فعل و انفعالات پتاسیم با سایر عناصر ریز مغذی (مواد حیاتی):
کلسیم
پتاسیم همچنین می تواند تأثیر بگذارد کلسیم متابولیسم به عنوان مثال ، بالا پتاسیم مصرف از افزایش کلیه جلوگیری می کند کلسیم دفع ، که اغلب نتیجه مصرف زیاد نمک است. پتاسیم بنابراین ترویج می کند کلسیم احتباس در کلیه. این احتمال وجود دارد که پتاسیم به کاهش دفع کلسیم از آن کمک کند استخوان ها و بنابراین بر روی متابولیسم استخوان تأثیر مثبت دارد. از آنجا که پتاسیم می تواند روی اسید باز تأثیر بگذارد تعادل, حکومت یک نمک پتاسیم قلیایی (به عنوان مثال بی کربنات پتاسیم یا سیترات تری پتاسیم) منجر به کاهش دفع خالص اسید کلیوی می شود. این باعث افزایش کلسیم و فسفر تعادل و تحلیل استخوان را کاهش می دهد ، به ویژه در زنان یائسه. برای جلوگیری از عوارض جانبی در متابولیسم استخوان ، صرف نظر از مصرف پتاسیم ، خنثی کردن خفیف اسیدوز متابولیک حاصل از الف رژیم غذایی سرشار از پروتئین حیوانی و نمک غذایی و کم میوه و سبزیجات ضروری است.
منیزیم
منیزیم و پتاسیم از نظر کمی مهمترین عناصر در فضای داخل سلولی هستند ، با منیزیم دومین کاتیون درون سلولی. به خاطر همین، منیزیم هموستاز نزدیک به هموستاز پتاسیم است. تلفات قابل توجهی در کاتیون با اختلالات دستگاه گوارش رخ می دهد - سو mala جذب ، استفراغ, اسهال - دیورتیک ها, الکلو آنتی بیوتیک ها. در نتیجه منیزیم کمبودها باعث از بین رفتن پتاسیم کلیوی می شوند - اما مکانیسم آنها مشخص نیست. علاوه بر این ، هیپومنیزمی نفوذپذیری پتاسیم را از طریق کانال های K + افزایش می دهد ، در نتیجه یک نسبت نابرابر بین پتاسیم خارج سلول و داخل سلول ایجاد می شود ، با اثرات منفی بر عضله قلب پتانسیل عمل. بر این اساس ، فعل و انفعالات پتاسیم و منیزیم دستگاه گوارش را درگیر می کند جذب، دفع کلیه و درون زا توزیع بین محفظه های خارج سلولی و داخل سلولی و همچنین فرایندهای مختلف سلولی.
سدیم
پتاسیم عمدتا در فضای داخل سلولی بدن انسان قرار دارد. در آنجا بیش از 30 برابر مایعات خارج سلول غلظت دارد. متقابلا، سدیم عمدتا در خارج از سلولهای بدن در مایع بدن واقع شده است ، از جمله خون حجم. سدیم در فضای خارج سلولی 10 برابر بیشتر از فضای داخل سلول متمرکز شده است. غلظت های مختلف بین پتاسیم و سدیم در دو طرف مربوطه غشای سلولی منجر به شیب الکتروشیمیایی معروف به پتانسیل غشایی می شود. این امر برای تحریک پذیری سلول ، انتقال سیگنال عصبی ، انقباض عضله و عملکرد عصب ، از جمله موارد دیگر ، ضروری است. برای حفظ این پتانسیل غشایی ، نسبت سدیم و پتاسیم از رژیم غذایی یا یک تعادل بین سدیم و پتاسیم بسیار مهم است. مصرف بیش از حد سدیم می تواند منجر به کمبود پتاسیم شود. طبق مطالعات اپیدمیولوژیک ، بین مصرف پتاسیم و سدیم و همبستگی نزدیک وجود دارد خون فشار و افزایش خطر آپوپلکسی (ضربه) پتاسیم بیشترین اهمیت را در تنظیم غیر دارویی قارچ دارد خون فشار. در یک متاآنالیز با افراد فشار خون بالا و فشار خون بالا ، تأثیر پتاسیم مکمل (60 تا 200 میلی مول در روز ، یعنی مقدار 2,346،7,820-XNUMX،XNUMX میلی گرم) در روز فشار خون مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه کاهش آشکار در بود فشار خون (میانگین سیستولی 3.11 میلی متر جیوه و میانگین دیاستولی 1.97 میلی متر جیوه). با این حال ، در افراد با فشار خون بالا - افراد با نرمال فشار خون - اثر آن در بیماران فشار خون کمتر بود. در مطالعاتی که در آن افراد به طور همزمان میزان سدیم زیاد داشتند ، موفقیت در درمان بیشتر بود. تجزیه و تحلیل متراکم در مجموع 67 مطالعه کنترل شده بالینی نتیجه گرفت که کاهش سدیم و افزایش مصرف پتاسیم می تواند سهم قابل توجهی در پیشگیری داشته باشد. از فشار خون (فشار خون بالا) با این حال ، مطالعات دیگری که اثر مصرف پتاسیم و سدیم را بر فشار خون بررسی کردند ، نتایج غیرقابل قبول یا متناقضی را ایجاد کردند. یک مطالعه مداخله ای بالینی بزرگتر در مردان مبتلا به فشار خون بالا که تحت درمان با داروهای ضد فشار خون بودند و روزانه 3,754،XNUMX میلی گرم پتاسیم مصرف می کردند و مقادیر بسیار کمی سدیم هیچ ارتباطی نشان نداد بین مصرف پتاسیم و سدیم و فشار خون بالا علاوه بر این ، سطح مصرف پتاسیم بر حساسیت نمک تأثیر می گذارد (مترادف: حساسیت نمک ؛ حساسیت به نمک ؛ حساسیت به نمک). مصرف کم پتاسیم با حساسیت زیاد به نمک معمولی همراه است. برعکس ، این در a سرکوب می شود مقدارروش وابسته هنگام افزایش پتاسیم در رژیم غذایی. در آخر ، یک پتاسیم بالا رژیم غذایی، به ویژه در افرادی که حاشیه مصرف پتاسیم دارند ، می تواند حساسیت به نمک را کاهش دهد و بنابراین از بروز آن جلوگیری یا به تأخیر می اندازد فشار خون.
