از همه ، مکالمه دقیق پزشک و بیمار (کوتاه: آنامز) می تواند به مرتب سازی علائم موجود در فرد مبتلا و تشخیص اولیه مشکوک کمک کند. در طول این مکالمه ، بیمار مبتلا باید علائم را تا حد ممکن دقیق توصیف کند.

در تشخیص دیسک فتق ، درد در یک یا چند بخش نخاعی نقش تعیین کننده ای دارد. بسته به شدت دیسک فتق ، این درد می تواند به بازوها ، باسن یا پاها نیز تابیده شود. علاوه بر این ، دیسک فتق می تواند به دلیل ایجاد اختلالات حسی (مانند بی حسی یا گزگز) ریشه عصب فشرده سازی

در مراحل پیشرفته ، بسیاری از بیماران مبتلا همچنین دارای محدودیت هایی در قدرت عضلات (ضعف عضلانی) هستند. بسته به محل دقیق دیسک فتق ، سرفه یا عطسه ممکن است علائم را افزایش دهد. مشاوره پزشک و بیمار در هنگام تشخیص دیسک فتق نیز شامل س questionsالات مربوط به ادرار و رفتار مدفوع است.

دلیل این واقعیت این است که دیسک فتق عمیق می تواند تحت شرایط خاص منجر به اختلالات در ادرار شود (به اصطلاح بی اختیاری ادرار) و یا اجابت مزاج (اصطلاحاً بی اختیاری مدفوع). این شکایات اغلب با اختلالات حسی آشکار در ناحیه روده همراه است مقعد و / یا دستگاه تناسلی. بعلاوه ، ممکن است محدودیتهایی در حساسیت در قسمت داخلی رانها ایجاد شود.

پس از مشاوره پزشک و بیمار ، جهت گیری معاینهی جسمی اتفاق میافتد. در طی این معاینه ، قدرت عضلات ، حساسیت و واکنش به طور خاص آزمایش می شوند علاوه بر این ، اگر به فتق دیسک عمیق مشکوک باشید ، تشخیص شامل تمرینات مختلفی است که عملکرد عضلات مشخصه مهمترین بخشهای ستون فقرات را آزمایش می کند.

در بیمارانی که می توانند روی انگشتان پا و پاشنه خود بدون هیچ مشکلی راه بروند ، فلج عضلات مربوطه می تواند به طور خاص با کمک این روش ساده تشخیصی کنار گذاشته شود. اگر سو susp ظن وجود دیسک فتق شده در طی تایید شود معاینهی جسمی، تشخیص باید ادامه یابد. مهمتر از همه ، روشهای تصویربرداری مناسب برای تصویربرداری از ستون فقرات از جمله دیسکهای بین مهره ای نقش تعیین کننده ای در تشخیص دیسک فتق دارند.

تهیه اشعه ایکس معمولی کمک چندانی در تشخیص دیسک فتق نمی کند. به همین دلیل ، برای تشخیص دقیق باید توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از دیسک فتق شود. به دلیل تصویربرداری بهتر از دیسک های بین مهره ای ، تصویربرداری با تشدید مغناطیسی روش انتخابی تصویربرداری در تشخیص دیسک فتق در نظر گرفته می شود.

از آنجا که دیسک پیشرفته فتق می تواند منجر به اختلال در حساسیت و / یا قدرت عضلانی شود ، اقدامات تشخیصی باید در بیماران با علائم مربوطه گسترش یابد. به طور خاص ، به اصطلاح الکترومیوگرافی (EMG) و الکترونی مغز و اعصاب (ENG) می توانند در تعیین ارتباط اختلالات حساسیت و علائم فلج با دیسک فتق کمک کنند. با کمک الکترومیوگرافی، پزشک معالج می تواند اندازه گیری کند که آیا عضلات جداگانه از طریق رشته های عصبی مرتبط با آنها تحریک می شوند.

در صورت لزوم ، می توان از طریق نورونوگرافی برای تعیین اینکه کدام یک استفاده کرد ریشه عصب تحت تأثیر دیسک فتق قرار می گیرد. در حین تشخیص دیسک فتق ، این اطلاعات برای انتخاب مناسب ترین استراتژی درمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علاوه بر این ، بیماری های مختلف عفونی که می توانند علائمی مشابه علائم دیسک فتق ایجاد کنند را باید کنار گذاشت.

اگر مشکوک به فتق دیسک باشید ، MRI در تأیید تشخیص است ، این وسیله انتخابی برای تصویربرداری در صورت فتق دیسک است. MRI مخصوصاً برای تصویربرداری از ساختارهای بافتی مناسب است ، اعصاب و خود دیسک های مهره ای. تصاویری از بخشهای مختلف ستون فقرات برای ارزیابی اینکه کدام قسمت تحت تأثیر قرار گرفته است تولید می شود.

این مزیت دارد که بیمار در طول MRI در معرض اشعه قرار نگیرد. با این حال یک نقطه ضعف این است که تهیه MRI مدت زمان زیادی طول می کشد و فرد باید در این مدت کاملاً دراز بکشد. با این وجود بدون MRI ، دیسک فتق به طور قطعی قابل تشخیص نیست ، به همین دلیل است که در صورت وجود هرگونه سوicion ظن ، باید MRI همیشه انجام شود.

به طور کلی ، باید فرض شود که توموگرافی کامپیوتری یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی برای تشخیص دیسک فتق تنها در صورتی مفید است که نتایج جهت گیری معاینهی جسمی تشخیص مشکوک اولیه را تأیید کنید. در بیمارانی که از دست دادن حساسیت و / یا محدودیت های قدرت عضلانی آشكار هستند ، تشخیص بدون MRI انجام نمی شود. دلیل این امر این واقعیت است که بدون MRI نه محل دقیق و نه شدت دیسک فتق مشخص نمی شود.

علاوه بر این ، بدون جراحی MRI نمی توان به درستی یک نشانه جراحی داد. اشعه ایکس معمولی یک روش تصویربرداری نامناسب برای تشخیص دیسک فتق در نظر گرفته می شود. اگرچه اشعه ایکس در چندین صفحه می تواند ساختارهای استخوانی ستون فقرات را به اندازه کافی نشان دهد ، اما ارزیابی ساختارهای بافتی یا رشته های عصبی امکان پذیر نیست.

به همین دلیل ، تشخیص دیسک فتق در صورت معاینه فیزیکی قابل توجه باید شامل انجام توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) باشد. به طور کلی ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی به عنوان روش انتخاب اول در تشخیص دیسک فتق در نظر گرفته می شود. فقط در صورت یافته های مشکوک ، که در طی مکالمه پزشک و بیمار و یا معاینه فیزیکی مشخص می شود ، اشعه ایکس ممکن است مفید باشد

در افرادی که مثلاً از شدت شکایت دارند کمر درد بلافاصله پس از یک ضربه ، می توان شکستگی ساختارهای استخوانی ستون فقرات را حذف کرد اشعه ایکس. هنگامی که دیسک فتق تشخیص داده می شود ، می توان آزمایشات مختلفی را انجام داد. آزمایش کلاسیک برای تایید تشخیص دیسک فتق باید بیانات مربوط به حساسیت ، واکنش و قدرت عضلانی.

در حال حاضر طی یک مشاوره دقیق پزشک و بیمار ، از علائم توصیف شده باید برای تعیین قطعه مهره ای دیسک فتق ممکن استفاده شود. بر اساس این اطلاعات ، در طی معاینه بدنی باید آزمایش مناسبی انجام شود. برای حذف اختلالات حسی احتمالی ، پزشک معالج باید همزمان دو طرف بدن را بپوشاند.

اگر بیمار مبتلا احساسات مختلفی را در دو طرف بدن تجربه کند ، آزمایش مثبت ارزیابی می شود. متعاقباً ، باید قدرت عضلانی اندام ها با مقایسه پهلوها آزمایش شود. در طی این آزمایش ، پزشک به اندام ها فشار وارد می کند و به عنوان مثال از بیمار می خواهد پاها را در برابر این فشار بالا ببرد.

اگر تشخیص "دیسک فتق پیشرفته" باشد ، این آزمایش تفاوت در پهلوها را نشان می دهد. علاوه بر این ، عضلات مشخصه کلاسیک برخی از بخشهای ستون فقرات را می توان با کمک به اصطلاح پا و پاشنه پا آزمایش کرد. در بیماری که می تواند روی انگشتان پا و پاشنه پا بدون مشکل راه برود ، فلج عضله منتفی است.

اگر سو one ظن وجود دیسک فتق توسط یکی از این آزمایشات تأیید شود ، ممکن است تشخیص با روش های تصویربرداری تکمیل شود. آزمایش لاسهگ نیز پیشگامانه است: بیمار به پشت دراز کشیده و پزشک به آرامی شروع به خم شدن کشیده می کند پا در مفصل ران. اگر به دلیل درد شدید تیراندازی در ناحیه آزمایش ، دیگر نمی توان آزمایش را از حدود 70-80 درجه خمش ادامه داد پا، مثبت تلقی می شود.