روشهای تشخیصی فتق دیافراگم
فتق مادرزادی دیافراگم معمولاً در معاینات کنترل قبل از تولد کودک تشخیص داده می شود. سونوگرافی معاینات می توانند نسبتاً دقیق تعیین کنند که تا چه اندازه فتق تأثیر می گذارد رشد کودک و اینکه کدام اقدامات باید بلافاصله پس از تولد به عنوان یک اولویت انجام شود. در مورد فتق های دیافراگم اکتسابی ، آنامنزیس اولین مرحله در تشخیص است.
علائم توصیف شده می تواند سو of ظن فتق دیافراگم را اثبات کرده و به تعیین مراحل تشخیصی بعدی کمک کند. اما برای اینکه بتوان فتق دیافراگم را با اطمینان تشخیص داد ، معمولاً معاینه تصویربرداری انجام می شود. با کمک یک سونوگرافی و به خصوص اشعه ایکس معاینه فتق دیافراگم اغلب می تواند با خیال راحت تشخیص داده شود.
در طول اشعه ایکس برای اطمینان از تصویربرداری قابل اعتماد مناطق بحرانی ، باید از یک ماده حاجب استفاده شود. در اشعه ایکس تصویر ، بخشهای روده ای یا معده ای که بالای آن قرار دارند دیافراگم می تواند به خوبی تجسم شود. محل فتق نیز در تصویر اشعه ایکس به وضوح قابل مشاهده است. معاینات ام.آر.آی نیز مناسب است ، اگرچه معمولاً به دلیل تلاش و هزینه های انجام شده فقط برای مشکلات خاص استفاده می شود.
توزیع فرکانس
فتق مادرزادی دیافراگم تقریباً از هر 2500 کودک در یکی اتفاق می افتد. فتق های دیافراگمی اکتسابی معمولاً در سمت چپ و غالباً پس از تصادفات و جراحات جدی اتفاق می افتد ، هر ساله حدود 10,000 هزار فتق دیافراگماتیک در سراسر آلمان رخ می دهد.
درمان فتق دیافراگم
فتق دیافراگم اغلب با استفاده از یک روش جراحی درمان می شود. این امر خصوصاً در مورد فتقهای دیافراگم مادرزادی اتفاق می افتد. فتق های اکتسابی که در طول زندگی اتفاق می افتد ، در صورت بروز علائم عمل می شوند و با روش های محافظه کارانه قابل درمان نیستند.
در بسیاری از موارد ، برای جلوگیری از انقباض روده ، باید جراحی انجام شود ، زیرا این امر می تواند منجر به عوارض جدی شود. اگر عوارض از قبل وجود داشته باشد و کمبود داشته باشد خون تأمین بخشهای جداگانه روده ممکن یا قریب الوقوع است ، جراحی باید در اسرع وقت انجام شود. بسته به محل و علت فتق دیافراگم، باید از روشهای مختلف جراحی استفاده شود. در بیشتر موارد به اصطلاح فتق هیاتوس است که در آن معده عبور می کند از دیافراگم.
این در حین عمل به موقعیت مطلوب برگردانده می شود. برای جلوگیری از معده از حرکت دوباره به بالا ، شکاف دیافراگم در اندازه کاهش می یابد و با یک روش خاص جراحی تثبیت می شود. برای جلوگیری از معده از حرکت مجدد به بالا ، به قسمت زیرین بخیه زده می شود دیافراگم.
احتمال دیگر این است که معده را به دور مری زیر دیافراگم بپیچانید و آن را به سمت خود یا مری ثابت کنید. این تکنیک معمولاً زمانی استفاده می شود سوزش معده و رفلکس علائم اصلی هستند. نقص مادرزادی دیافراگم در صورت لزوم با تور بسته می شود و محکمتر بخیه می شود. آیا شما در حال انجام یک عمل هستید و دوست دارید در مورد آن اطلاعات بیشتری کسب کنید؟
تمام مقالات این مجموعه:
